ویکی حسین

شهریار: تفاوت میان نسخه‌ها

صفحه بحث

شهریار (ویرایش)

نسخهٔ ‏۱۶ اکتبر ۲۰۱۷، ساعت ۱۴:۴۶

۹۲ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۶ اکتبر ۲۰۱۷
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۸: خط ۸:
آثار شهریار به دو دسته تقسیم می‏شود:
آثار شهریار به دو دسته تقسیم می‏شود:


الف) آثار نثری که به صورت مقاله یا مقدمه‏هایی بر دیوان خود و یا دیگران نوشته است.
الف) آثار نثری که به صورت مقاله یا مقدمه‏ هایی بر دیوان خود و یا دیگران نوشته است.


ب) آثار نظمی که به دو زبان فارسی و ترکی شامل مثنوی «روح پروانه»، «کلیات» در چهار جلد شامل غزلیات، قطعات، رباعیات، قصاید و مثنوی؛ و شاهکار «حیدر بابایه سلام» به زبان ترکی؛ و دیوان اشعارش شامل اشعار متنوع در موضوعات مختلف می‏باشد او سبک زیبا و کهن قدیم را با مهارت و هنرمندی به سبک تازه پیوند زده است.
ب) آثار نظمی که به دو زبان فارسی و ترکی شامل مثنوی «روح پروانه»، «کلیات» در چهار جلد شامل غزلیات، قطعات، رباعیات، قصاید و مثنوی؛ و شاهکار «حیدر بابایه سلام» به زبان ترکی؛ و دیوان اشعارش شامل اشعار متنوع در موضوعات مختلف می‏باشد او سبک زیبا و کهن قدیم را با مهارت و هنرمندی به سبک تازه پیوند زده است.
خط ۱۶: خط ۱۶:


{{شعر}}
{{شعر}}
         {{ب| علی ای هُمای رحمت تو چه آیتی خدا را             که به ما سوا فکندی همه سایه‏ هما را }}
         {{ب| علی ای هُمای رحمت تو چه آیتی خدا را     |      که به ما سوا فکندی همه سایه‏ هما را }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


خط ۲۹: خط ۲۹:




         {{ب|  شیعیان دیگر هوای نینوا دارد حسین             روی دل با کاروان کربلا دارد حسین‏ }}
         {{ب|  شیعیان دیگر هوای نینوا دارد حسین         |    روی دل با کاروان کربلا دارد حسین‏ }}
        {{ب|  از حریم کعبه‏ جدش به اشکی شست دست             مروه پشت سر نهاد اما صفا دارد حسین‏ }}
     
           {{ب| می‏برد در کربلا هفتاد و دو ذبح عظیم             بیش از اینها حرمت کوی منا دارد حسین‏ }}
  {{ب|  از حریم کعبه‏ جدش به اشکی شست دست |            مروه پشت سر نهاد اما صفا دارد حسین‏ }}
     {{ب|      پیش رو راه دیار نیستی کافیش نیست             اشک و آه عالمی هم در قفا دارد حسین‏ }}
 
     {{ب|      بس که محمل‏ها رود منزل به منزل با شتاب             کس نمی‏داند عروسی یا عزا دارد حسین }}‏
           {{ب| می‏برد در کربلا هفتاد و دو ذبح عظیم         |    بیش از اینها حرمت کوی منا دارد حسین‏ }}
     {{ب|      رخت و دیباج حرم چون گل به تاراجش برند             تا به جایی که کفن از بوریا دارد حسین‏ }}
 
     {{ب|      بردن اهل حرم دستور بود و سرّ غیب             ورنه این بی‏حرمتی هاکی روا دارد حسین‏ }}
     {{ب|      پیش رو راه دیار نیستی کافیش نیست       |      اشک و آه عالمی هم در قفا دارد حسین‏ }}
     {{ب|      سروران، پروانگان شمع رخسارش ولی             چون سحر روشن که سر از تن جدا دارد حسین }}‏
 
