اوحدالدین مراغی: تفاوت میان نسخه‌ها
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
رکن الدّین، | '''اوحدالدین مراغی''' (۶۷۰ ه. ق-۷۳۸ ه. ق) از شاعران ایرانی قرن هشتم است. | ||
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | |||
| نام = اوحدالدین مراغی | |||
| تصویر = اوحدالدین مراغی.jpeg | |||
| توضیح تصویر = | |||
| نام اصلی = رکن‌الدّین، اوحدالدّین مراغی اصفهانی | |||
| زمینه فعالیت = | |||
| ملیت = | |||
| تاریخ تولد = سال ۶۷۰ ه.ق | |||
| محل تولد = مراغه آذربایجان | |||
| والدین = | |||
| تاریخ مرگ = سال ۷۳۸ هجری | |||
| محل مرگ = مراغه | |||
| علت مرگ = | |||
| محل زندگی = | |||
| مختصات محل زندگی = | |||
| مدفن = | |||
|مذهب = | |||
|در زمان حکومت = | |||
|اتفاقات مهم = | |||
| نام دیگر = | |||
|لقب = | |||
|بنیانگذار = | |||
| پیشه = | |||
| سال‌های نویسندگی = | |||
|سبک نوشتاری = | |||
|کتاب‌ها =مثنوی های «جام‌جم» و «ده نامه یا منطق العشاق» | |||
|مقاله‌ها = | |||
|نمایشنامه‌ها = | |||
|فیلم‌نامه‌ها = | |||
|دیوان اشعار = | |||
|تخلص = اوحدالدین | |||
|فیلم ساخته بر اساس اثر= | |||
| همسر = | |||
| شریک زندگی = | |||
| فرزندان = | |||
|تحصیلات = | |||
|دانشگاه = | |||
|حوزه = | |||
|شاگرد = | |||
|استاد = | |||
|علت شهرت = | |||
| تأثیرگذاشته بر = | |||
| تأثیرپذیرفته از = | |||
| وب‌گاه = | |||
|گفتاورد = | |||
|امضا = | |||
}} | |||
==زندگینامه== | |||
رکن الدّین، اوحدالدّین مراغی اصفهانی، شاعر متصوّف قرن هشتم هجری به سبب ولادت در مراغه به «مراغی» و به سبب مدت سکونت در اصفهان به اصفهانی مشهورست. او در سال ۶۷۰ ه. ق در مراغه آذربایجان متولد شد. تخلّص او از لقب اوحدالدّین ابو حامد اوحدین احمد کرمانی که به یک واسطه مریدش بوده مأخوذ است. او علاوه بر اینکه مرید اوحدالدّین کرمانی که از اکابر اولیا و شاعری گرانمایه و عارفی بلند پایه بود که صاحب غزلهای بسیار روان و شورانگیز است. مرید شیخ‌الاسلام شهاب‌الدّین سهروردی نیز بوده‌است. | |||
اوحدی اواخر عمر خود را در آذربایجان به سر برده و در آن جا مثنوی «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=1140508&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جام‌جم]» را نگاشته است. که در میان فضلا بسیار مکرّم بوده است. وی دیوانی شامل قصاید، غزلیات و رباعیات دارد. که در هند به چاپ رسیده است. ترجیع او در میان موحّدان شهرتی عظیم دارد و دیوانش شامل ده هزار بیت است. دیوانش در غایت لطافت و ترجیعات او مشتمل بر حقایق و معارف مثنوی بر وزن و اسلوب حدیقةالحقیقه شیخ سنایی است. او مثنوی «[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=4522837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author ده نامه]یا منطق العشاق» را در سال ۷۰۵ ه. ق و مثنوی «جام جم» را در سال ۷۳۳ ه. ق به پایان رسانید. شیخ اوحدالدّین به سال ۷۳۸ ه. ق در مراغه درگذشت.<ref>مجالس المؤمنین؛ ج ۲، ص ۱۲۲ و ۱۲۳. سیمای شاعران؛ ص ۲۱.</ref> | |||
