حاج محمد کریم خان کرمانی‌

حاج محمد در رثای شهدای کربلا، «دیوان مراثی» دارد. ترجمه‌ی ابیات از عربی به شعر فارسی، اثر طبع سیّد محمد رضا نواب رضوی «راضی» است.

انوح کثیبا و العیون نضیب‌		گریم به حزن و خشک شدم چشم اشکبار
و للقلب من نار الکروب لهیب‌		وز آتش مصائب، دل را بود شرار
خلیلی قوما خلیانی و کُریتی‌		خیزید ای دو یار و گذارید با غمم
فلی دون حزنی رنَّه و نحیب‌		کز بهر من ز غصّه فغانی است آشکار
و مالی من بعد الحسین (ع) مسرة		بعد از حسین (ع) نیست مرا شادی و سرور
و لیس لطیب العیش فی نصیب‌		دل از صفای زندگیم نیست کامکار
و کیف ارتیاحی و الحسین (ع) مُجدّل‌		شادان چگونه باشم و در خاک و خون حسین (ع)
و اهلوه منهم مقتل و سلیب‌		یارانش کشته، عترتش از نهیب خصم زار
رجال، بوادی الطّف صرعی کأنَّهم‌		مردانی اوفتاده به صحرای طف به خاک
شموس سماء مالُهَّن مغیب‌		مانند، مهر را و نجویند استتار
نساء علی کور الصعاب کأنّها		بر پشت اشتران چو اسیرانی از مجوس
اساری مجوسٍ فی الأسار نهیب‌		نسوان اهل بیت وز نهیب عدو فکار

منابع

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 893.