خار مغیلان
خار مغیلان خار درخت «امّ غیلان» یا «امّ غیلان» درخت خاردارى است که در بادیه مى‌روید که گاهى به اندازۀ درخت سیب یا کوچکتر مى‌شود.[۱]
خار مغیلان در مرثیه‌ها
در مرثیه‌ها چنین گفته مى‌شود که پس از شهادت امام حسین(ع) و حملۀ دشمن به خیمه‌ها و به آتش کشیدن آنها، کودکان آوارۀ دشت و بیابان شدند و دو کودک در بیابان، دور از جمع اهل بیت، گم شدند و شب زیر خار مغیلان پناه گرفتند و جان باختند.[۲] در منابع معتبر تاریخى چنین چیزى نیامده است.
منبع
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 158.