محمد علامه‌

حاج محمد علامه مدّاح و شاعر اهل بیت (ع) در آذر ماه سال 1380 ه. ش وفات یافت دیوان اشعاری در مدح اهل بیت (ع) به نام «هدیه‌ی مور» از او به چاپ رسیده است.

در کنار علقمه سروی ز پا افتاده است‌		یا گلی از گلشن آل عبا افتاده است
در فضای رزمگاه نینوا با شور و آه‌		ناله‌ی جانسوز «ادرک یا اخا» افتاده است
از نوای جانگداز ساقی لب تشنگان‌		لرزه بر اندام شاه نینوا افتاده است
شه سوار اسب شد با سر به میدان روی کرد		تا ببیند جسم عباسش کجا افتاده است
ناگهان از صدر زین افکند خود را بر زمین‌		دید بسم اللّه از قرآن جدا افتاده است
پاره‌ی قرآن ببوسید و پی اسبش دوید		مصحف ناطق کجا یا رب ز پا افتاده است
تا کنار نهر علقم بوی عباسش کشید		دید بر خاک سیه صاحب لوا افتاده است
کرده در دریای خون ماه بنی هاشم غروب‌		تشنه لب سقای دشت کربلا افتاده است
دست خود را بر کمر بگرفت و آهی از دل برکشید		گفت پشت من ز هجرانت دو تا افتاده است
خیز و برپا کن لوا، آبی رسان اطفال را		از چه رو بر خاک این قدِّ رسا افتاده است
بهر آبی در حرم طفلان من در انتظار		از عطش شوری نگر در خیمه‌ها افتاده است
هر چه شه نالید عبّاسش ز لب، لب برنداشت‌		دید مرغ روح او سوی سما افتاده است
گفت پس جسم برادر را برم در خیمه‌گاه‌		دید هر عضوی ز اعضایش سوا افتاده است
شد به سوی خیمه با پای پیاده رهسپار		در حرم شد دید افغان و نوا افتاده است
حال زینب را مگو «علّامه» از شه چون شنید		دست عبّاس علمدارش جدا افتاده است

منابع

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 1312.