خالد بن عمرو‌ بن‌ خالد صیداوی: تفاوت میان نسخه‌ها

(صفحه‌ای تازه حاوی «خالد بن عمرو‌ بن‌ خالد صیداوی پس‌ از شهادت پدر با اذن امام به میدان شتافت و...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
خالد بن عمرو‌ بن‌ خالد صیداوی پس‌ از شهادت پدر با اذن امام به میدان شتافت و در حالی که رجز می‌خواند، می‌جنگید: <ref>الفتوح، ج5، ص192.</ref>
{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
| عنوان              =
| تصویر              =مزار یاران امام حسین(ع).jpg
| اندازه تصویر      =
|توضیح تصویر        =
| نام کامل          =خالد بن عمرو‌ بن‌ خالد صیداوی
| لقب                =
| نسب                =
| خویشاوندان سرشناس  =
| تاریخ تولد        =
| شهر تولد          =
| کشور تولد          =
| محل زندگی          =
| تاریخ وفات/شهادت  =
| شهر وفات/شهادت    =
| نحوه وفات/شهادت    =
| مدفن              =
| از یاران          =
| فعالیت‌های اجتماعی  =
| مشایخ              =
| شاگردان          =
| آثار              =
| نقش های برجسته              = از یاران امام حسین (ع) که در کربلا به شهادت رسید
}}'''خالد بن عمرو‌ بن‌ خالد صیداوی،''' از یاران [[امام حسین(ع)]] که پس‌ از [[شهادت]] پدرش، [[عمرو بن‌ خالد صیداوی|عمرو بن خالد صیداوی]] با اذن اباعبدالله(ع) به میدان شتافت و به شهادت رسید.


==نقش در واقعه کربلا==
خالد بن عمرو‌ بن‌ خالد صیداوی در حالی که چنین رجز می‌خواند، می‌جنگید. <ref>الفتوح، ج۵، ص۱۹۲.</ref>


{{شعر}}
{{شعر}}
خط ۱۶: خط ۴۱:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


ای بنی‌قحطان بر مرگ در راه خدا صبر کنید تا در رضای خدای رحمان باشید. خدای با عظمت و با عزت و حجت و بلندمرتبه و صاحب نعمت و احسان. ای پدر! به تحقیق وارد بهشت شدی و در قصرهای زیبا بنیان بهشت جای گرفتی.


ای بنی‌قحطان بر مرگ در راه خدا صبر کنید تا در رضای خدای رحمان باشید.
=== شهادت ===
 
خالد در یک جنگ نابرابر به نبرد پرداخت و در حالی که بر بدنش جراحاتی وارد آمده بود، از اسب به زمین افتاد و به شهادت رسید. <ref>برای تفصیل بیشتر ر.ک : اعیان الشیعه، ج۶، ص۲۹۵؛ مناقب آل ابی‌طالب، ج۴، ص۱۰۴؛ مقتل الحسین خوارزمی، ج۲، ص۱۰۴؛ فرسان الهیجاء، ج۱، ص۱۳۴؛ بحار الانوار، ج۴۵، ص۱۸؛ ؛ وسیله الدارین، ص۱۳۶.</ref>
خدای با عظمت و با عزت و حجت و بلندمرتبه و صاحب نعمت و احسان.
 
ای پدر! به تحقیق وارد بهشت شدی و در قصرهای زیبا بنیان بهشت جای گرفتی.
 
 
خالد در یک جنگ نابرابر به نبرد دلیرانه پرداخت و در حالی که بر بدنش جراحاتی وارد آمده بود، از اسب به زمین افتاد و به شهادت رسید. <ref>برای تفصیل بیشتر ر.ک : اعیان الشیعه، ج6، ص295؛ مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص104؛ مقتل الحسین خوارزمی، ج2، ص104؛ فرسان الهیجاء، ج1، ص134؛ بحار الانوار، ج45، ص18؛ ؛ وسیله الدارین، ص136.</ref>
 
 
==منبع==
==منبع==


مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 313-315.
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2588126&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص ۳۱۳-۳۱۵.]


==پی نوشت==
==پی نوشت==
[[رده: تاریخ]]
[[رده: تاریخ]]
[[رده: شهدای کربلا]]
[[رده: افراد]]
[[رده: شهیدان کربلا]]
[[رده: شهدای صبح عاشورا]]
[[رده: شهدای صبح عاشورا]]
<references />{{یاران امام حسین علیه السلام}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۵۹

خالد بن عمرو‌ بن‌ خالد صیداوی، از یاران امام حسین(ع) که پس‌ از شهادت پدرش، عمرو بن خالد صیداوی با اذن اباعبدالله(ع) به میدان شتافت و به شهادت رسید.

مزار یاران امام حسین(ع).jpg
اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
نام کامل خالد بن عمرو‌ بن‌ خالد صیداوی
نقش های برجسته از یاران امام حسین (ع) که در کربلا به شهادت رسید

نقش در واقعه کربلاویرایش

خالد بن عمرو‌ بن‌ خالد صیداوی در حالی که چنین رجز می‌خواند، می‌جنگید. [۱]

صبراً علی الموت بنی قحطان
ذی المجد و العز و البرهان
یا ابتا قد صرت فی الجنان
کی ما تکنوا فی رضی الرحمان
و ذی العلی و الطول و الاحسان
فی قصر رب حسن البنیان

ای بنی‌قحطان بر مرگ در راه خدا صبر کنید تا در رضای خدای رحمان باشید. خدای با عظمت و با عزت و حجت و بلندمرتبه و صاحب نعمت و احسان. ای پدر! به تحقیق وارد بهشت شدی و در قصرهای زیبا بنیان بهشت جای گرفتی.

شهادتویرایش

خالد در یک جنگ نابرابر به نبرد پرداخت و در حالی که بر بدنش جراحاتی وارد آمده بود، از اسب به زمین افتاد و به شهادت رسید. [۲]

منبعویرایش

پی نوشتویرایش

  1. الفتوح، ج۵، ص۱۹۲.
  2. برای تفصیل بیشتر ر.ک : اعیان الشیعه، ج۶، ص۲۹۵؛ مناقب آل ابی‌طالب، ج۴، ص۱۰۴؛ مقتل الحسین خوارزمی، ج۲، ص۱۰۴؛ فرسان الهیجاء، ج۱، ص۱۳۴؛ بحار الانوار، ج۴۵، ص۱۸؛ ؛ وسیله الدارین، ص۱۳۶.