نعیم ‌بن‌ عجلان انصاری خزرجی

نسخهٔ تاریخ ‏۲۸ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۲۳ توسط Rahdar (بحث | مشارکت‌ها)

نُعَیم ‌بن‌ عجلان بن نعمان بن عامر بن زریق انصاری زرقی خزرجی، در اصل اهل مدینه بود و سپس ساکن کوفه شد. نعیم از طایفه خزرج بود و در منازل نزدیک کربلا به امام حسین (ع) پیوست.

اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
نام کامل نُعَیم ‌بن‌ عجلان بن نعمان بن عامر بن زریق انصاری زرقی خزرجی
محل زندگی کوفه
نقش های برجسته در منازل نزدیک کربلا به امام حسین (ع) پیوست و تا کربلا او را همراهی کرد و سرانجام در صبح روز عاشورا و در حمله اول، به شهادت رسید

زندگینامه

نعیم مردی شجاع و رشید، رزمنده‌ای فداکار، شاعری سخنور و ادیب و از دوستداران خاندان پیامبر (ص) بود. در جنگ صفین همراه برادرانش نضر و نعمان در کنار امام علی (ع) می‌جنگید. در جنگ‌های جمل و نهروان نیز شرکت داشت.

نقش در واقعه کربلا

نعیم در منازل نزدیک کربلا به امام حسین (ع) پیوست و تا کربلا او را همراهی کرد و سرانجام در صبح روز عاشورا و در حمله اول، به شهادت رسید. او به هنگام شهادت حدود ۷۰ سال سن داشت. [۱]

در زیارت رجبیه و زیارت ناحیه مقدسه به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی نَعیمِ بنِ عامِرٍ العَجلانِ الاَنصاری“

منبع

پی نوشت

  1. ر.ک :رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: ۱۳۸۱ ﻫ ق.، ص ۸۰؛تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، ۱۳۵۲ ﻫ ق.، ج۲، ص ۲۷۴؛5. ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، ۱۳۸۷ ش.، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره.، ص ۱۵۸؛ اقبال بالاعمال الحسنه فیما یعمل مره فی السنه، سید بن طاووس، علی بن موسی، تحقیق جواد قیومی اصفهانی، قم: مکتبه الاعلام الاسلامی، ۱۴۱۴ ﻫ ق.، ج۳، ص۳۴۵،۷۷؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۵، ص۷۰؛ منتهی الآمال، قمی، شیخ عباس، تهران: انتشارات فراروی، ۱۳۸۱ ش. ، ص۴۲۵؛ نقد الرجال، حسینی تفرشی، میرمصطفی بن حسین، تهران: ۱۳۱۸ ش. ، ص۳۶۲؛ نفس المهموم، قمی، شیخ عباس، ترجمه ابوالحسن شعرانی، تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۳۸۵ ش. ، ص۱۳۵؛ انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، ۱۳۸۷ ش.، ص۱۲۴.