ابن حماد: تفاوت میان نسخه‌ها

ابن حماد (ویرایش)

نسخهٔ ‏۲۳ آوریل ۲۰۱۷، ساعت ۱۲:۰۰

۱۰٬۵۷۰ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۳ آوریل ۲۰۱۷

جز

بدون خلاصۀ ویرایش

T.ramezani

۱۰٬۰۷۲

ویرایش

@@ خط ۱۶۴: / خط ۱۶۴: @@
+'''رثای حسین بن علی (ع):'''
+- للّه ما صنعت فینا ید البین‌کم من حشا أقرحت منّا و من عین؟!
+- مالی و للبین؟! لا أهلّا بطلعته‌کم فرّق البین قدما بین الفین؟!
+- کانا کغصنین فی أصل غذاؤهماماء النعیم و فی التشبیه شکلین
+- کأنّ روحیهما من حسن الفهماروح و قد قسّمت ما بین جسمین
+- لا عذل بینهما فی حفظ عهدهماو لا یزیلهما لوم الغذولین 1- خدا را، جدائی به روزگار ما چه آورد، که دلها داغدیده و دیده‌ها اشکبار آمد؟!
+- مرا با جدائی چه کار؟ طلعتش ناخجسته باد! چگونه بین دوستان تفرقه انداخت؟!
+- بسان دو شاخه تر از یک ریشه آب می‌خورند: شاداب و خرّم، با شمایل یکسان.
+- در اثر مهر و الفت گویا یک روح در دو پیکر باشند.
+- در حفظ عهد آن دو نکوهش هیچ نکوهشگری نمی‌تواند رابطه‌ی میان آن دو را از بین ببرد.
+- لا یطمع الدهر فی تغییر ودّهماو لا یمیلان من عهد إلی مین
+- حتّی إذا أبصرت عین النوی بهماخلّین فی العیش من همّ خلیّین
+- رماهما حسدا منه بداهیةفأصبحا بعد جمع الشمل ضدّین
+- فی الشّرق هذا و ذا فی الغرب منتئیامشرّدین علی بعد شجیّین
+- و الدهر أحسد شی‌ء للقریبین‌یرمی و صالهما بالبعد و البین 6- روزگار نتوانست با همه مکر و فسونش، تخم اختلاف در میان پاشد و نه آن دو عهد مودّت زیر پا گذاشتند.
+- آخر، چشم «سفر» به آن دو یار جانی افتاد که بی‌دغدغه و آرام به زندگی خود ادامه دهند.
+- تیر بلایی در کمان نهاد و مصیبتی به بار آورد، بعد از سالها مهر و الفت آن دو را از هم جدا کرد.
+- یکی در شرق و دیگری در غرب، پراکنده و زار، رانده و اندوهبار.
+- آری روزگار، نسبت به دوستان یکدل حسودتر است که روز وصل را به شب فراق تبدیل کند.
+- لا تأمن الدّهر إنّ الدهر ذو غیرو ذو لسانین فی الدّنیا و وجهین
+- أخنی علی عترة الهادی فشتّتهم‌فماتری جامعا منهم بشخصین
+- کأنّما الدّهر آلا أن یبدّدهم‌کعاتب ذی عناد أو کذی دین
+- بعض بطیبة مدفون و بعضهم‌بکربلاء و بعض بالغریّین
+- و أرض طوس و سامرّا و قد ضمنت‌بغداد بدرین حلّا وسط قبرین 11- به روزگار دل مبند که رنگ‌ووارنگ و با دو چهره و دو زبان است.
+- جفا کرد بر خاندان محمد که به هر دیارشان پراکنده ساخت: دو تن در یکجا نباشند.
+دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمد زاده ،ج‌1،ص:183
+- گویا سوگند یاد کرده که آنان را تارومار سازد، مانند کینه‌وری سرسخت یا دشمنی خونخواه.
+- گروهی در مدینه مدفون گشته‌اند و جمعی به کربلاء و برخی در نجف.
+- و هم خاک طوس، و سامرا که چون بغداد، دو بدر تابان آن را در میان گرفته.
+- یا سادتی ألمن أبکی أسی؟! و لمن‌أبکی بجفنین من عینی قریحین؟!
+- أبکی علی الحسن المسموم مضطلما؟!أم الحسین لقیّ بین الخمیسین؟!
+- أبکی علیه خضیب الشیب من دمه‌معفّر الخدّ محزوز الوریدین
+- و زینب فی بنات الطّهر لاطمةو الدمع فی خدّها قد خدّ خدّین
+- تدعوه: یا واحدا قد کنت آمله‌حتّی استبدّت به دونی ید البین 16- سروران من! بر کدامتان افسوس خورم و بر کدامتان با چشم خون‌چکان گریه کنم؟!
+- بر حسن مسموم مویه کنم که مظلوم ماند؟ یا بر حسین که پیکر عریانش میان دو لشکر به خاک افتاد.
+- می‌گریم بر آن‌که محاسنش با خون خضاب گرفت، صورتش را بر خاک نهاده رگهای گردنش بریدند.
+- و زینب که در میان دختران حسین لطمه بر صورت می‌نواخت و اشک بر دو گونه‌اش شیار انداخته بود.
+- فریاد می‌زد: ای یگانه امید زینب! که دست جدائی از کفم ربود.
+- لا عشت بعدک ما إن عشت لا نعمت‌روحی و لا طعمت طعم الکراعینی
