رحیم ناژفر
رحیم ناژفر ( ١٣٢٤ ه. ش) نقاش معاصر ایرانی که تصویرگریهای مذهبی وی با رویکرد سمبولیک سبب ایجاد رویکردی جدید در مکتب سقاخانه‌ای شد.
| رحیم ناژفر | |
 | |
| زادهٔ | ١٣٢٤ ه. ش تهران، |
| ملّیت | ایرانی |
| حوزهٔ فعالیت | نقاشی |
| امضا | |
زندگینامه
رحیم ناژفر در ٢ آبان ماه ١٣٢٤ شمسی در بازار عباس آباد تهران به دنیا آمد. پدرش در بازار چلویی داشت. وی در کودکی در مغازه‌ی پدر لیوان میشست اما بعد از اینکه در مدرسه باسواد شد، حساب و کتاب دخل را انجام می‌داد. بعد از ظهرها با پدر به قهوه‌خانه‌ای میرفت که دیوارهای آن مملو از تابلوهای حماسی و مذهبی بود. در کنار قهوه‌خانه حجره‌ای در بسته بود که همیشه او از پنجره‌‌ی آن به نقاش زبر دستی که طرحهای حماسی و مذهبی را در آنجا بر پرده می‌کشید، خیره می‌شد. این شروع علاقه وی به هنر نقاشی بود.
او بعد از اتمام دوران ابتدایی به دبیرستان فروغی رفت و در رشته طبیعی به ادامه تحصیل پرداخت. ناژفر همیشه در درس نقاشی بیشترین نمره را کسب می‌نمود به همین دلیل با تشویق معلم خود و علی‌رقم رضایت پدر در آزمون ورودی هنرستان هنرهای زیبا ثبت نام کرد. بعد از قبولی در آزمون تحصیل در دبیرستان را رها کرد و به مدت 6 ماه بدون اطلاع پدر به تحصیل در هنرستان پرداخت. بعد از اینکه به واسطه عمویش، پدر از جریان تغییر رشته او با خبر شد، مقرری‌اش را قطع نمود. او با کار در چلویی خرج هنرستان، رفت و آمد و وسایل خود را فراهم می‌کرد و حتی یکبار به دلیل استفاده از رنگ‌های پودری ساخته دست خودش، مورد شماتت معلم قرار گرفت چون نمی‌توانست مانند بقیه همکلاسی‌هایش برای خرید رنگ هزینه کند.
ایشان در ٢٤ بهمن ١٣٤٦ ه.ش زمانی که فقط ٢٢ سال داشت، در خیابان بهار تهران تصادف کرد و به مدت سه ماه در بیمارستان تجریش بستری شد به گونه‌ای که کل بدنش در گچ بود. چند ماه بعد از ترخیض از بیمارستان، پزشکان متوجه شدند که استخوان‌های وی به خوبی جوش نخورده و بالاجبار مجدد در بیمارستان بستری شد و تحت عمل جراحی‌های متعددی قرار گرفت.
یکسال بعد از این ماجرا وی توانست به هنرستان بازگردد اما همه همکلاسی‌هایش فارغ التحصیل شده بودند به همین خاطر با سال بالایی‌های جدید همکلاسی شد و با تلاش فراوان توانست در دانشکده تزئینی یا دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران پذیرفته شود.
رحیم ناژقر در دانشگاه به شمایل کشی روی آورد و به گونه‌ای حادثه و مصایب را سمبل گونه می‌کشید که پاسبانها متوجه آن نمی‌شدند. در سالهای آخر دانشگاه نمایشگاهی در «انسیتو گوته» برگزار نمود که به خاطر حال و هوای عاشورایی که داشت، توسط نیروی امنیت وقت تعطیل شد.
ایشان به دعوت موریس بژار به همراه خانواده‌اش برای ادامه تحصیل راهی بروکسل شد و پس از بازگشت به تدریس در دانشگاه پرداخت ولی مجدد برای ادامه تحصیل در مقطع دکتری در سال ١٣٦٧ ه. ش راهی فرانسه شد و برای سکونت در همان جا ماند و مانند نقاشان فرانسوی به طراحی از طبیعت روی آورد.
آثار
رحیم ناژفر تابلوی «تشییع شهدا[۱]» را سال 1353 و به بهانه اعدام «خسرو گلسرخی» به نمایش گذاشت که این اثر با جریان مبارزات انقلابی همراه شد اما فضا و بیانی چنان فانتزی و سمبلیک داشت که مأموران امنیتیِ وقت نمی‌توانستند از آن رازگشایی کنند.[۱]
ایشان نقاشی های خود را با مضمون ائمه، شهادت، معراج و بهشت در کتاب «تابلوهای نقاشی» و «نقاشی» به چاپ رسانده است.
برخی از آثار ایشان در موزه هنرهای معاصر تهران نگهداری می‌شود.[۲]
منابع
- غربت یعنی بی هوییتی کامل، گفتگو با رحیم ناژفر- سجاد باغبان ماهر- دو هفته نامه تندیس، ١٧ اسفند ١٣٩٥ شماره ٣٤٥- ص ٥٠ -٥٣
- ویکی جو دانش نامه آزاد پارسی
- روزنامه شرق