لالایی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''لالایی'''، حاصل تراوشات ذهنی مردم عامه است که با بیانی ساده و کلامی روان و بدون هیچ‌گونه پیچیدگی و دشواری همراه با موسیقی کلامی بیان می‌شود. در واقع لالایی با هدف فراهم کردن لحظاتی خوشایند و آرام‌بخش برای کودک خوانده می‌شود.<ref>قیاسوند، 1385، ص 266.</ref>

لالایی‌ها یکی از غنی‌ترین ابعاد فرهنگ معنوی به حساب می‌آیند و همچون آیینه‌ای هستند که تحولات اجتماعی، سبک و شیوه زندگی مردم و آمال و آرزوهای مادران یک سرزمین را در آن‌ها می‌توان نظاره کرد. <ref>جمالی، 1387، ص 7. </ref> اما آنچه در این بین ناخودآگاه رخ می‌دهد، بُعد آموزشی لالایی است.. کودک از آغازین روزهای حیات خویش با عبارات آهنگینی که مادر نثار روح و جان او می‌کند، با محیط زندگی و فضای فکری و عقیدتی اطراف خود آشنا می‌شود.

این ترانه‌ها علاوه بر جنبه آرام بخشی و آموزشی، ابعاد مختلف فرهنگ مردم را نیز نمایان می‌سازد. آمیختگی عمیق دین اسلام به ویژه مذهب تشیع با فرهنگ مردم و ابراز محبت مردم به آل مطهر پیامبر اعظم (ص) در کلام نوازشگرانه مادران این مرز و بوم جلوه‌ای خاص یافته است. <ref>موسوی خفری، الله کرم، خضر، جهرم، فارس، 1349.</ref>

{{پایان شعر}}lawa, lowa kay, loway rinet kam  

=== لالایی در شهر فسا ===

{{پایان شعر}}

 

در لالایی دیگری از بابل نیز، سخن از راه کربلاست:

در روایت دیگری از این لالایی، علاوه بر نام‌های حضرت علی‌اکبر (ع) و علی‌اصغر (ع)، از شهیدان دشت نینوا، امیرالمؤمنین (ع) و حضرت علی بن موسی‌ الرضا (ع) نیز یاد شده است. <ref>پناهی سمنانی، 1376، ص 192.</ref>

 

*[[محرم و صفر در فرهنگ مردم ایران|اصغر شعاع، علی آنی‌زاده، رقیه حاج محمدیاری، شهرزاد دوستی، الهه شایسته رخ، محرم و صفر در فرهنگ مردم ایران، صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، ص 221-229.]]