قنبر على تابش
قنبر على تابش (زاده 1348 در جاغورىِ غزنه- افغانستان) شاعر معاصر آیینی و اجتماعی افغان و سراینده برخی اشعار درباره امام حسین (ع) است.
| قنبر علی تابش | |
|---|---|
 | |
| زادروز |
۱۰ قوس/ آذر ۱۳۴۹ ه. ش ولسوالی جاغوری، ولایت غزنی، افغانستان |
| محل زندگی | کابل |
| ملیت | افغانستانی |
| تبار | مردمان هزاره |
| تحصیلات | کارشناسی ارشد علوم سیاسی |
| از دانشگاه | دانشگاه باقرالعوم |
| پیشه | شاعر - نویسنده - استاد دانشگاه |
| آثار | دورتر از چشم اقیانوس، مشرق گل‌های فروزان، چشم انداز شعر امروز افغانستان، آدمی پرنده نیست، یک شعله نوبهاران، دل خونین انار، راه ابریشم آزادی، بحران سیاسی افغانستان در شعر معاصر دری |
| جایزه‌ها | جوایز متعدد ادبی - کسب مدال عالی غازی میربچه خان 2014 |
| وبگاه | |
| صفحه فیس‌بوک رسمی | |
زندگینامهویرایش
قنبر علی تابش در سال ۱۳۴۸ ه. ش در جاغوری غزنه افغانستان به دنیا آمد. او پس از پایان تحصیلات ابتدایى در زادگاهش، به سال ۱۳۶۵ ه.ش به ایران مهاجرت کرد و در مدرسه علمیه ذوالفقار اصفهان به تحصیل علوم متعارف حوزوى پرداخت و در سال ۱۳۷۰ ه. ش به قم رفت و ادامه تحصیلات خود را در حوزه علمیه قم پى‌گرفت. تابش از چهره‌هاى شعر معاصر افغانستان است و آثار او در زمینه‌هاى آیینى و اجتماعى سروده شده‌است.
آثارویرایش
- مجموعه شعر «دورتر از چشم اقیانوس» (نشر حوزۀ هنرى سازمان تبلیغات اسلامى)
- مشرق گل‌های فروزان
- چشم انداز شعر امروز افغانستان
- آدمی پرنده نیست
- یک شعله نوبهاران
- دل خونین انار
- راه ابریشم آزادی
- بحران سیاسی افغانستان در شعر معاصر دری
اشعارویرایش
خون خداویرایش
| خون خدا شتَک زده، جوشید از تنور | خورشید سربریده، درخشید از تنور | |
| خولى به پاى آینه افتاد، سنگ شد | چون قد کشید قامت توحید از تنور | |
| شب، گُر گرفت و بستر تاریک شمر سوخت | چون زخم‌هاى سوخته شورید از تنور | |
| هر زخم تازه‌اى که در آتش گرفت جان | خونین‌تر از ستاره، تراوید از تنور | |
| خورشید را میان طبق حبس کرده بود | ناگاه، بال و پر زد و تابید از تنور |
بارانویرایش
| تا در گلوى تشنۀ خنجر صدا جاریست | خون گلویت کربلا در کربلا جاریست | |
| یا چون نسیم صبحِ تابستان گندمْ‌زار | نرم و ملایم، روستا در روستا جاریست | |
| تا آسمان کوفه پابرجاست، مى‌دانم | خون تو در این خاک چون آب و هوا جاریست | |
| تا قطرهْ آبى از فرات و دجله مى‌لغزد | باران نبضت در گلوى ابرها جاریست | |
| خون تو را در آسمان شعر پاشیدم | نامت ازین پس تا فراسوى صدا جارى‌ست [۱] |
منابعویرایش
پی نوشتویرایش
- ↑ دورتر از چشم اقیانوس، تهران، حوزۀ هنرى؛ مشرق گل‌هاى فروزان، قم، نشر ستاره، کتابخانه تخصصى ادبیات.