عبدالله بن یقطر: تفاوت میان نسخه‌ها

عبدالله بن یقطر (ویرایش)

نسخهٔ ‏۳ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۲۸

۶۲۰ بایت اضافه‌شده ، ‏۳ ژانویهٔ ۲۰۲۱

بدون خلاصۀ ویرایش

Esmaeili

Automoderated users، دیوان‌سالاران، checkuser، مدیران نظرات، Moderators، مدیران

۹٬۵۴۶

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-'''عبدالله بن یقطر،''' از قبیله حمیر، یمنی الاصل و ساکن مدینه بود. پدرش بقطر خادم پیامبر (ص) بود. او و همسرش میمونه در خانه امام علی (ع) زندگی می‌کردند. بنا به نقلی عبدالله سه روز قبل از [[امام حسین (ع)]] متولد شد. مادرش دایه امام حسین (ع) بود. به همین دلیل عبدالله را برادر رضاعی آن حضرت نامیده‌اند. <ref>تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص379؛ انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، ص136.</ref> اگر چه بنا به نقلی امام حسین (ع) جز از مادرش از شخص دیگری شیر نخورده است. عبدالله یکی از فرستادگان امام حسین (ع) به کوفه بود.
 {{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
 | عنوان              =
@@ خط ۲۴: / خط ۲۲: @@
 | آثار              =
 | نقش های برجسته              =از فرستادگان امام حسین (ع) و حامل‌ پیامی‌ برای‌ مسلم ‌بن‌ عقیل
-}}
+}}'''عبدالله بن یقطر،''' از اصحاب [[امام حسین(ع)]] بود که در [[کوفه]] به دلیل حمایت از [[مسلم بن عقیل]] به [[شهادت]] رسید.
+== زندگینامه ==
+عبدالله بن یقطر از قبیله حمیر، یمنی الاصل و ساکن مدینه بود. پدر عبدالله، بقطر خادم پیامبر(ص) بود و به همراه همسرش میمونه در خانه امام علی(ع) زندگی می‌کردند. بنا به نقلی عبدالله سه روز قبل از [[امام حسین (ع)|امام حسین(ع)]] متولد شد. مادرش دایه امام حسین (ع) بود. به همین دلیل عبدالله را برادر رضاعی آن حضرت نامیده‌اند.<ref>تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ ﻫ ق / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ م.، ج۵، ص۳۷۹؛ انصار الحسین(ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، ۱۳۸۷ ش.، ص۱۳۶.</ref> اگر چه بنا به نقلی امام حسین(ع) جز از مادرش از شخص دیگری شیر نخورده است. عبدالله یکی از فرستادگان امام حسین(ع) به کوفه بود.
+==نقش پیش از واقعه کربلا==
+عبدالله همراه با امام حسین (ع) از مدینه به مکه و از آنجا نیز همراه کاروان امام حسین(ع) به سمت [[کوفه]] حرکت کرد. او از فرستادگان امام حسین (ع) و حامل‌ پیامی‌ برای‌ [[مسلم بن عقیل|مسلم بن عقیل]] به کوفه بود و رهسپار آن دیار شد. اما توسط [[حصین‌ بن نمیر تمیمی|حصین بن نمیر]] در نزدیکی [[قادسیه]] دستگیر شد. او را نزد [[عبید الله بن زیاد|عبیدالله بن زیاد]] بردند و چون اسرار نامه امام حسین(ع) را فاش نکرد، عبیدالله نیز دستور داد او را از بالای قصر به زمین افکندند و استخوان‌هایش خُرد شد. هنوز رمقی در بدن داشت که عبدالملک بن عمیر لخمی با ضربتی او را کشت. <ref>ر.ک : انساب الاشراف، بلاذری، احمد بن یحیی، احمد بن محمد، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ م.