checkuser
۳۱۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
در حادثۀ نهضت عاشورا، وداع در مواردى دیده مى‌شود. [[امام حسین (ع)]] هنگامى که پس از مرگ [[معاویه]] و اصرار والى مدینه براى بیعت گرفتن از او، مى‌خواهد از مدینه خارج شود، به زیارت قبر پیامبر رفته و با او خداحافظى مى‌کند و عازم مکّه مى‌شود، وداعى آمیخته با اشک و اندوه فراق، که در همانجا به خواب مى‌رود و رسول خدا را در خواب مى‌بیند. با قبر مادرش و برادرش هم وداع مى‌کند.<ref>''حیاة الامام الحسین،ج 2،ص 259 و 261.''</ref> وداع دیگر در روز عاشورا و کربلاست. | در حادثۀ نهضت عاشورا، وداع در مواردى دیده مى‌شود. [[امام حسین (ع)]] هنگامى که پس از مرگ [[معاویه]] و اصرار والى مدینه براى بیعت گرفتن از او، مى‌خواهد از مدینه خارج شود، به زیارت قبر پیامبر رفته و با او خداحافظى مى‌کند و عازم مکّه مى‌شود، وداعى آمیخته با اشک و اندوه فراق، که در همانجا به خواب مى‌رود و رسول خدا را در خواب مى‌بیند. با قبر مادرش و برادرش هم وداع مى‌کند.<ref>''حیاة الامام الحسین،ج 2،ص 259 و 261.''</ref> وداع دیگر در روز عاشورا و کربلاست. | ||
=== وداع در روز عاشورا === | |||
فرزندان اهل بیت (ع) نیز در آخرین بارى که از امام و خیمه‌گاه خداحافظى مى‌کنند، سلام آخر را مى‌دهند. وداع واپسین، همراه با سلامى خاصّ است. | فرزندان اهل بیت (ع) نیز در آخرین بارى که از امام و خیمه‌گاه خداحافظى مى‌کنند، سلام آخر را مى‌دهند. وداع واپسین، همراه با سلامى خاصّ است. | ||
سید الشهدا (ع) روز عاشورا چندین بار وداع کرد | سید الشهدا (ع) روز عاشورا چندین بار وداع کرد. | ||
آمدن [[زینب (ع)]] از پى برادر و بوسیدن زیر گلوى او و نیز صدا کردن [[سکینه]]، پدر را و در خواست اینکه مرا بر دامن بنشان و... از جزئیات همین وداع است. [[روضه]] وداع از سوزناک‌ترین مرثیه‌هاى حادثۀ [[عاشورا]] است، و نیز وداع [[امام حسین (ع)]] با [[علی اکبر (ع)|على اکبر (ع)]]، آنگاه که عازم میدان بود. هنگام میدان رفتن یکایک اصحاب، با آن حضرت وداع مى‌کردند وداعشان با سلام کردن بود که اذن میدان هم حساب مى‌شد. | '''وداع اوّل'''، آنگاه بود که به خیمه‌ها آمد و از خواهرش زینب، پیراهنى کهنه طلبید تا از زیر لباس بپوشد و در این وداع بود که [[علی اصغر (ع)|على اصغر (ع)]] را به آغوش گرفت تا با او نیز وداع کند، تیرى گلوى او را از هم درید. | ||
'''وداع دیگر''' با فرزندش [[زین العابدین «ع»|امام سجاد (ع)]] بود که درون خیمه انجام گرفت. | |||
'''وداعى''' هم با دخترش [[سکینه|سکینه (س)]] داشت که بسى جانسوز بود و این در همان '''وداع آخر''' بود که حضرت با زخم‌هایى که از آنها خون مى‌آمد براى خدا حافظى به میان اهل بیت (ع) آمد و با جملۀ «''استعدّوا للبلاء و اعلموا انّ اللّه تعالى حامیکم و حافظکم...''» آنان را به صبر دعوت کرد<ref>''مقتل الحسین،مقرّم،ص 337.''</ref> و چون خواست براى کارزار نهایى به میدان رود، همه را اینگونه خطاب کرد: | |||
«''یا سکینة یا فاطمة یا زینب و یا امّ کلثوم! علیکنّ منّى السّلام...''»<ref>''معالى السبطین،ج 2،ص 25.''</ref> و این نشان دیدار آخر بود. اهل بیت (ع) چون یقین کردند که دیگر او را نخواهند دید، به شدّت گریستند. | |||
آمدن [[زینب (ع)]] از پى برادر و بوسیدن زیر گلوى او و نیز صدا کردن [[سکینه]]، پدر را و در خواست اینکه مرا بر دامن بنشان و... از جزئیات همین وداع است. | |||
=== روضه وداع === | |||
[[روضه]] وداع از سوزناک‌ترین مرثیه‌هاى حادثۀ [[عاشورا]] است، و نیز وداع [[امام حسین (ع)]] با [[علی اکبر (ع)|على اکبر (ع)]]، آنگاه که عازم میدان بود. هنگام میدان رفتن یکایک اصحاب، با آن حضرت وداع مى‌کردند وداعشان با سلام کردن بود که اذن میدان هم حساب مى‌شد. | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||