پناهندگى به مکه

حرم خدا مکانى امن و مقدس است و هر که بدانجا التجا و پناه آورد و پناه و حمایت جوید، ایمن است. که این عمل را پناهندگی به مکه یا کعبه می نامند.

پناه بردن امام حسین(ع) به مکه

یکى از علل سفر امام حسین(ع) به مکّه آن بود که از امنیّت حرم استفاده کند. وقتى حاکم مکّه (عمرو بن سعید اشدق) از امام پرسید: چه چیز سبب شد به مکّه آیى؟

فرمود: تا پناهنده به خدا و این خانه شوم: «عائذا باللّه و بهذا البیت» زمانى هم که فهمید همان عمرو بن سعید، همراه با جمعى به قصد کشتن او وارد مکّه شده‌اند، براى حفظ قداست مکّه و حرام الهى از مکّه خارج شد و فرمود:

«لئن اقتل خارجا منها بشبر احبّ الىّ»، اگر یک وجب هم بیرون از مکّه کشته شوم، برایم محبوبتر است. با این شیوه، به همه فهماند که سلطه اموى حتى براى خانه خدا هم هیچ حرمتى قائل نیست.

منابع

• جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۸۷.