قضیب

چوب،شاخه و ترکه،چوبهاى نازکى که از درخت مى‌کنند. اینگونه ترکه‌هاى ترد و نازک،معمولا در دست افراد بوده است،براى اشاره به کسى یا چیزى.در دست یزید، قضیب و چوب خیزران بود و با آن به لب و دندان سر بریدۀ امام حسین«ع»که در برابرش نهاده بود،مى‌زد. این گستاخى مورد اعتراض برخى از حاضران قرار گرفت.

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 356.