لعنت و برائت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اسلام، دین | اسلام، دین تولى و تبرى است. در کنار محبت و دوستى با خاندان پیامبر و مودت نسبت به آنان و سلام و درود در زیارتنامه‌ها نسبت به اولیاء خدا، عنصر '''برائت''' و بیزارى و '''لعنت''' و نفرین نسبت به ظالمان و دشمنان حق است. بى‌تفاوت نبودن در برابر جنایتکاران و همسویى با رسول خدا، ایجاب مى‌کند که یک شیعه عاشورایى نسبت به ستمگران، بغض و عداوت و تبرى داشته باشد و کسانى را که قرآن لعن کرده است، مورد لعن قرار دهد. لعن،نشان اوج تنفر و انزجار از چهره‌هاى ملعون است. | ||
==مفهوم== | ==مفهوم== | ||
در لعنتها و برائتهایى که در زیارتنامۀ شهدا و | در لعنتها و برائتهایى که در [[زیارتنامه|زیارتنامۀ]] شهدا و ائمه آمده، با بیان زشتیها، فسادها، تحریفها، ستمها، گردنکشیها، صف‌آرایى در مقابل جناح حق، نپذیرفتن طاعت ائمه و مخالفت با رهبران الهى آمیخته است و لعن آنان، طرد نمایندگان این خط در همیشه و همه جاى تاریخ است. | ||
==برائت از ظلم کنندگان به اهل بیت== | ==برائت از ظلم کنندگان به اهل بیت== | ||
در حادثۀ [[کربلا]]، کسانى در قتل دست داشتند، کسانى هم راضیان، ساکتان، هتک حرمت کنندگان، زمینه‌سازان، فرمانبرداران بوده‌اند و همه ملعون و مطرودند و نیز آنان که [[حسین بن على (ع)|حسین بن على(ع)]] را خوار کردند و ندایش را شنیدند و پاسخ ندادند. در فراز دیگرى پایه‌گذاران ظلم به [[اهل بیت (ع)|اهل بیت]]، کنار زنندگان اهل بیت از جایگاه اصلى‌شان، قاتلان اهل بیت، زمینه‌سازان آن قتل،پیروان و هواداران قاتلان،لعنت شده‌اند: «اسرجت،الجمت، | در حادثۀ [[کربلا]]، کسانى در قتل دست داشتند، کسانى هم راضیان، ساکتان، هتک حرمت کنندگان، زمینه‌سازان، فرمانبرداران بوده‌اند و همه ملعون و مطرودند و نیز آنان که [[حسین بن على (ع)|حسین بن على(ع)]] را خوار کردند و ندایش را شنیدند و پاسخ ندادند. در فراز دیگرى پایه‌گذاران ظلم به [[اهل بیت (ع)|اهل بیت]]، کنار زنندگان اهل بیت از جایگاه اصلى‌شان، قاتلان اهل بیت، زمینه‌سازان آن قتل،پیروان و هواداران قاتلان،لعنت شده‌اند: «اسرجت،الجمت، تهیأت...» | ||
در زیارتى، لعن بر ظالمین آل محمد، لعن بر ارواحشان،دیارشان و قبورشان شده است: «و العن ارواحهم و دیارهم و قبورهم». ([[زیارت عاشورا غیر معروفه|زیارت عاشوراى غیر معروفه]]، مفاتیح الجنان) | در زیارتى، لعن بر ظالمین آل محمد، لعن بر ارواحشان،دیارشان و قبورشان شده است: «و العن ارواحهم و دیارهم و قبورهم». ([[زیارت عاشورا غیر معروفه|زیارت عاشوراى غیر معروفه]]، مفاتیح الجنان) | ||
موالات با حسین و برائت از ظالمان به او،پایۀ | موالات با حسین و برائت از ظالمان به او،پایۀ تقرب به خدا و رسول و امیر المؤمنین و فاطمه و حسن و حسین(ع) است: | ||
«یا اباعبدالله! | «یا اباعبدالله! انى اتقرب الى الله و الى رسوله و الى امیر المؤمنین و الى فاطمة و الى الحسن و الیک بموالاتک و بالبراءة ممن اسس اساس ذلک...». <ref>زیارت عاشورا،از جمله ر.ک:صلوات خاصّ امام حسن و امام حسین(ع) بحار الأنوار،ج ۹۱،ص ۵.</ref> | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۵۵
اسلام، دین تولى و تبرى است. در کنار محبت و دوستى با خاندان پیامبر و مودت نسبت به آنان و سلام و درود در زیارتنامه‌ها نسبت به اولیاء خدا، عنصر برائت و بیزارى و لعنت و نفرین نسبت به ظالمان و دشمنان حق است. بى‌تفاوت نبودن در برابر جنایتکاران و همسویى با رسول خدا، ایجاب مى‌کند که یک شیعه عاشورایى نسبت به ستمگران، بغض و عداوت و تبرى داشته باشد و کسانى را که قرآن لعن کرده است، مورد لعن قرار دهد. لعن،نشان اوج تنفر و انزجار از چهره‌هاى ملعون است.
مفهوم[ویرایش | ویرایش مبدأ]
در لعنتها و برائتهایى که در زیارتنامۀ شهدا و ائمه آمده، با بیان زشتیها، فسادها، تحریفها، ستمها، گردنکشیها، صف‌آرایى در مقابل جناح حق، نپذیرفتن طاعت ائمه و مخالفت با رهبران الهى آمیخته است و لعن آنان، طرد نمایندگان این خط در همیشه و همه جاى تاریخ است.
برائت از ظلم کنندگان به اهل بیت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
در حادثۀ کربلا، کسانى در قتل دست داشتند، کسانى هم راضیان، ساکتان، هتک حرمت کنندگان، زمینه‌سازان، فرمانبرداران بوده‌اند و همه ملعون و مطرودند و نیز آنان که حسین بن على(ع) را خوار کردند و ندایش را شنیدند و پاسخ ندادند. در فراز دیگرى پایه‌گذاران ظلم به اهل بیت، کنار زنندگان اهل بیت از جایگاه اصلى‌شان، قاتلان اهل بیت، زمینه‌سازان آن قتل،پیروان و هواداران قاتلان،لعنت شده‌اند: «اسرجت،الجمت، تهیأت...»
در زیارتى، لعن بر ظالمین آل محمد، لعن بر ارواحشان،دیارشان و قبورشان شده است: «و العن ارواحهم و دیارهم و قبورهم». (زیارت عاشوراى غیر معروفه، مفاتیح الجنان)
موالات با حسین و برائت از ظالمان به او،پایۀ تقرب به خدا و رسول و امیر المؤمنین و فاطمه و حسن و حسین(ع) است:
«یا اباعبدالله! انى اتقرب الى الله و الى رسوله و الى امیر المؤمنین و الى فاطمة و الى الحسن و الیک بموالاتک و بالبراءة ممن اسس اساس ذلک...». [۱]
منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پی‌نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ زیارت عاشورا،از جمله ر.ک:صلوات خاصّ امام حسن و امام حسین(ع) بحار الأنوار،ج ۹۱،ص ۵.