عبدالله بن حوزه
عبداللهبن حوزه، یکی از نیروهای تحت امر عمربن سعد بود که در کربلا حضور داشت.
عبداللهبن حوزه از قبیله بنی‌تمیم بود. در روز عاشورا قصد داشت روحیه یاران امام حسین(ع) را خراب‌کند، به همین جهت گستاخانه فریاد زد: ای حسین! تو را به آتش دوزخ بشارت باد. امام فرمود: ”کلاّ اِنّی اَقْدِم‌ُ عَلی رَب‌ٍّ رَحیم‌ٍ وَ شَفیع‌ٍ مُطاع‌ٍ“ نه چنان است من بر پروردگاری مهربان و شفیعی که فرمانش برند، درآیم.
آنگاه امام نامش را پرسید، به او گفتند ابنحوزه[۱] سپس دعا فرمودند: ” اَللّهُم‌َّ حُزه‌ُ اِلَی النّارِ“ خداوندا او را در آتش بیانداز! لحظه‌ای نگذشت که دعای امام مستجاب شد. اسب عبدالله سرکشی کرد و به تاخت درآمد و او را بهطرف جوی آبی برد. عبدالله از اسب افتاد، اما یک پایش در رکاب بماند و اسب در آن هیاهوی میدان به تاخت می‌گریخت و سر او به هر مانعی، محکم برمی‌خورد و بالاخره به هلاکت رسید.
ابومخنف از مسروقبن وائل حضرمی نقل کرده که گفت: من در ابتدای صفوف سواران عمربن سعد که به حسینبن علی حملهور شدند، بودم و با خود گفتم: در آغاز صف قرار میگیرم شاید به سر حسینبن علی دسترسی یابم و بدینوسیله نزد عبیدالله‌بن زیاد منزلتی پیدا کنم، چون به نزدیک حسین رسیدیم، عبداللهبن حوزه گستاخی کرد و امام او را نفرین نمود.
مسروقبن وائل که خود ناظر این ماجرا بود، سپاه کوفه را ترک کرده و برگشت و بعدها گفت: از این خاندان چیزی دیدم که هرگز حاضر به جنگ با آنان نمی‌شوم.[۲]
منبع
مرضیه محمدزاده، دوزخیان جاوید، نشر بصیرت، ص 205-206.