     {{ب|      سر به قاچ زین نهاده، راه پیمای عراق            می‏نماید خود که عهدی با خدا دارد حسین‏ }}
     {{ب|      بس که محمل‏ها رود منزل به منزل با شتاب   |        کس نمی‏داند عروسی یا عزا دارد حسین }}‏
   {{ب|        او وفای عهد را با سر کند سودا ولی            خون به دل از کوفیان بی‏وفا دارد حسین‏ }}
 
         {{ب|  دشمنانش بی‏امان و دوستانش بی‏وفا            با کدامین سرکند، مشکل دو تا دارد حسین }}‏
     {{ب|      رخت و دیباج حرم چون گل به تاراجش برند   |          تا به جایی که کفن از بوریا دارد حسین‏ }}
         {{ب|  سیرت آل علی (ع) با سرنوشت کربلاست             هر زمان از ما، یکی صورت نما دارد حسین }}‏
 
           {{ب| آب خود با دشمنان تشنه قسمت می‏کند             عزّت و آزادگی بین تا کجا دارد حسین‏ }}
     {{ب|      بردن اهل حرم دستور بود و سرّ غیب           | ورنه این بی‏حرمتی هاکی روا دارد حسین‏ }}
         {{ب|  دشمنش هم آب می‏بندد به روی اهل بیت             داوری بین با چه قومی بی‏حیا دارد حسین }}‏
 
           {{ب| بعد از اینش صحنه‏ها و پرده‏ها اشک است و خون    دل تماشا کن چه رنگین سینما دارد حسین‏ }}
     {{ب|      سروران، پروانگان شمع رخسارش ولی           | چون سحر روشن که سر از تن جدا دارد حسین }}‏
           {{ب| ساز عشق است و به دل هر زخم پیکان زخمه‏ای       گوش کن عالم پر از شور و نوا دارد حسین‏ }}
 
         {{ب|  دست آخر کز همه بیگانه شد دیدم هنوز            با دم خنجر نگاهی آشنا دارد حسین‏ }}
     {{ب|      سر به قاچ زین نهاده، راه پیمای عراق            |می‏نماید خود که عهدی با خدا دارد حسین‏ }}
           {{ب| شمر گوید گوش کردم تا چه خواهد از خدا         جای نفرین هم به لب دیدم دعا دارد حسین }}  
 
           {{ب| اشک خونین گو بیا بنشین به چشم «شهریار»           کاندرین گوشه عزایی بی‏ریا دارد حسین ‏‏‏  }}
   {{ب|        او وفای عهد را با سر کند سودا ولی            |خون به دل از کوفیان بی‏وفا دارد حسین‏ }}
 
         {{ب|  دشمنانش بی‏امان و دوستانش بی‏وفا            |با کدامین سرکند، مشکل دو تا دارد حسین }}‏
 
         {{ب|  سیرت آل علی (ع) با سرنوشت کربلاست       |    هر زمان از ما، یکی صورت نما دارد حسین }}‏
 
           {{ب| آب خود با دشمنان تشنه قسمت می‏کند         |  عزّت و آزادگی بین تا کجا دارد حسین‏ }}
 
         {{ب|  دشمنش هم آب می‏بندد به روی اهل بیت       |    داوری بین با چه قومی بی‏حیا دارد حسین }}‏
 
           {{ب| بعد از اینش صحنه‏ها و پرده‏ها اشک است و خون|   دل تماشا کن چه رنگین سینما دارد حسین‏ }}
 
           {{ب| ساز عشق است و به دل هر زخم پیکان زخمه‏ای   |    گوش کن عالم پر از شور و نوا دارد حسین‏ }}
 
         {{ب|  دست آخر کز همه بیگانه شد دیدم هنوز            |با دم خنجر نگاهی آشنا دارد حسین‏ }}
 
           {{ب| شمر گوید گوش کردم تا چه خواهد از خدا         | جای نفرین هم به لب دیدم دعا دارد حسین }}  
 
           {{ب| اشک خونین گو بیا بنشین به چشم «شهریار»     |      کاندرین گوشه عزایی بی‏ریا دارد حسین ‏‏‏  }}
{{پایان شعر}}                                             
{{پایان شعر}}                                             


