محمد اقبال
محمد اقبال فیلسوف بزرگ پاکستانی در سال 1873 میلادی در شهر «سیالکوت» پاکستان به دنیا آمد و به کشورهای بسیاری برای طلب علم سفر کرد. در سال 1908 به وطنش برگشت و به عنوان وکیل مشغول به کار شد و در دانشکده «الشرقیة» در لاهور به تدریس فلسفه و تاریخ پرداخت ... او به دانشگاههای کمبریج انگلیس و «مونیخ» آلمان ملحق و به زبانهای گوناگون آشنا و در آنها مقاله نوشت. تفکر «اقبال» با اصلاحات دینی مقرون است. او در سال 1938 م وفات یافت. سخنرانیهای او در کتابی به نام «اصلاح الافکار الدینیة فی الاسلام» منتشر گردیده است. [۱]
| ||
| شناسنامه | ||
|---|---|---|
| نام کامل | محمد اقبال لاهوری | |
| لقب | علامه، سر، دکتر | |
| مکتب | استقلال و همبستگی مسلمانان | |
| زادروز | 18 آبان 1256 | |
| زادگاه | سیالکوت، پنجاب، راج بریتانیا (اکنون پاکستان) | |
| تاریخ مرگ | 1 اردیبهشت 1317 (۶۰ سال) | |
| محل مرگ | لاهور، پنجاب، راج بریتانیا (اکنون پاکستان) | |
| مدفن | بین مسجد بادشاهی و قلعه لاهور | |
| دین | اسلام سنی | |
فی الکعبة العلیا و قصّتهانبأ یفیض دما علی الحجر
بدأت باسماعیل عبرتهاو دم الحسین (ع) نهایة العبر [۲]
در حقیقت، نهضت حسین (ع) تکمیل مناسک حج است.
مناسکی که اسماعیل (ع) با تسلیم خود آغازگر عبرتهای آن بود و حسین (ع) با خون خویش آن را مهر کرد.
منابع
دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج1، ص: 554.