۹٬۵۴۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
در حادثۀ کربلا، تلاش عمده دشمن آن بود که حسین بن على (ع) را به '''بیعت''' با یزید بن معاویه وادارد و آن حضرت هم نپذیرفت تا شهید شد. | در حادثۀ کربلا، تلاش عمده دشمن آن بود که حسین بن على (ع) را به '''بیعت''' با یزید بن معاویه وادارد و آن حضرت هم نپذیرفت تا شهید شد. | ||
== معنا و مفهوم == | ==معنا و مفهوم== | ||
نگاهى ریشه‌اى‌تر به «اصل بیعت» : بیعت به معناى پیمان و عهد بستن است. شکستن بیعت، نزد عرب بسیار زشت بوده است. بیعت با حاکم، نوعى رأى موافق دادن و امضا و تبعیت و تعهد اطاعت محسوب مى‌شد و عدم بیعت، نوعى تمرد و به رسمیت نشناختن. | نگاهى ریشه‌اى‌تر به «اصل بیعت» : بیعت به معناى پیمان و عهد بستن است. شکستن بیعت، نزد عرب بسیار زشت بوده است. بیعت با حاکم، نوعى رأى موافق دادن و امضا و تبعیت و تعهد اطاعت محسوب مى‌شد و عدم بیعت، نوعى تمرد و به رسمیت نشناختن. | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
«مثلى لا یبایع مثل یزید». | «مثلى لا یبایع مثل یزید». | ||
== بیعت با امام حسین(ع) == | ==بیعت با امام حسین(ع)== | ||
در دورانى هم که سید الشهدا (ع) در مکّه بود، در پى نامه‌ها و دعو‌ت‌هاى کوفیان براى عزیمت به آنجا، آن حضرت [[مسلم بن عقیل]] را فرستاد. شیعیان کوفه نیز با نماینده امام حسین (ع) بیعت کردند. تعداد بیعت گران کوفه با مسلم را 18 هزار تا 25 هزار هم نوشته‌اند . <ref>مقتل الحسین، مقرّم، ص ۱۶۸.</ref> | در دورانى هم که سید الشهدا (ع) در مکّه بود، در پى نامه‌ها و دعو‌ت‌هاى کوفیان براى عزیمت به آنجا، آن حضرت [[مسلم بن عقیل]] را فرستاد. شیعیان کوفه نیز با نماینده امام حسین (ع) بیعت کردند. تعداد بیعت گران کوفه با مسلم را 18 هزار تا 25 هزار هم نوشته‌اند . <ref>مقتل الحسین، مقرّم، ص ۱۶۸.</ref> | ||
«[[برداشتن بیعت]]» از سوى امام یا والى، در واقع آزاد گذاشتن بیعتگر نسبت به تعهّدى بود که با بیعت سپرده بود. امام حسین (ع) شب عاشورا، ضمن خطبه‌اى وفاى یاران را ستود و برایشان پاداش الهى طلبید، آنگاه بیعت را با این جملات از آنان برداشت تا هر که مى‌خواهد، از پوشش شب استفاده کرده، صحنه را ترک گوید: | |||
«الا و انّى قد اذنت لکم فانطلقوا جمیعا فى حلّ لیس علیکم حرج منّى و لا ذمام،هذا اللّیل قد غشیکم فاتّخذوه جملا». <ref>بحار الأنوار، ج ۴۴، ص ۳۹۳.</ref> البته یاران یکایک برخاسته و با نطقهاى پرشورى اعلام وفادارى کردند و آن شب، کسى نرفت. سخن [[مسلم بن عوسجه]]، زهیر، [[فرزندان مسلم بن عقیل]] و دیگران معروف است. <ref>همان. (پیرامون «بیعت»، به بحث مفصّلة «دایرة المعارف تشیّع» ج ۳، ص ۵۸۱ مراجعه کنید.)</ref> | «الا و انّى قد اذنت لکم فانطلقوا جمیعا فى حلّ لیس علیکم حرج منّى و لا ذمام،هذا اللّیل قد غشیکم فاتّخذوه جملا». <ref>بحار الأنوار، ج ۴۴، ص ۳۹۳.</ref> البته یاران یکایک برخاسته و با نطقهاى پرشورى اعلام وفادارى کردند و آن شب، کسى نرفت. سخن [[مسلم بن عوسجه]]، زهیر، [[فرزندان مسلم بن عقیل]] و دیگران معروف است. <ref>همان. (پیرامون «بیعت»، به بحث مفصّلة «دایرة المعارف تشیّع» ج ۳، ص ۵۸۱ مراجعه کنید.)</ref> | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
* جواد محدثی، ''فرهنگ عاشورا''، قم، معارف، ج۱، ص ۸۲-۸۳. | *جواد محدثی، ''فرهنگ عاشورا''، قم، معارف، ج۱، ص ۸۲-۸۳. | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
[[رده:مفاهیم]] | [[رده:مفاهیم]] | ||
<references /> | <references /> | ||