خط ۵۳: خط ۷۱:
{{شعر}}
{{شعر}}


 
      {{ب| از دو شهید عشق: علی و حسین (ع) او            |دو قطره خون پریده به دامان روزگار }}
          {{ب| از آن ازل به نام شفق این دو قطره خون            | هر روز و شب گرفته گریبان روزگار }}


        {{ب| از دو شهید عشق: علی و حسین (ع) او            دو قطره خون پریده به دامان روزگار }}
           {{ب| دارند می‏کشند به کشتارگاه حشر            |کآنجاست ختم و قصه و پایان روزگار ‏‏‏ }}
          {{ب| از آن ازل به نام شفق این دو قطره خون            هر روز و شب گرفته گریبان روزگار }}
           {{ب| دارند می‏کشند به کشتارگاه حشر            کآنجاست ختم و قصه و پایان روزگار ‏‏‏ }}
{{پایان شعر}}                                             
{{پایان شعر}}                                             


خط ۶۳: خط ۸۳:




         {{ب|  محرّم آمد و نو کرد درد و داغ حسین             گریست ابر خزان هم به باغ و راغ، حسین‏ }}
         {{ب|  محرّم آمد و نو کرد درد و داغ حسین       |    گریست ابر خزان هم به باغ و راغ، حسین‏ }}
      {{ب|    هزار و سیصد و اندی گذشت سال و هنوز             چو لاله بر دل خونین شیعه داغ حسین‏ }}
      {{ب|    به هر چمن که بتازد سموم باد خزان             زمانه یاد کند از خزان باغ حسین‏ }}
    {{ب|    هزار و سیصد و اندی گذشت سال و هنوز   |          چو لاله بر دل خونین شیعه داغ حسین‏ }}
    {{ب|      هنوز ساقی عطشان کربلا گویی            کنار علقمه افتاده با ایاغ ‏‏‏ حسین‏ }}
    {{ب|      اگر چراغ حسین به خیمه شد خاموش             منوّر است مساجد به چلچراغ حسین }}‏
    {{ب|    به هر چمن که بتازد سموم باد خزان         |  زمانه یاد کند از خزان باغ حسین‏ }}
    {{ب|      خدا به نافه‏ی خلدش دماغ جان پُر داشت             که بوی خون فکند رخنه در دماغ حسین }}‏
    {{ب|      فراغ از دو جهان داشت با فروغ خدای             خدای را چه فروغی‏ست در فراغ حسین‏ }}
    {{ب|      هنوز ساقی عطشان کربلا گویی            |کنار علقمه افتاده با ایاغ ‏‏‏ حسین‏ }}
    {{ب|      یزید کو که ببیند به ناله قافله‏ها            گرفته از همه سوی جهان سراغ حسین‏ ‏‏‏ }}
    {{ب|      اگر چراغ حسین به خیمه شد خاموش     |        منوّر است مساجد به چلچراغ حسین }}‏
    {{ب|      خدا به نافه‏ی خلدش دماغ جان پُر داشت |          که بوی خون فکند رخنه در دماغ حسین }}‏
    {{ب|      فراغ از دو جهان داشت با فروغ خدای       |      خدای را چه فروغی‏ست در فراغ حسین‏ }}
  {{ب|      یزید کو که ببیند به ناله قافله‏ ها            | گرفته از همه سوی جهان سراغ حسین‏ ‏‏‏ }}
{{پایان شعر}}                           
{{پایان شعر}}                           


خط ۷۷: خط ۱۰۴:




   {{ب|        محرم آمد و آفاق مات و محزون شد             غبار محنت این خاکدان به گردون شد }}
   {{ب|        محرم آمد و آفاق مات و محزون شد       |      غبار محنت این خاکدان به گردون شد }}
  {{ب|        به جامه‏های سیه کودکان کو دیدم             دلم به یاد اسیران کربلا خون شد }}
 
   {{ب|        به یاد تشنه لبان کنار نهر فرات            کنار چشم من از گریه رود کارون شد }}
{{ب|        به جامه‏های سیه کودکان کو دیدم         |  دلم به یاد اسیران کربلا خون شد }}
   {{ب|        چه آتشی است که می‏جوشد اشک‏ها گویی             که چشم‏ها همه کارون و سینه کانون شد }}
 
