وقار شیرازى: تفاوت میان نسخه‌ها

انجمن دانش در سبک و سیاق گلستان سعدى؛ رموز الاماره که شرح و ترجمه فرمان تاریخى امام على به مالک اشتر نخعى است، مثنوى خضر و موسى، مثنوى قانون الصداره، مرغزار به سبک کلیله و دمنه و انوار سهیلى، مجالس السنه و محافل الازمنه به طرز کشکول شیخ بهائى، عشره کامله در تاریخ واقعه کربلا، تاریخ چهارده‌ معصوم و دیوان اشعارش که بخش اول آن به اهتمام استاد ماهیار نوایى به کوشش دانشکده ادبیات تبریز در سال 1348 چاپ و منتشر شده است.<ref>''همان،ص 701.شرح احوال و آثار او را مى‌توان در آثار العجم تاریخ ادبیات ایران تالیف براون،ج 5،حدیقة الشعراء،ج 3،خاندان وصال شیرازى،ریحانة الادب،ج 6،صبح گلشن،طرائق الحقایق،ج 3،فارسنامه ناصرى، ج 2،گلشن وصال،المآثرو الآثار و مجمع الفصحاء پى گرفت.''</ref>

وقار شیرازى از چهره‌هاى آشناى شعر آیینى در سده سیزدهم هجرى است و داراى دو ترکیب دوازده بند عاشورایى در رثاى سالار شهیدان و [[شهداى کربلا]] است که یکى را به اقتضاى دوازده بند محتشم کاشانى سروده که به نقل آن خواهیم پرداخت. و دیگرى را در همان وزن ولى با کلمات ردیف و قافیه‌اى متفاوت به رشته نظم کشیده است که ما براى احتراز از دامنه‌ دار شدن سخن به مرور مطلع هر بند آن اکتفا مى‌کنیم:

{{ب| از هم بریخت مایه ترکیب آب و خاک | از کار ماند واسطه عقد هفت و چار<ref>''کنایه از هفت آسمان و عناصر چهارگانه آب و باد و خاک و آتش است.''</ref> }}

{{ب| بگشا چشم و تازه نهالان خویش را | بر خاک رهگذار سموم<ref>''باد گرم و زهرآگین.''</ref> بلا ببین }}

{{ب| از خنجر و تپانچه<ref>''سیلى.''</ref> بَنین<ref>''پسران.''</ref> و بنات <ref>''دختران.''</ref> را | نیلى عذار بنگر و گلگون قبا ببین }}

{{ب| زین العباد بیکس و زارِ علیل <ref>''از امام معصوم(ع)بدین گونه یاد کردن هم خلاف ادب است و هم با شئون امامت آن بزرگوار منافات دارد.''</ref> را | زنجیر ظلم و کینه به دست و به پا ببین }}

{{ب| از حال تشنگان چه شمارى؟ کزین سخن | ماء معین<ref>''آب پاک و روان.''</ref> به کام جهان زهر آب شد }}

{{ب| خاموش کن (وقار) که در ماتم حسین | قائل<ref>''گوینده.''</ref> شکسته دل شد و سامع<ref>''شنونده.''</ref> کباب شد }}

{{ب| یا رب (وقار) فکر دم واپسین نکرد | کارى که دستگیر شود غیر ازین نکرد<ref>''منظور سرودن همین ترکیب‌بند عاشورایى است.''</ref> }}