پامنبرخوانی: تفاوت میان نسخه‌ها

۳٬۴۹۸ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۳ نوامبر ۲۰۱۸
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (T.ramezani صفحهٔ یسب را به پامنبرخوانی منتقل کرد)
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
«پامنبرخوانی» یا «پیش منبرخوانی» نوعی نوحه خوانی است و به انواع آواهایی اطلاق می شود که در روضه پس از پایان ذکر و پیش از روضه و گاه در پایان روضه خوانده می شود. در مجالسی هم که در ابتدا و انتهای مجلس، روضه خوانی برپا شود، «نوحه پامنبری بین دو روضه» خوانده می شود. پامنبرخوانی در برخی شهرها و روستاها در مجالس سوگواری بزرگان دین، به ویژه اباعبدالله الحسین (ع) و شهیدان پاک نهاد کربلا به صورت دسته جمعی مانند تواشیح اجرا می گردد. پامنبرخوانی پیش از نوحه سینه زنی با اشعاری در قالب نصیحت، پند و اندرز، یا در وصف باری تعالی و ائمه اطهار (ع) و بزرگان دین خوانده می شود.


در دهه اول محرم در روستای ندوشن پیش از اینکه سخنران به منبر برود، عده ای که در پایین منبر نشسته اند، ذکرهای گوناگونی رامی خوانند که به آن پامنبری می گویند. این ذکر برای افراد مختلف، متفاوت و شامل یک یا چند بیت است: <ref>قاسمی ندوشن، 1380، ص 79-80.</ref>
{{شعر}}
{{ب| آید به دشت کربلا آه و ظلم و داد واویلا | گردد به دور خیمه ها فریاد واویلا }}
{{ب| اندر عزای شاه دین، بگشا دو چشم خود، ببین | مجلس نشین پیغمبر و صاحب عزا زهراست این }}
{{ب| گوید حسین من چه شد فریاد و واویلا | نور دو عین ممن چه شد فریاد و واویلا }}
{{پایان شعر}}
{{شعر}}
{{ب| شاه دین گفتا اکبرم دادم | بهر قربانی اصغرم دادم }}
{{عون و عباس و جعفرم دادم | تا که این امت در رفاه باشد }}
{{پایان شعر}}
{{شعر}}
{{ب| اگر کشتند چرا آبش ندادند کو حسینم وای کو حسینم | اگر کشتند چرا خاکش نکردند کو حسینم وای کو حسینم }}
{{ب| وای کفن بر جسم صد چاکش نکردند کو حسینم وای کو حسینم | وای مسلمانان حسین مادر ندارد کو حسینم وای کو حسینم }}
{{م| وای عزایش را بگیرید و بگریید حسینم وای کو حسینم }}
{{پایان شعر}}
{{شعر}}
{{ب| شاه دین گفتا بهر آن منصب | در پی پاسخ بر گشا زین لب }}
{{ب| خوردن این جام بلا یا رب | کار سلطان کربلا باشد }}
{{پایان شعر}}
{{شعر}}
{{ب| پرسیدم از شمر لعین | آن دشمن دنیا و دین }}
{{ب| بر گو از این سرها کدام | از زاده زهراست این }}
{{ب| پرسیدم از پیر خرد | بهر چه این غوغاست این }}
{{ب| اندر جوابم گفت و او | ایام عاشوراست این }}
{{ب| چون آمد روز عاشورا | حسین شد بی کس و تنها }}
{{ب| به زینب گفت و یا اختی | روم من جانب اعدا }}
{{ب| خواهرم رو تو حاضر نما از وفا | اصغرم تا کنم من فدا }}
{{پایان شعر}}
در شب های
۱۰٬۰۷۲

ویرایش