ذو حسم
نام محلّى است.یکى از منزلگاههاى میان مکّه و کوفه.چون طلیعۀ سپاه اعزامى از کوفه براى امام حسین«ع»آشکار شد،یارانش را به طرف ذو حسم سوق داد و پیش از رسیدن نیروهاى دشمن،در آنجا اردو زد.حرّ و سربازانش در همین مکان با امام حسین«ع»برخورد کردند و آن حضرت دستور داد حرّ و سپاه او و حتى اسبانشان را سیراب کنند که از راه رسیده بودند و بى‌تاب عطش بودند.امام سپس براى آن گروه سخنرانى کرد و هنگام ظهر،نماز جماعت خوانده شد.حرّ و سپاه او نیز به امام حسین«ع» اقتدا کردند. [۱]
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 181.
- ↑ مقتل الحسین،مقرّم،ص 215.