، ج۳، ص۱۶۹؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ ﻫ ق / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ م.، ج۵، ص۳۹۷؛ انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، ۱۳۸۷ ش.، ص۱۳۶-۱۳۷.</ref> برخی نیز نوشته‌اند عبدالله سفیر مسلم برای امام حسین (ع) بود تا تحول و انحطاط کوفه را خبر دهد که توسط‌ مالک‌ بن‌ یربوع‌ تمیمی‌ دستگیر و به‌ عبیدالله بن زیاد تحویل‌ داده‌ شد. در کوفه‌ وی‌ را از بالای‌ قصر دارالاماره‌ به‌ پایین‌ پرتاب‌ کردند. وقتی‌ بالای‌ قصر رسید، از همان‌ جا بر عبیدالله بن زیاد و پدرش‌ لعنت‌ کرد. پس‌ از آن‌که ‌او را پایین‌ انداختند، هنوز رمقی‌ در تنش‌ مانده‌ بود که توسط‌ عبدالملک‌ بن‌ عمیر لخمی‌، سر از تنش‌ جدا شد. <ref>الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدرآباد دکن: ۱۳۹۵ ه ق/ ۱۹۷۵  م.، ج۵، ص۴۵.</ref> در [[زیارت رجبیه]] به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی عَبدِاللهِ بنِ یقطُر رَضیعِ الحُسین عَلیهِ السَّلام“
-==نقش پیش از واقعه کربلا==
+عده‌ای نیز [[قیس بن مسهر صیداوی]] و عبدالله بن یقطر را که سرگذشتی مشابه دارند، یک فرد می‌دانند. زیرا هر دو سفیر امام حسین (ع) برای مسلم بن عقیل بودند و طریقه شهادت هر دو نیز یکسان بود.
-عبدالله همراه با امام حسین (ع) از مدینه به مکه و از آنجا نیز همراه کاروان امام حسین (ع) به سمت کوفه حرکت کرد. او از فرستادگان امام حسین (ع) و حامل‌ پیامی‌ برای‌ [[مسلم بن عقیل|مسلم بن عقیل]] به کوفه بود و رهسپار آن دیار شد. اما توسط [[حصین‌ بن نمیر تمیمی|حصین بن نمیر]] در نزدیکی قادسیه دستگیر شد. او را نزد عبیدالله بن زیاد بردند و چون اسرار نامه امام حسین (ع) را فاش نکرد، عبیدالله نیز دستور داد او را از بالای قصر به زمین افکندند و استخوان‌هایش خُرد شد. هنوز رمقی در بدن داشت که عبدالملک بن عمیر لخمی با ضربتی او را کشت. <ref>ر.ک : انساب الاشراف، بلاذری، احمد بن یحیی، احمد بن محمد، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: 1996 – 2000 م.، ج3، ص169؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص397؛ انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، ص136-137.</ref>
-برخی نیز نوشته‌اند عبدالله سفیر مسلم برای امام حسین (ع) بود تا تحول و انحطاط کوفه را خبر دهد که توسط‌ مالک‌ بن‌ یربوع‌ تمیمی‌ دستگیر و به‌ عبیدالله بن زیاد تحویل‌ داده‌ شد. در کوفه‌ وی‌ را از بالای‌ قصر دارالاماره‌ به‌ پایین‌ پرتاب‌ کردند. وقتی‌ بالای‌ قصر رسید، از همان‌ جا بر عبیدالله بن زیاد و پدرش‌ لعنت‌ کرد. پس‌ از آن‌که ‌او را پایین‌ انداختند، هنوز رمقی‌ در تنش‌ مانده‌ بود که توسط‌ عبدالملک‌ بن‌ عمیر لخمی‌، سر از تنش‌ جدا شد. <ref>الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدرآباد دکن: 1395 ه ق/ 1975  م.، ج5، ص45.</ref>
-در زیارت رجبیه به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی عَبدِاللهِ بنِ یقطُر رَضیعِ الحُسین عَلیهِ السَّلام“
-عده‌ای نیز قیس بن مسهر صیداوی و عبدالله بن یقطر را که سرگذشتی مشابه دارند، یک فرد می‌دانند. زیرا هر دو سفیر امام حسین (ع) برای مسلم بن عقیل بودند و طریقه شهادت هر دو نیز یکسان بود.
 ==دعای امام حسین (ع)==
-در منزل زباله‌ خبر شهادت‌ [[قیس ‌بن‌ مسهر صیداوی‌]] و عبدالله بن‌ یقطر به‌ امام حسین (ع) رسید. <ref>تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص 398-399؛ ارشاد القلوب، دیلمی، ابوم محمد حسن بن ابی الحسن، تهران: مرکز نشر کتاب، 1375 ﻫ ق.، ج،2 ص70-71.</ref> امام‌ حسین (ع) آیه استرجاع را خواند و اشک ریخت. سپس‌ این‌ آیه‌ را تلاوت‌ فرمود: ”فَمِنْهُم‌ مَن‌ قَضی ‌نَحْبَه‌ وَ مِنْهُم‌ مَن‌ْ ینْتَظِر وَ ما بَدَّلُوا تَبْدیلا“ از آنان‌ کسانی‌ هستند که‌ به‌ پیمان‌ خود وفا کردند و برخی‌ دیگر درانتظار وفای‌ به‌ عهد خود هستند و هرگز تبدیلی‌ را در پیمان‌ روا نمی‌دارند. آن‌گاه‌ فرمود: خداوند بهشت‌ را پاداش‌ آنان‌ قرار دهد. بارالها برای‌ ما و شیعیان‌ ما جایگاه‌ والایی‌ قرار ده‌ و ما را با ایشان‌ در قرارگاهی‌ از رحمت‌ خود گرد آور و پاداش‌ بسیار خودت‌ را بر ما ارزانی‌ دار که‌ تو بر هر کاری ‌توانایی. <ref>البدایه و النهایه، ابن کثیر الدمشقی، عماد الدین اسماعیل بن عمر، قاهره: 1932 م.، ابن کثیر الدمشقی، عماد الدین اسماعیل بن عمر، قاهره: 1932 م.، ج8، ص268؛ با اشاره به آیه 23 سوره احزاب.8.</ref>
+در منزل [[زباله]]<nowiki/>‌ خبر شهادت‌ [[قیس ‌بن‌ مسهر صیداوی‌]] و عبدالله بن‌ یقطر به‌ امام حسین (ع) رسید. <ref>تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ ﻫ ق / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ م.، ج۵، ص ۳۹۸-۳۹۹؛ ارشاد القلوب، دیلمی، ابوم محمد حسن بن ابی الحسن، تهران: مرکز نشر کتاب، ۱۳۷۵ ﻫ ق.، ج،۲ ص۷۰-۷۱.</ref> امام‌ حسین (ع) آیه استرجاع را خواند و اشک ریخت. سپس‌ این‌ آیه‌ را تلاوت‌ فرمود: ”فَمِنْهُم‌ مَن‌ قَضی ‌نَحْبَه‌ وَ مِنْهُم‌ مَن‌ْ ینْتَظِر وَ ما بَدَّلُوا تَبْدیلا“ از آنان‌ کسانی‌ هستند که‌ به‌ پیمان‌ خود وفا کردند و برخی‌ دیگر درانتظار وفای‌ به‌ عهد خود هستند و هرگز تبدیلی‌ را در پیمان‌ روا نمی‌دارند. آن‌گاه‌ فرمود: خداوند بهشت‌ را پاداش‌ آنان‌ قرار دهد. بارالها برای‌ ما و شیعیان‌ ما جایگاه‌ والایی‌ قرار ده‌ و ما را با ایشان‌ در قرارگاهی‌ از رحمت‌ خود گرد آور و پاداش‌ بسیار خودت‌ را بر ما ارزانی‌ دار که‌ تو بر هر کاری ‌توانایی. <ref>البدایه و النهایه، ابن کثیر الدمشقی، عماد الدین اسماعیل بن عمر، قاهره: ۱۹۳۲ م.، ابن کثیر الدمشقی، عماد الدین اسماعیل بن عمر، قاهره: ۱۹۳۲ م.، ج۸، ص۲۶۸؛ با اشاره به آیه ۲۳ سوره احزاب.۸.</ref>
 ==منبع==
-مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 269-270.
+* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2588126&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص ۲۶۹-۲۷۰.]
 ==پی نوشت==
 [[رده: تاریخ]]
@@ خط ۴۲: / خط ۴۲: @@
 [[رده: شهیدان کربلا]]
 [[رده: شهیدان قبل از عاشورا]]
+<references />