صفى اصفهانى: تفاوت میان نسخه‌ها

{{ب| شاهباز وحدتم من در نشست | عیب نبود شاهم ار گیرد به دست... }}

{{ب| گر ندارم گردن شمشیر جو | تیر عشقت را سپر سازم گلو... <ref>همان،ص 49 و 50.</ref> }}  

{{ب| بر حسین از یک صداى العطش | دست و سر را کرد با هم پیشکش... }}

{{ب| دید عباس آن‌که شد دین را پناه | گشته قحط آب اندر خیمه‌گاه }}

{{ب| ز العطش بر پاست بانگ کودکان | آمد اندر نزد شاه انس و جان }}

{{ب| کاى شه بى‌مثل و بى‌انباز و یار | گشته‌ام در راه عشقت دست و بار }}

{{ب| ز ابر عشقت بر سرم بارش گرفت | کشتزار هستى‌ام آتش گرفت }}

{{ب| شاه فرمود:اى علمدار سپاه | آفرینش را تویى پشت و پناه }}

{{ب| رشته ایجاد اندر دست توست | شش تعیّن کسر لوح شست توست }}

{{ب| رشته امکان تو را باشد به مشت | مرمرا خود هم تو یارى هم تو پشت }}

{{ب| گفت:از غیر تو دل برداشتم | هردو عالم را ز کف بگذاشتم }}

{{ب| بر تن من دست و بر دستم علم | العطش و آن‌گه به پاز اهل حرم؟! }}

{{ب| دست عباس ار نباشد صف‌شکن | بهر یارى تو نبوَد گو به تن }}

{{ب| گر علم باشد مرا زین پس به دست | مر علم را نام من باشد شکست }}

{{ب| گرفتد دست علمدار چه غم؟ | گو نیاید مر شکستى بر علم }}

{{ب| نک علم را جانب میدان زنم | گر شوم بى‌دست بر کیوان زنم }}

{{ب| سوى میدان بلا تازم سمند | نام خود تا چون علم سازم بلند }}

{{ب| مرتوان بردن ز یُمن بیرقت | گوى نام از عاشقان مطلقت }}

{{ب| در میان عاشقان پاکباز | چون علم گردم به عالم سرفراز }}

{{ب| خوش ز خون خویش از میدان جنگ | بازگردانم علم را سرخ‌رنگ }}

{{ب| چون علم گردید از خون سرخ‌رنگ | روسفید آید علمدارت ز جنگ }}

{{ب| در فلک شمس است سرخ و باشکوه | زردرو گردد،نشیند چون به کوه }}

{{ب| تا مرا دست علم بگرفتن‌ست | مر علم را ننگ از دست من‌ست }}

{{ب| چون فتد دست علمگیر از تنم | خود به منصورى علم را ضامنم }}

{{ب| سرخ‌رو برگردم از میدان جنگ | هم علم را سازم از خون سرخ‌رنگ }}

{{ب| گر نیفتد از بدن در عشق یار | دست باشد در بدن بهر چه‌کار؟ }}

{{ب| سر که در عشقت نگردد پیش جنگ | سر مخوانش هست بر تن بار ننگ }}

{{ب| سینه کز عشقت نشان تیر نیست | سینه نبود آن حصیر کهنه‌اى است }}

{{ب| رفتم اینک همتى خواهم ز شاه | بلکه آرم آبى اندر خیمه‌گاه }}

{{ب| یعنى:آید آبم از عشقت به روى | ریزد ار آبم نریزد آبروى }}

{{ب| این بگفت و بحر جانش کرد جوش | شد به میدان مشک بى‌آبى به دوش <ref>همان،ص 78 تا 81.</ref> }}