طراز یزدی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

۳٬۶۴۰ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۱ ژوئن ۲۰۲۰
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
میرزا عبد الوهاب طراز یزدی از مشاهیر شعرای دور، قاجاریه بود، که به سال 1187 ه ق. متولد شد. وی در زمان حیاتش به شهرت رسید و شعرش مورد پسند ارباب شعر و ادب قرار گرفت. پدرش حاج عبد الکریم از معاریف شهر یزد و از معماران بنام عصر خود بود و در میان مردم از محبوبیت و شهرت برخوردار بود.
'''میرزا عبد الوهاب طراز یزدی''' از مشاهیر شعرای دوره قاجاریه است.{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    = طراز یزدی
| تصویر                  =
| توضیح تصویر            =
| نام اصلی              = میرزا عبدالوهاب طراز یزدی
| زمینه فعالیت          =
| ملیت                  =
| تاریخ تولد            = سال 1187 ه. ق.
| محل تولد                =
| والدین                = 
| تاریخ مرگ              = سال 1224 ه. ق.
| محل مرگ                =
| علت مرگ                = شکنجه توسط صدر اعظم محمد شاه قاجار
| محل زندگی              =
| مختصات محل زندگی        =
| مدفن                  =
|مذهب                  =
|در زمان حکومت          =
|اتفاقات مهم            =
| نام دیگر              =
|لقب                    =
|بنیانگذار              =
| پیشه                  =
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری            =
|کتاب‌ها                =
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار            =
|تخلص                    =
|فیلم ساخته بر اساس اثر=
| همسر                    =
| شریک زندگی            =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =
|دانشگاه                =
|حوزه                  =
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|علت شهرت              =
| تأثیرگذاشته بر        =
| تأثیرپذیرفته از        =
| وب‌گاه                  =
|گفتاورد                =
|امضا                  =
}}
 
== زندگینامه ==
طراز یزدی به سال 1187 ه ق. متولد شد. او شاعری توانا و ادیبی فاضل بود و به فنون شعر و ادب تسلط داشت اما مدیحه‌گو و هجوسرا بود.وی در زمان حیاتش به شهرت رسید و شعرش مورد پسند ارباب شعر و ادب قرار گرفت. پدرش حاج عبد الکریم از معاریف شهر یزد و از معماران بنام عصر خود بود و در میان مردم از محبوبیت و شهرت برخوردار بود.


طراز علوم اولیه و عربیه را از اساتید فن فرا گرفت و چون دارای هوش و استعداد سرشار بود به سرعت رشد کرد و در میان مردم چهره‌ای آراسته به فضل و ادب شناخته شد و در شعر نیز منزلتی والا یافت و خط و خوشنویسی تعلیم گرفت و از خوشنویسان شهر خود گردید.
طراز علوم اولیه و عربیه را از اساتید فن فرا گرفت و چون دارای هوش و استعداد سرشار بود به سرعت رشد کرد و در میان مردم چهره‌ای آراسته به فضل و ادب شناخته شد و در شعر نیز منزلتی والا یافت و خط و خوشنویسی تعلیم گرفت و از خوشنویسان شهر خود گردید.


طراز پس از کسب معلومات متداوله چندی پیشه‌ی پدر را دنبال کرد اما چون شاعری ظریف طبع و خوش ذوق بود شغل پدر مطابق سلیقه‌اش قرار نگرفت و از آن دست کشید و راهی تهران شد و به دربار محمد شاه قاجار راه یافت و مورد نوازش قرار گرفت، ولی صدر اعظم وقت (حاج میرزا آقاسی) بر اثر سعایت بدخواهان او را مورد بی‌مهری قرار داد و این رفتار، طراز را خوش نیامد و به هجوش پرداخت.
طراز پس از کسب معلومات متداوله چندی پیشه‌ پدر را دنبال کرد اما چون شاعری ظریف طبع و خوش ذوق بود شغل پدر مطابق سلیقه‌اش قرار نگرفت و از آن دست کشید و راهی تهران شد و به دربار محمد شاه قاجار راه یافت و مورد نوازش قرار گرفت، ولی صدر اعظم وقت (حاج میرزا آقاسی) بر اثر سعایت بدخواهان او را مورد بی‌مهری قرار داد و این رفتار، طراز را خوش نیامد و به هجوش پرداخت.


طراز چون احساس خطر کرد از تهران گریخت و به زادگاه خود رفت ولی در نایین به دستور صدر اعظم او را گرفته و تا سرحدّ مرگ شکنجه‌اش کردند و بعد به گوشه‌ای انداختند. تنی چند از مسافران او را شناختند و با خود به یزد بردند و به معالجه‌اش پرداختند. طراز بر اثر صدمات وارده‌ی جسمی و تألمات روحی در حالی که بیش از 37 سال نداشت در سال 1224 ه. ق. بدرود حیات گفت.
طراز چون احساس خطر کرد از تهران گریخت و به زادگاه خود رفت ولی در نایین به دستور صدر اعظم او را گرفته و تا سرحدّ مرگ شکنجه‌اش کردند و بعد به گوشه‌ای انداختند. تنی چند از مسافران او را شناختند و با خود به یزد بردند و به معالجه‌اش پرداختند. پس از آن واقعه دست از مدح و ذم کشید، جز به ستایش پیغمبر (ص) و دودمانش شعری نسرود و از گذشته‌اش اظهار تأسف کرد.


طراز شاعری توانا و ادیبی فاضل بود و به فنون شعر و ادب تسلط داشت اما مدیحه‌گو و هجوسرا بود.
طراز بر اثر صدمات وارده‌ی جسمی و تألمات روحی در حالی که بیش از 37 سال نداشت در سال 1224 ه. ق. بدرود حیات گفت.


پس از آن واقعه دست از مدح و ذم کشید، جز به ستایش پیغمبر (ص) و دودمانش شعری نسرود و از گذشته‌اش اظهار تأسف کرد.
<br />


== اشعار ==




خط ۲۸: خط ۷۸:
{{ب| از هر طرف غبار مصیبت فرو گرفت‌|کاشانه‌های شهپر جبریل رفته را  }}  
{{ب| از هر طرف غبار مصیبت فرو گرفت‌|کاشانه‌های شهپر جبریل رفته را  }}  
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
 
{| class="" style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> آتش زد این بهار جگرهای تفته را</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">ماند سحاب، خیمه‌ی برباد رفته را </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بود آتشی نهفته به دلها و برفروخت‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">باد بهار، آتش در دل نهفته را </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> یاد آورم چو غنچه‌ی سیراب بنگرم‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">آن غنچه‌های تشنه‌ی در خون شکفته را </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> خیزد ز خاک سبزه و یاد آورد حسین‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">آن سبز خط سلاله‌ی در خاک خفته را </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> از کربلا شنفته‌ای، ای دل حکایتی‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">هرگز به دیده نیست شباهت شنفته را </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> هفت آسمان هنوز بگرید بر آن که دید</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">در خون خضاب کاکل ماه دو هفته را </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> از هر طرف غبار مصیبت فرو گرفت‌</span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt">کاشانه‌های شهپر جبریل رفته را  </span>
|}




==منابع==
==منابع==


دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 853.
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 853.]


==پی نوشت==
==پی نوشت==
checkuser
۲٬۳۶۳

ویرایش