         {{ب|  سرو بری که رسول خداش می‏بوسید             به زیر سمّ ستوران، خدای من چون شد؟ }}
   {{ب|        به یاد تشنه لبان کنار نهر فرات            |کنار چشم من از گریه رود کارون شد }}
           {{ب| حماسه‏ای ست حسین از حماسه‏ها ما فوق             هر آن حماسه که در وی رسید مادون شد }}
 
           {{ب| به خیمه‏های امامت، چنان زدند آتش             که آهوان حرم سر به دشت و هامون شد }}
   {{ب|        چه آتشی است که می‏جوشد اشک‏ها گویی |          که چشم‏ها همه کارون و سینه کانون شد }}
         {{ب|  رسید نوبت زینب که شیرزاد علی‏ست             جهان به حیرت ازین سربلند خاتون شد }}
 
           {{ب| به دوش، پرچم آتش گرفته‏ی اسلام             به قصر ابن زیاد و یزید ملعون شد }}
         {{ب|  سرو بری که رسول خداش می‏بوسید       |    به زیر سمّ ستوران، خدای من چون شد؟ }}
           {{ب| چنان بکوفت به تبلیغ، دستگاه یزید             که خود یزید چو مار فسرده افسون شد }}
 
           {{ب| حسین، عائله با خود نبرده بی‏تدبیر            که غرق حکمت او فکرت فلاطون شد }}
           {{ب| حماسه‏ای ست حسین از حماسه‏ها ما فوق |            هر آن حماسه که در وی رسید مادون شد }}
           {{ب| یزید جلوه‏ کار حسین می‏پوشید            ز زینب است که این جلوه روز افزون شد }}
 
           {{ب| از این مبارزه بشکفت دودمان علی             چنان که نسل یزید پلید موهون شد }}
           {{ب| به خیمه‏های امامت، چنان زدند آتش       |    که آهوان حرم سر به دشت و هامون شد }}
           {{ب| تو رهبرا، چه قیامی به راه دین کردی؟             که مکّه هم به تو- ماه مدینه- مدیون شد }}
 
           {{ب| خوشا به حال شما ای فدائیان حسین             که دین به خون شماها رهین و مرهون شد }}
         {{ب|  رسید نوبت زینب که شیرزاد علی‏ست         |  جهان به حیرت ازین سربلند خاتون شد }}
           {{ب| چو نیک می‏نگری زنده این شهیدانند             و گرنه هر بشری زاد و مُرد و مدفون شد }}
 
           {{ب| یزید نخله‏ اسلام ریشه‏کن می‏خواست             حسین بود که دین زنده تا به اکنون شد‏ ‏‏‏ }}
           {{ب| به دوش، پرچم آتش گرفته‏ی اسلام           | به قصر ابن زیاد و یزید ملعون شد }}
 
           {{ب| چنان بکوفت به تبلیغ، دستگاه یزید           | که خود یزید چو مار فسرده افسون شد }}
 
           {{ب| حسین، عائله با خود نبرده بی‏تدبیر            |که غرق حکمت او فکرت فلاطون شد }}
 
           {{ب| یزید جلوه‏ کار حسین می‏پوشید            |ز زینب است که این جلوه روز افزون شد }}
 
           {{ب| از این مبارزه بشکفت دودمان علی         |    چنان که نسل یزید پلید موهون شد }}
 
           {{ب| تو رهبرا، چه قیامی به راه دین کردی؟     |      که مکّه هم به تو- ماه مدینه- مدیون شد }}
 
           {{ب| خوشا به حال شما ای فدائیان حسین       |      که دین به خون شماها رهین و مرهون شد }}
 
           {{ب| چو نیک می‏نگری زنده این شهیدانند         |  و گرنه هر بشری زاد و مُرد و مدفون شد }}
 
           {{ب| یزید نخله‏ اسلام ریشه‏کن می‏خواست         |  حسین بود که دین زنده تا به اکنون شد‏ ‏‏‏ }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


T.ramezani
۱۰٬۰۷۲

ویرایش

برگرفته از «https://fa.wikihussain.com/view/ویژه:تفاوت_گوشی_همراه/8105»