فاطمه،دختر امام حسین«ع»

نسخهٔ تاریخ ‏۲۱ سپتامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۰۹ توسط 89.165.11.205 (بحث)

فاطمه بنت الحسین(ع)، بانویى با شرافت و دانش که اهل ذکر و شب‌زنده‌دارى و عبادت بود و روزها روزه مى‌گرفت و از جمال ظاهر و باطن برخوردار و اهل روایت و نقل حدیث بود.[۱]

زندگینامه

فاطمه بنت الحسین(ع) همسر عموزادۀ خویش حسن بن حسن(ع) بود. پس از فوت شوهر، یک سال خیمه‌اى افراشت و براى او به سوگ و ماتم نشست.[۲] وى تا زمان امام صادق(ع) را درک کرد و در سال ۱۱۷ ه.ق در حالى که هفتاد سال داشت در مدینه در گذشت و در بقیع به خاک سپرده شد.[۳]

همراه قافله کربلا

در سفر کربلا در جمع اسیران اهل بیت بود و در کوفه نیز به سخنرانى افشاگرانه و فصیح و رسا بر ضدّ جنایتهاى ابن زیاد پرداخت و همه را به گریه انداخت. [۴]

در کاخ یزید، چشم یکى از وابستگان حکومت که به او افتاد، از یزید خواست که او را به وى ببخشد. حضرت زینب(س) بشدت اعتراض و مخالفت کرد و کار آنان را کفر به حساب آورد.[۵]

منبع

پی‌نوشت

  1. اعیان الشیعة،ج ۸،ص ۳۸۸.
  2. همان(ارشاد)،ص ۲۶.
  3. دربارۀ زندگینامۀ او از جمله ر.ک:«فاطمة بنت الحسین»،محمد هادى الأمینى،مکتبة الهلال.
  4. مقتل الحسین،مقرّم،ص ۴۰۵.
  5. ارشاد،مفید،ج ۲،ص ۱۲۱،بحار الأنوار،ج ۴۵،ص ۱۳۶.