سید حسین علی جعفری

از ویکی حسین
نسخهٔ تاریخ ‏۱۵ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۳۷ توسط Esmaeili (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

سید حسین علی جعفری، (۱۹۸۳ م) از اساتید و پژوهشگران حوزه مطالعات اسلامی است.

زندگینامه

سید حسین جعفری در سال ۱۹۸۳ میلادی در شهر لکنهوی هندوستان چشم به جهان گشود. او ابتدا علوم اسلامی را در یک مدرسه‏ قدیمی اسلامی گذراند و سپس به اخذ درجه‌‏ی دکترا نایل گردید. نخستین درجه‏‌ی دکترا را از دانشگاه لکنهو هندوستان و دیگری را از دانشکده مطالعات شرق شناسی و آفریقا شناسی دانشگاه لندن اخذ کرد.

فعالیت‌ها

جعفری سال‌ها رشته مطالعات اسلامی را در دانشگاه‏‌های مالزی و در شهر کوالالامپور و بیروت تدریس کرد و در آن جا صاحب کرسی مطالعات اسلامی «شیخ زید» گردید و به ریاست بخش مطالعات مذهبی برگزیده شد و تا سال ۱۹۷۶ م. که بیروت را ترک کرد، سمت نمایندگی دانشگاه بیروت را در بسیاری از مجامع و محافل، کنفرانس‌‏ها و سمینارهای بین‏‌المللی به عهده داشت و در زمینه‏‌های گوناگون اسلامی مطالب و مقالات زیادی را به رشته تحریر درآورد.

وی سردبیر فصلنامه‏‌ی اسلامی «همدرد اسلامیکوس» در پاکستان نیز بوده است.

آثار

دکتر جعفری درباره‏‌ی مذاکرات و اسناد نهج‌‏البلاغه تحقیق جامعی را انجام داده‌است و ترجمه و شرح این کتاب را به زبان انگلیسی و با قلمی شیوا نگاشته است.

مقاله‌ها

دیدگاه در مورد نهضت عاشورا

دکتر جعفری درباره‌‏ی نهضت عاشورا می‏‌نویسد: «حسین(ع) با آگاهی کامل از وسعت ماهیت وحشیانه‌‏ی نیروهای ارتجاعی، می‌‏دانست که پس از شهادتش امویان زنان و کودکان را اسیر خواهند کرد و آنان را در بین راه کوفه و دمشق حرکت می‌‏دهند و کاروان اسرای خاندان بلافصل پیامبر(ص)، پیام حسین(ع) را تبلیغ می‏کنند. و قلوب مسلمانان را به تفکر و اندیشه درباره‏‌ی این تراژدی وا می‏دارند و این موضوع آنها را به تفکر در کل امر واداشته، وجدان آنها را بیدار می‌‏سازد. این دقیقا همان چیزی بود که اتفاق افتاد. حسین(ع) [بدین ترتیب] در هدف خود موفق شد».

«درباره‌‏ی حسین(ع) مطالعه و تجزیه و تحلیل دقیق حوادث کربلا، به طور کل این حقیقت را نشان می‌‏دهد که حسین(ع) از همان آغاز، نقشه‌‏ی ایجاد انقلاب کامل در وجدان مذهبی مسلمانان را می‌‏کشید. تمام اعمال و کردار حسین(ع) نشان می‌‏دهد که وی کاملا از این حقیقت آگاه بود که پیروزی از طریق قدرت و امکانات نظامی همیشه موقتی است، زیرا قدرت نیرومندتری وجود دارد که بتواند آن را در جریان زمان نابود کند. ولی پیروزی‏‌هایی که از طریق رنج و جانبازی به دست آید، ابدی است و در وجدان بشری اثر جاودان می‏‌گذارد.»

«در اندیشه‌‏ی حسین(ع)،... اسلام نیاز مبرم به فعالیت دوباره‌‏ای همچون عمل محمد(ص) در مقابل عکس‌العمل کهنه‌‏ی عربی داشت. بنابراین نیاز به تکان سختی به چشم می‏‌خورد.»

منبع