==اشعار== | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| اهل بیت تو سر به سر نورند|بر زمین | {{ب| [[اهل بیت (ع)|اهل بیت]] تو سر به سر نورند|بر زمین [[حر بن یزید ریاحى|حر]] و بر فلک خورند }} | ||
{{ب| وارثانند دین و علمت را|حارسان گشته مریقینت را }} | {{ب| وارثانند دین و علمت را|حارسان گشته مریقینت را }} | ||
| خط ۱۰: | خط ۶۰: | ||
{{ب| هر که چیزی بیافت زیشان یافت|گم شد آن کس که روی از ایشان تافت }} | {{ب| هر که چیزی بیافت زیشان یافت|گم شد آن کس که روی از ایشان تافت }} | ||
{{ب| دیدم از خوان آن نفیس عرب|متّصل نفس کربلا به کرب }} | {{ب| دیدم از خوان آن نفیس عرب|متّصل نفس [[کربلا]] به کرب }} | ||
{{ب| نشود جور بر چنان شاهی|مگر از چون یزید گمراهی }} | {{ب| نشود جور بر چنان شاهی|مگر از چون [[یزید]] گمراهی }} | ||
{{ب| بخت آن کس که سر به خواب کشید|تیغ بر روی آفتاب کشید }} | {{ب| بخت آن کس که سر به خواب کشید|تیغ بر روی آفتاب کشید }} | ||
| خط ۲۴: | خط ۷۴: | ||
{{ب| چون سزد خاک بصره جا او را|به سر عرش خاک پا او را }} | {{ب| چون سزد خاک بصره جا او را|به سر عرش خاک پا او را }} | ||
{{ب| من بگویم نترسم از کس زود|کاولین فتنه از معاویه بود }} | {{ب| من بگویم نترسم از کس زود|کاولین فتنه از [[معاویه]] بود }} | ||
{{ب| کین او از عداوتِ آباست|زانکه فرزند، وارثِ باباست }} | {{ب| کین او از عداوتِ آباست|زانکه فرزند، وارثِ باباست }} | ||
| خط ۵۶: | خط ۱۰۶: | ||
{{ب| با حقیقت نشد مجاز یکی|کوس محمود و طبل باز یکی }} | {{ب| با حقیقت نشد مجاز یکی|کوس محمود و طبل باز یکی }} | ||
{{ب| نوش کن زهر در میان گزند|خود بخوردند و خود زیان کردند <ref> مجالس المؤمنین؛ ج | {{ب| نوش کن زهر در میان گزند|خود بخوردند و خود زیان کردند <ref> مجالس المؤمنین؛ ج ۲، ص ۱۲۴ و ۱۲۵ به نقل از جام‌جم.</ref> }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج ۲، ص: ۷۶۲-۷۶۳.] | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
| خط ۷۱: | خط ۱۲۰: | ||
[[رده:شاعران فارسی زبان]] | [[رده:شاعران فارسی زبان]] | ||
[[رده:شاعران متقدم]] | [[رده:شاعران متقدم]] | ||
<references />{{شاعران}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۹ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۴۵
اوحدالدین مراغی (۶۷۰ ه. ق-۷۳۸ ه. ق) از شاعران ایرانی قرن هشتم است.
| اوحدالدین مراغی | |
|---|---|
 | |
| نام اصلی | رکن‌الدّین، اوحدالدّین مراغی اصفهانی |
| زادروز | سال ۶۷۰ ه.ق مراغه آذربایجان |
| مرگ | سال ۷۳۸ هجری مراغه |
| کتاب‌ها | مثنوی های «جام‌جم» و «ده نامه یا منطق العشاق» |
| تخلص | اوحدالدین |
زندگینامهویرایش
رکن الدّین، اوحدالدّین مراغی اصفهانی، شاعر متصوّف قرن هشتم هجری به سبب ولادت در مراغه به «مراغی» و به سبب مدت سکونت در اصفهان به اصفهانی مشهورست. او در سال ۶۷۰ ه. ق در مراغه آذربایجان متولد شد. تخلّص او از لقب اوحدالدّین ابو حامد اوحدین احمد کرمانی که به یک واسطه مریدش بوده مأخوذ است. او علاوه بر اینکه مرید اوحدالدّین کرمانی که از اکابر اولیا و شاعری گرانمایه و عارفی بلند پایه بود که صاحب غزلهای بسیار روان و شورانگیز است. مرید شیخ‌الاسلام شهاب‌الدّین سهروردی نیز بوده‌است.
