روشن اردستانى اصفهانى: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۶: خط ۴۶:
}}
}}
'''روشن اردستانی اصفهانی''' (درگذشته 1305 ه.ق) از شعرای آیینی دوره‌ی ناصری بود.
'''روشن اردستانی اصفهانی''' (درگذشته 1305 ه.ق) از شعرای آیینی دوره‌ی ناصری بود.
==زندگینامه==
ملا محمدصادق «روشن» اردستانى فرزند محمدطاهر از شعراى بلندپایۀ دورۀ ناصرى به قدر کفاف تحصیل اخلاق و اوصاف پسندیده کرده، مردى عاشق‌پیشه، صافى‌اندیشه، باذوق و صفا، و خاطرش مایل به صحبت فضلا و عرفا بوده‌ است.


==آثار==
==آثار==
روشن اردستانى، شیوۀ بیانى خود را وامدار سبک عراقى است. جاذبه‌هاى شعرى روشن اردستانى به حدى است که خواص اهل ادب با چشم احترام به وى مى‌نگرند و شیفتگان ادب عاشورا نیز از دیرباز با اشعار پرشور و بلند عاشورایى او ارتباطى تنگاتنگ دارند. او علاوه بر اشعار بلند آیینى که در مناقب حضرات معصومین (ع) دارد، آثار او در قلمرو شعر عاشورا از بهترین و پرشورترین آثار ماتمى در زبان فارسى به شمار مى‌رود. ترکیب 27 بندى او در مراثى سالار شهیدان و شهداى کربلا که هر بند آن داراى یازده بیت است در شمار شیواترین و موفق‌ترین ترکیب‌بندهاى عاشورایى است، علاوه بر آن ترکیب‌بند ماتمى دیگرى دارد در 13 بند به استقبال از محتشم کاشانى و چند قصیده و مثنوى عاشورایى دیگر که هر کدام از منزلت ادبى خاصى برخوردارند.
روشن اردستانى از سبک عراقى پیروی می‌کرده است. او علاوه بر اشعار بلند آیینى که در مناقب معصومین (ع) دارد، آثار او در قلمرو شعر عاشورا از آثار ماتمى در زبان فارسى به شمار مى‌رود. ترکیب 27 بندى او در مراثى امام حسین (ع) و شهداى کربلا که هر بند آن داراى یازده بیت است در شمار ترکیب‌بندهاى عاشورایى است، علاوه بر آن ترکیب‌بند ماتمى دیگرى دارد در 13 بند به استقبال از محتشم کاشانى و چند قصیده و مثنوى عاشورایى دیگر.


===برگزیدۀ اشعار===
===برگزیدۀ اشعار===
خط ۷۴: خط ۷۱:
{{ب| من و «روشن» اگر از خویش نرسیتم، ولى | دست در دامن آن کس که ز خود رست زدیم <ref>همان، ص 6.</ref> }}
{{ب| من و «روشن» اگر از خویش نرسیتم، ولى | دست در دامن آن کس که ز خود رست زدیم <ref>همان، ص 6.</ref> }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}




خط ۱۱۰: خط ۱۰۶:
{{ب| دارد امید آن‌که رهاند ز فیض عام | از تنگناى دوزخ و سوزنده آذرش <ref>همان، ص 519 تا 523.</ref> }}
{{ب| دارد امید آن‌که رهاند ز فیض عام | از تنگناى دوزخ و سوزنده آذرش <ref>همان، ص 519 تا 523.</ref> }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
{| class="" style="margin: 0 auto; "
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> شاهى که برگزیده ز کونین داورش </span>
| class="b" |<span class="beyt"> شاهى که برگزیده ز کونین داورش </span>
| style="width:2em;" |
| style="width:2em;" |