عبدالرحمن بن عبدالله یزنی
عبدالرحمان بن عبدالله یزَنی، از اصحاب امام حسین(ع) و از شهدای کربلاست.
.jpg) | |
| اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
|---|---|
| نام کامل | عبدالرحمان بن عبدالله بن کدر (کدن) یزَنی حمیری ارحبی (ازدی) |
| محل زندگی | کوفه |
| نقش های برجسته | صبح عاشورا با اذن امام حسین (ع) به میدان شتافت و دلاورانه جنگید تا به شهادت رسید |
زندگینامهویرایش
عبدالرحمان بن عبدالله بن کدر (کدن) یزَنی حمیری ارحبی (ازدی) از قبیله حمیر و از تیره یزن است. به همین دلیل او را ذی یزنی یمنی نیز گفته‌اند. ارحب قبیله‌ای بزرگ از قبایل همدانی و از اعراب قحطان جنوب شبه جزیره بودند. ذی یزنها از نسل انوشیروان بودند که در یمن زندگی می‌کردند. در این صورت او ایرانی بود.
عبدالرحمن از شخصیت‌های برجسته شیعی کوفه بود. او در مکه با نامه‌های اهل کوفه و به همراه پیک‌ها به حضور امام حسین (ع) رسید.
در زیارت رجبیه، او ازدی نامیده شده و به او چنین سلام داده شده است: «السَّلامُ عَلَی عبدالرحمان بن عبدالله الازدی.» در نتیجه او از نسل ازد بن غوث خواهد بود. طبری نام نیای او را کدن نقل کرده است. [۱]
پژوهشگران او را عبدالرحمان بن عبدالله بن الکدی ارحبی دانسته‌اند که در زیارت ناحیه مقدسه از وی یاد شده و به او چنین سلام داده شده است: «السَّلامُ عَلَی عَبدِالرَّحمانِ بنِ عَبدِاللهِ بنِ الکَدِن الاَرجی اَو الاَرحَبِّی» [۲] از او در منابع با نام‌های عبدالرحمان بن عبدالله ازدی، عبدالرحمان بن عبدالله بن کدر ارحبی، عبدالرحمان بن عبدالله بن کدن ارحبی و عبدالرحمان بن عبدالله یزن حمیری یاد شده است.
نقش در واقعه کربلاویرایش
دینوری [۳] ورود عبدالرحمن را به مکه در دهم رمضان سال ۶۰ هجری ضبط کرده است. اما طبری[۱] ورود او را دوازدهم رمضان می‌داند که با پنجاه نامه از بزرگان و سران کوفه به مکه آمد. اما به دستور امام حسین (ع) دوباره به کوفه بازگشت تا مسلم بن عقیل را همراهی و یاری کند. او پس از شهادت مسلم، مخفیانه از کوفه خارج شد و در کربلا به امام حسین (ع) پیوست.
عبدالرحمان صبح عاشورا و پس از شهادت مسلم بن عوسجه و نافع بن هلال با اذن امام حسین (ع) به میدان شتافت[۴] و در حالی که چنین رجز می‌خواند، جنگید تا به شهادت رسید. [۵]
اَنَا ابْن‌ُ عَبدِالله مِن آل‌ِ یزَن | ||
اَضْرِبکم‌ْ ضَرْب‌َ فَتی‌ً مِن‌َ الیمَن‌ْ | ||
دِینی عَلی دین‌ِ الحُسَین‌ِ وَ الحَسَن‌ْ | ||
اَرْجُو بِذاک‌َ الْفَوْزَ عِندَ الْمُؤتَمَن |
من فرزند عبدالله و از خاندان و تبار آل یزن هستم. دین من همان دین حسین (ع) و حسن (ع) است. شما را با ضربه‌های شکننده و کشنده یمنی می‌زنم و با این جهاد و جان‌فشانی، امید رستگاری نزد پروردگار خود دارم و به لطف او امیدوار و مطمئن هستم.
منبعویرایش
پی نوشتویرایش
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت:۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ ﻫ ق / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ م.، ج۵، ص۳۵۲.
- ↑ برای تفصیل بیشتر رک : انساب الاشراف، بلاذری، احمد بن یحیی، احمد بن محمد، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ م. ج۳، ص۱۹۶؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت:۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ ﻫ ق / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ م.، ج۵، ص۳۵۴،۳۵۲.
- ↑ الاخبار الطول، دینوری، ابو حنیفه احمد بن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره : ۱۹۶۰ م. الطوال، ص۲۷۸.
- ↑ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدرآباد دکن: ۱۳۹۵ ه ق/ ۱۹۷۵ م.، ج۵، ص۴۸.
- ↑ الحیاة الحسین بن علی (ع)، باقر شریف قریشی، قم: مکتبه داوری، ۱۳۹۷ ﻫ ق. الامام الحسین بن علی (ع)، ج۳، ص۲۳۹.