+- انظر إلیّ أخی قبل الفراق لقدأذکا فراقک فی قلبی حریقین
+- انظر إلی فاطم الصغرا أخی ترهاللیتم و السبی قد خصّت بذلّین
+- إذا دنت منک ظلّ الرّجس یضربهافتلتقی الضرب منها بالذّراعین
+- و تستغیث و تدعو: عمّتا تلفت‌روحی لرزئین فی قلبی عظیمین 21- بعد از تو روزگارم مباد، و اگر زنده مانم روی خوش نبینم و نه خواب به چشمانم راه یابد.
+- برادر جان! قبل از جدائی سوی من بنگر، به خدا سوگند که فراقت دل مرا به آتش کشید.
+- بنگر به این دخترت فاطمه که با ذلّت یتیمی و اسیری روبروست.
+- هرگاه به پیکر پر خونت نزدیک شود، آن پلید شوم با تازیانه‌اش بزند و او بازو سپر سازد.
+- پناه آورده و فریاد زند:" عمه جان! جانم به خاطر این دو مصیبت تباه شد.
+- ضرب علی الجسد البالی و فی کبدی‌للثکل ضرب فما أقوی لضربین
+- انظر علیّا أسیرا لا نصیر له‌قد قیّدوه علی رغم بقیدین
+- و ارحمتا یا أخی من بعد فقدک بل‌و ارحمتا للأسیرین الیتیمین
+- و السبط فی غمرات الموت مشتغل‌ببسط کفّین أو تقبیض رجلین
+- لا یستطیع جوابا للنّداء سوی‌یومی بلحظین من تکسیر جفنین 26- ضرب تازیانه بر پیکر ناتوان و رنجورم، و داغ پدر که بر دل نشسته گرانبارتر و جانکاه‌تر."
+- به یگانه بازمانده‌ات علی بنگر که بی‌یاور است و با دو زنجیرش به غل بسته‌اند.
+- کیست که بعد از تو به ما رحم کند، کیست به این دو اسیر یتیم شفقت آرد.
+دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمد زاده ،ج‌1،ص:184
+- و حسین سبط، در گرداب مرگ: گاهی دو دست به جلو افراشته و گاه به دو زانو می‌نشیند.
+- توان پاسخ ندارد، جز اینکه با چشم حسرت‌بار بدانها می‌نگرد.
+- لا زلت أبکی دما ینهلّ منسجماللسیّدین القتیلین الشهیدین
+- ألسیّدین الشریفین اللذان هماخیر الوری من أب مجد و جدّین
+- ألضارعین إلی اللّه المنیبین‌ألمسرعین إلی الحقّ الشفیعین
+- ألعالمین بذی العرش الحکیمین‌ألعادلین ألحلیمین الرّشیدین
+- ألصابرین علی البلوی الشکورین‌ألمعرضین عن الدنیا المنیبین 31- همواره چون ابر بهاران برای آن دو سرور شهید بگریم.
+- آن دو سرور شریف از حیث پدر و جد، بهترین جهانیانند.
+- نیاز بران به درگاه حق، پیشگامان به سوی خدا، دو شفیع روز جزا؛
+- عارف بمقام خالق، حکیم در میان خلق. دادگستر و فرزانه؛
+- شکیبا در نقمت، شاکر در نعمت، پشت کرده به دنیا، روآورده به خدا؛
+- ألشاهدین علی الخلق الإمامین‌ألصادقین عن اللّه الوفیّین
+- ألعابدین التقیّین الزکیّین‌ألمؤمنین الشجاعین الجریّین
+- ألحجّتین علی الخلق الأمیرین‌ألطیّبین الطهورین الزکیّین
+- نورین کانا قدیما فی الظّلال کماقال النبیّ لعرش اللّه قرطین
+- تفّاحتی أحمد الهادی و قد جعلالفاطم و علیّ الطّهر نسلین 36- گواه بر خلق، پیشوای بر حق، راستگو از جانب خدا، وه چه باوفا؛
+- پارسا، پرهیزگار و پاک، با ایمان، شجاع و بی‌باک؛
+- حجّت بر خلق، فرمانروای پاک‌سیرت، پاک‌نهاد بادرایت؛
+- دو پرتو فروزان در عالم اشباح (ذر) و چونان‌که رسول (ص) فرمود: دو گوشواره عرش؛
+- دو سیب خوشبو بر دست احمد، و دو نسل گهربار برای علی و فاطمه؛
+- صلّی الإله علی روحیهما و سقاقبریهما أبدا نوء السماکین
+- ما لابن حمّاد العبدی من عمل‌إلّا تمسّکه بالمیم و العین
+- فالمیم غایة آمالی محمّدهاو العین أعنی علیّا قرّة العین
+- صلّی الإله علیهم کلما طلعت‌شمس و ما غربت عند العشائین «1» 41- درود خدا بر روح پاکشان، و سیراب باد تربتشان در پائیز و بهار.
+- ابن حماد را عملی شایسته‌ی درگاه نباشد، جز اینکه به دامن «میم و عین» چنگ زده باشد.
+- «میم» یعنی منتهای آرزویم محمّد. «عین» یعنی علی که نور چشم است.
+- درود خدا بر ایشان باد، مادام که خورشید بدمد و سپس راه غروب گیرد.