اجفر: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مسیر حرکت امام حسین}}
{{جعبه اطلاعات منزل‌گاه
'''اَجفر''' یکی از منزلگاه‌هایی است که [[امام حسین(ع)]] در مسیر [[کوفه]] به [[کربلا]] از آن گذشته‌است.
| عنوان =اجفر
| تصویر =
| اندازه تصویر =
| نام منزلگاه =
| مسیر =[[مکه]] به [[کوفه]]
| موقعیت = [[عربستان]]
| قبل از = [[خزیمیه]]
| پس از = [[فید]]
| واقعه کربلا =
| سایر =}}'''اَجفر''' یکی از منزلگاه‌هایی است که [[امام حسین(ع)]] در مسیر [[کوفه]] به [[کربلا]] از آن گذشته‌است.


== معنا و مفهوم ==
==معنا و مفهوم==
اجفر به معنی چاه عمیق است.  
اجفر به معنی چاه عمیق است.  


== موقعیت جغرافیایی ==
==موقعیت جغرافیایی==
اجفر به [[کوفه]] نزدیک‌تر است. در این منطقه آب و درخت انبوه و فراوان و متعلق به «بنی ربوع» بوده‌است.<ref>معجم البلدان، ذیل واژه</ref> وجود قصر و مسجد، گواه آبادی و فراوانی در این منزل محسوب می‌شود. فاصله آن را تا مکه سی و شش فرسخ نوشته‌اند.
اجفر به [[کوفه]] نزدیک‌تر است. در این منطقه آب و درخت انبوه و فراوان و متعلق به «بنی ربوع» بوده‌است.<ref>معجم البلدان، ذیل واژه</ref> وجود قصر و مسجد، گواه آبادی و فراوانی در این منزل محسوب می‌شود. فاصله آن را تا مکه سی و شش فرسخ نوشته‌اند.{{مسیر حرکت امام حسین}}
 
== وقایع ==
در این منزل امام حسین(ع)، [[عبدالله بن ابی مطیع]] دیدار کرد.<ref>جعفریان، اطلس شیعه، ۱۳۸۷ش، ص۶۶.</ref> طبری و شیخ مفید این دیدار را در کنار آبی از آب‌های عرب پس از حاجر و پیش از زرود دانسته‌اند.<ref>طبری، تاریخ، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۳۹۵؛ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۷۱؛ ابن اثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۴، ص۴۱.</ref> برخی از تاریخ نویسان نیز این دیدار را در نزدیکی مکه بیان نموده اند.<ref>ابن اعثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۲۲.</ref>
 
ابن اثیر ملاقات امام حسین(ع) و عبدالله بن مطیع را دو بار ذکر کرده است. او معتقد است امام اولین بار در مسیر مدینه و بار دوم پس از منزل حاجر با عبدالله دیدار کرده است.<ref>ابن اثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۷، ص۴۹۰.</ref> عبدالله وقتی از سفر امام به عراق اطلاع یافت، تلاش کرد او را از سفر منصرف کند و گفت: «اگر از بنی امیه آنچه در دست دارند، طلب کنی به خدا سوگند تو را می‌کشند و اگر چنین شد بعد از شما هیچ کس حرمتی نخواهد داشت».<ref>طبری، تاریخ، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۳۹۶-۳۹۵؛ ابن اعثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۲۲؛ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۷۲.</ref> اما امام درخواست او را نادیده گرفت و به حرکت خود ادامه داد.<ref>طبری، تاریخ، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۳۹۶-۳۹۵؛ ابن اعثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۲۲؛ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۷۲.</ref>
 
==منابع==
==منابع==


*''[[آینه‌ داران آفتاب|آینه‌داران آفتاب، محمدرضا سنگری، نشر شرکت چاپ و نشر بین الملل، ج ۱، ص ۱۵۶]]''
*''[[آینه‌ داران آفتاب|آینه‌داران آفتاب، محمدرضا سنگری، نشر شرکت چاپ و نشر بین الملل، ج ۱، ص ۱۵۶]]''


== پی‌نوشت ==
==پی‌نوشت==
[[رده:جغرافیا]]
[[رده:جغرافیا]]
[[رده:مسیر حرکت امام حسین (ع)]]
[[رده:مسیر حرکت امام حسین (ع)]]
[[رده:مناطق]]
[[رده:مناطق]]
<references />

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۳۸

اَجفر یکی از منزلگاه‌هایی است که امام حسین(ع) در مسیر کوفه به کربلا از آن گذشته‌است.

اجفر
اطلاعات جغرافیایی
مسیر مکه به کوفه
موقعیت عربستان
قبل از خزیمیه
پس از فید
وقایع تاریخی

معنا و مفهومویرایش

اجفر به معنی چاه عمیق است.

موقعیت جغرافیاییویرایش

اجفر به کوفه نزدیک‌تر است. در این منطقه آب و درخت انبوه و فراوان و متعلق به «بنی ربوع» بوده‌است.[۱] وجود قصر و مسجد، گواه آبادی و فراوانی در این منزل محسوب می‌شود. فاصله آن را تا مکه سی و شش فرسخ نوشته‌اند.

وقایعویرایش

در این منزل امام حسین(ع)، عبدالله بن ابی مطیع دیدار کرد.[۲] طبری و شیخ مفید این دیدار را در کنار آبی از آب‌های عرب پس از حاجر و پیش از زرود دانسته‌اند.[۳] برخی از تاریخ نویسان نیز این دیدار را در نزدیکی مکه بیان نموده اند.[۴]

ابن اثیر ملاقات امام حسین(ع) و عبدالله بن مطیع را دو بار ذکر کرده است. او معتقد است امام اولین بار در مسیر مدینه و بار دوم پس از منزل حاجر با عبدالله دیدار کرده است.[۵] عبدالله وقتی از سفر امام به عراق اطلاع یافت، تلاش کرد او را از سفر منصرف کند و گفت: «اگر از بنی امیه آنچه در دست دارند، طلب کنی به خدا سوگند تو را می‌کشند و اگر چنین شد بعد از شما هیچ کس حرمتی نخواهد داشت».[۶] اما امام درخواست او را نادیده گرفت و به حرکت خود ادامه داد.[۷]

منابعویرایش

پی‌نوشتویرایش

  1. معجم البلدان، ذیل واژه
  2. جعفریان، اطلس شیعه، ۱۳۸۷ش، ص۶۶.
  3. طبری، تاریخ، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۳۹۵؛ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۷۱؛ ابن اثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۴، ص۴۱.
  4. ابن اعثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۲۲.
  5. ابن اثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۷، ص۴۹۰.
  6. طبری، تاریخ، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۳۹۶-۳۹۵؛ ابن اعثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۲۲؛ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۷۲.
  7. طبری، تاریخ، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۳۹۶-۳۹۵؛ ابن اعثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۲۲؛ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۷۲.