جوین بن مالک ضبعی
جوین بن مالک بن قیس ضُبعی، شب عاشورا به امام حسین (ع) پیوست و در کربلا به شهادت رسید.
.jpg) | |
| اطلاعات اصحاب امام حسین (ع) | |
|---|---|
| نام کامل | جوین بن مالک بن قیس ضُبعی |
| محل زندگی | کوفه |
| نقش های برجسته | شب عاشورا چون شنید که عبیدالله بن زیاد با درخواست امام حسین (ع) موافقت نکرده است، تغییر موضع داد و به امام حسین (ع) پیوست و در حمله نخست به شهادت رسید |
زندگینامهویرایش
جون بن مالک منسوب به ضبع بن وبره قبیله‌ای از اعراب قحطانی جنوب است که در کوفه می‌زیست. [۱] هم‌چنین گفته شده که او جوین بن مالک بن قیس بن ثعلبه تیمی کوفی از قبیله بنی تیم یا بنی تمیم بود.
نقش در واقعه کربلاویرایش
جوین از جمله کوفیانی بود که پس از شهادت مسلم و عزیمت عمر بن سعد به کربلا به قصد جنگ با امام حسین (ع) به سپاه عمر بن سعد پیوست. اما شب عاشورا چون شنید که عبیدالله بن زیاد با درخواست امام حسین (ع) موافقت نکرده است، تغییر موضع داد و به امام حسین(ع) پیوست و در حمله نخست[۲] و یا بلافاصله پس از حمله نخست با اذن امام حسین(ع) به میدان رفت و در نبرد تن به تن به شهادت رسید.
در متن زیارت ناحیه یک بار با این نام و بار دیگر با نام حوی بن مالک ضبعی از او یاد شده است که هر دو یک نفر هستند. بعضی او را با جون غلام ابوذر غفاری اشتباه نموده و نام آنان را با هم خلط کرده‌اند. در زیارت رجبیه نیز نام او با عنوان جویر بن مالک آمده است.
به نظر می‌آید نام او جوین بن مالک ضُبعی بوده که بر اثر اشتباه در نگارش و تغییر در نسخه‌ها، یک بار به نام حوی و بار دیگر با عنوان جوی ثبت شده است.
در زیارت رجبیه و زیارت ناحیه مقدسه به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی جُوَینِ بنِ مالِکٍ الضُّبَعی“ [۳]
منبعویرایش
پی نوشتویرایش
- ↑ انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش، ص91-92.
- ↑ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره.، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، ص113.
- ↑ برای تفصیل بیشتر رک : رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: 1381 ﻫ ق.، ص74.