عمرو بن‌ حجاج‌ زبیدی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''عمرو بن حجاج زبیدی،''' از سران و فرماندهان ارشد سپاه عمر بن سعد در کربلا بود. در برخی از منابع آمده که او در روزگار پیامبر اکرم (ص) به اسلام گروید و از افرادی بود که از نفوذ و جایگاه خاصی در بین قبیله زبید برخوردار بود و از اشراف و اعیان کوفه بود.

در دوران حکومت یزید، عمرو‌ بن‌ حجاج‌ جزء افراد فرصت‌طلب‌ و سودجویی‌ بود ‌‌که‌ با سنجیدن‌ توازن‌ قوا موضع‌ خود را مشخص‌ می‌‌‌کردند. چون دید نیروهای‌ ‌‌امام‌ حسین‌ (ع) هر روز بیشتر و مترا‌‌کم‌تر می‌شوند، او از جمله بزرگان کوفه بود، که به ‌‌امام‌ حسین‌ (ع) نامه نوشتند و از او دعوت کردند که به کوفه بیاید،<ref>-  الطبقات الکبری، ج5، ص462؛ الاخبار الطوال، ص 229؛ تاریخ طبری، ج5، ص353؛ الفتوح، ج5، ص30؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص20-21؛ تجارب الامم، ج2، ص40. </ref> اما چون عبیدالله بر کوفه مسلط شد، به او پیوست.

پس از شهادت هانی‌ بن عروه، عمرو‌ بن حجاج از طرف قبیله مذحج، به عبیدالله‌ بن‌ زیاد وفادار ماند و همراه چهار هزار سپاهی برای جنگ با امام حسین (ع)، وارد کربلا شد.

روز هفتم محرم عمر‌ بن سعد به دستور عبیدالله‌ بن زیاد از دسترسی امام به آب و شریعه فرات جلوگیری کرد.<ref>- انساب الاشراف، ج2، ص481؛ الاخبار الطوال، ص255؛ تاریخ طبری، ج5، ص414-415؛ ارشاد، ج2، ص228.</ref> او به عمرو‌ بن حجاج زبیدی دستور داد تا به همراه پانصد سوار در کنار فرات موضع بگیرد و میان سپاه امام و فرات حائل گردد. مشاهده استقرار قوای پانصد نفری عمر‌ بن سعد در مقابل شریعه فرات امام را به اندیشه انداخت تا بیدرنگ برای ذخیره آب اقدام کند. این مأموریت به عباس‌ بن‌ علی (ع) و نافع‌ بن هلال واگذار شد. به روایت ابومخنف از حمید‌ بن مسلم، عباس (ع) و نافع با سی سوار و بیست پیاده روانه شدند و چون با مقاومت نیروهای عمرو‌ بن حجاج روبه‌رو گشتند، بر آنان یورش برده و با عقب نشاندن آنان، مشک‌های خویش را پر از آب کرده و به حضور امام بازگشتند.<ref>- انساب الاشراف، ج2، ص481؛ الاخبار الطوال، ص255؛ تاریخ طبری، ج5، ص414-415؛ تذکرة الخواص، ص223؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص54</ref>