اوحدی اواخر عمر خود را در آذربایجان به سر برده و در آن جا مثنوی «جام‌جم» را نگاشته است. که در میان فضلا بسیار مکرّم بوده است. وی دیوانی شامل قصاید، غزلیات و رباعیات دارد. که در هند به چاپ رسیده است. ترجیع او در میان موحّدان شهرتی عظیم دارد و دیوانش شامل ده هزار بیت است. دیوانش در غایت لطافت و ترجیعات او مشتمل بر حقایق و معارف مثنوی بر وزن و اسلوب حدیقةالحقیقه شیخ سنایی است. او مثنوی «ده نامهیا منطق العشاق» را در سال ۷۰۵ ه. ق و مثنوی «جام جم» را در سال ۷۳۳ ه. ق به پایان رسانید. شیخ اوحدالدّین به سال ۷۳۸ ه. ق در مراغه درگذشت.[۱]
اشعارویرایش
| اهل بیت تو سر به سر نورند | بر زمین حر و بر فلک خورند | |
| وارثانند دین و علمت را | حارسان گشته مریقینت را | |
| هر که چیزی بیافت زیشان یافت | گم شد آن کس که روی از ایشان تافت | |
| دیدم از خوان آن نفیس عرب | متّصل نفس کربلا به کرب | |
| نشود جور بر چنان شاهی | مگر از چون یزید گمراهی | |
| بخت آن کس که سر به خواب کشید | تیغ بر روی آفتاب کشید | |
| بهر خون حسین، خون یزید | به نمی‌ریختند خود نسزید | |
| که کشد بهر میر مار بچه | گر بیابند از او هزار بچه | |
| زده بر گردن عراق به تیغ | گر چنان کس بود عراق دریغ | |
| چون سزد خاک بصره جا او را | به سر عرش خاک پا او را | |
| من بگویم نترسم از کس زود | کاولین فتنه از معاویه بود | |
| کین او از عداوتِ آباست | زانکه فرزند، وارثِ باباست | |
| شاخ عربش ز بیخ بیشی رست | زانکه بر وحی نیز پیشی جست | |
| اینکه اصل علی ندیدی و فرع | گوش کن بر حدیث صاحب شرع | |
| «لحم» و «دم» گفته مصطفی او را | چه کنی خسته‌ی جفا او را | |
| خود گرفتم که مال داری و جاه | لحم و دم کی بود چو کفش و کلاه | |
| حور بودند بر به نظاره | که علی دَر بِکند از باره | |
| چیست نظار کی خنک یلان | خار و خاشاک پیش کوه کلان | |
| کوهلا روز حمله‌ی غازی | مطبخی را به ناوک اندازی | |
| با دم ذو الفقار در صف جنگ | بچه ارزد کلوخ و قلماسنگ | |
| نه ببازیست این بلندی نام | مشنوی گفتگوی ناکس عام | |
| اسد اللّه را چه غم ز حسد | روح را کی زیان رسد ز جسد | |
| خود چو نقصان موسی و هرون | به زمین گر فرو رود قارون | |
| هر چراغی که حق برافروزد | تا ابد ریش مدعی سوزد | |
| گرچه بسیار داوری‌ها رفت | در خلافت سخنوری‌ها رفت | |
| با حقیقت نشد مجاز یکی | کوس محمود و طبل باز یکی | |
| نوش کن زهر در میان گزند | خود بخوردند و خود زیان کردند [۲] |