اسراى اهل بیت (ع): تفاوت میان نسخه‌ها

۸۵۴ بایت اضافه‌شده ،  ‏۵ اکتبر ۲۰۱۶
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{مسیر حرکت کاروان اسیران عاشورا از کوفه به شام|width=0.8}}
{{جعبه اطلاعات جنگ
| حادثه کربلا= اسیران کربلا
| قسمتی‌از  =
| تصویر    =
| زیرنویس  =
| زمان    = سال 61ق
| مکان    = [[کربلا]]، [[شام]]، [[کوفه]]
| مختصات  = عراق، سوریه
| علت      = پس از [[شهادت]] [[امام حسین]]، بازماندگان حادثه کربلا که عمدتا زنان و کودکان بودند به اسارت گروه شام و کوفه در آمدند.
| قلمرو    =
| نتیجه    = رسوایی [[یزید]] و پیشمانی ظاهری زودهنگام
| فرمانده1 = [[شمر بن ذی الجوشن]]
| فرمانده2 = [[طارق بن مُحَفِّز بن ثَعلبه]]
| یادداشت  =
}}
بازماندگان کاروان شهادت را، پس از عاشورا به اسارت گرفته، به [[کوفه]]، سپس به [[شام]] بردند.
==شرح==
==شرح==
بازماندگان کاروان شهادت را، پس از عاشورا به اسارت گرفته، به [[کوفه]]، سپس به [[شام]] بردند. اسیران، تعدادى از دودمان پیامبر (ص) بودند، برخى هم همسران یا فرزندان شهداى دیگر کربلا. [[زنان بنى هاشم]] به شام برده شدند و از آنجا به [[مدینه]] بازگشتند. برخى از زنان غیر بنى هاشم به خاطر وساطت بستگان خود از اسارت رها شده، در کوفه ماندگار شدند و به قبیلۀ خود پیوستند.<ref>''ابصار العین،ص 133.''</ref> در منابع تاریخى و تعبیرات روایى و اشعار، از آنان به نام [[سبایا]] و [[اسارى]] یاد شده است. به اسیرى گرفتن افرادى از اهل بیت (ع) هم بر خلاف مقررات جنگهاى اسلامى بود، هم جسارت و توهین به [[رسول اللّه (ص)]] به شمار مى‌آمد.
اسیران، تعدادى از دودمان پیامبر (ص) بودند، برخى هم همسران یا فرزندان شهداى دیگر کربلا. [[زنان بنى هاشم]] به شام برده شدند و از آنجا به [[مدینه]] بازگشتند. برخى از زنان غیر بنى هاشم به خاطر وساطت بستگان خود از اسارت رها شده، در کوفه ماندگار شدند و به قبیلۀ خود پیوستند.<ref>''ابصار العین،ص 133.''</ref> در منابع تاریخى و تعبیرات روایى و اشعار، از آنان به نام [[سبایا]] و [[اسارى]] یاد شده است. به اسیرى گرفتن افرادى از اهل بیت (ع) هم بر خلاف مقررات جنگهاى اسلامى بود، هم جسارت و توهین به [[رسول اللّه (ص)]] به شمار مى‌آمد.


امّا [[امویان]] بر اساس کینه‌اى که از عترت پیامبر خدا داشتند، چنان کردند. این گستاخى در حق عترت پیامبر خدا ریشه در همان [[سقیفه]] و زیر پا گذاشتن سخن آن حضرت داشت. به قول نیّر تبریزى:
امّا [[امویان]] بر اساس کینه‌اى که از عترت پیامبر خدا داشتند، چنان کردند. این گستاخى در حق عترت پیامبر خدا ریشه در همان [[سقیفه]] و زیر پا گذاشتن سخن آن حضرت داشت. به قول نیّر تبریزى: