|
|
| خط ۱: |
خط ۱: |
| دختر سه چهار سالۀ ابا عبد الله الحسین«ع»که در سفر کربلا همراه اسراى اهل بیت بوده و در شام،شبى پدر را به خواب دید و پس از بیدار شدن بسیار گریست و بى‌تابى کرد و پدر را خواست.خبر به یزید رسید.به دستور او سر مطهّر امام حسین«ع»را نزد او بردند و او از این منظره بیشتر ناراحت و رنجور شد و همان روزها در خرابۀ شام(که محل اقامت موقت اهل بیت بود)جان داد. <ref>کامل بهایى،ص 179،منتهى الآمال،437.</ref> البته دربارۀ این دختر و شهادتش،میان مورخین نظر واحدى وجود ندارد.
| | <nowiki>#</nowiki>تغییر مسیر به[[رقیه بنت حسین]] |
| | |
| خردسالى این دختر و عواطفى که نام و یادش و کیفیّت جان باختنش و مدفن او بر مى‌انگیزد شگفت است و شیعیان به او علاقۀ خاصّى دارند.محلّ دفن او کنار یک بازارچۀ قدیمى و با فاصله از مسجد اموى در دمشق قرار دارد و چندین بار تعمیر شده است.آخرین تعمیر و توسعه در سال 1364 شمسى از سوى ایران آغاز شد و پس از چند سال به پایان رسید. <ref>شام سرزمین خاطره‌ها،ص 111.</ref> اینک حرمى بزرگ و با شکوه براى آن دختر خردسال بزرگوار وجود دارد که زیارتگاه دوستداران اهل بیت است.
| |
| | |
| {{ب| از بهر یادبود از این نهضت بزرگ | در شهر شام،دخترکى را گذاشتیم }}
| |
| | |
| {{ب| تا دودمان دشمن ظالم فنا شود | آنجا رقیّه را به حراست گماشتیم }}
| |
| | |
| | |
| | |
| | |
| جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 185-186.
| |