پناهندگى به مکه: تفاوت میان نسخه‌ها

حرم خدا مکانى امن و مقدس است و هر که بدانجا التجا و پناه آورد و پناه و حمایت جوید، ایمن است. یکى از علل سفر امام حسین (ع) به مکّه آن بود که از امنیّت حرم استفاده کند. وقتى حاکم مکّه (عمرو بن سعید اشدق) از امام پرسید: چه چیز سبب شد به مکّه آیى؟

فرمود: تا پناهنده به خدا و این خانه شوم: «عائذا باللّه و بهذا البیت» <ref>''حیاة الامام الحسین''، ج 2، ص 312.</ref> زمانى هم که فهمید همان [[عمرو بن سعید]]، همراه با جمعى به قصد کشتن او وارد مکّه شده‌اند، براى حفظ قداست مکّه و حرام الهى از مکّه خارج شد و فرمود:

 

«لئن اقتل خارجا منها بشبر احبّ الىّ»،<ref>''همان''، ج 3، ص 46.</ref> اگر یک وجب هم بیرون از مکّه کشته شوم، برایم محبوبتر است. با این شیوه، به همه فهماند که سلطه اموى حتى براى خانه خدا هم هیچ حرمتى قائل نیست.

جواد محدثی، ''فرهنگ عاشورا''، قم، معارف، ج1، ص 87.