آفرین لاهوری: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (Admin صفحهٔ آفرین لاهوری را به آفرین لاهوری منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
در دیوان آفرین لاهوری، قصایدی در مدح و ستایش حضرت رسول اکرم و نیز یک مرثیه در قالب ترجیع بند در مدح و رثای حسنین سروده شده است. | در دیوان آفرین لاهوری، قصایدی در مدح و ستایش حضرت رسول اکرم و نیز یک مرثیه در قالب ترجیع بند در مدح و رثای حسنین سروده شده است. | ||
محتوا و مضمون این ترجیح بند بلند به شرح زیر است: | محتوا و مضمون این ترجیح بند بلند به شرح زیر است: | ||
- مدح و ستایش سیدالشهدا (ع) و مقام شامخ آن حضرت و برادر گرامیشان؛ | - مدح و ستایش سیدالشهدا (ع) و مقام شامخ آن حضرت و برادر گرامیشان؛ | ||
- حلول ماه محرم و تازه شدن غم هر ساله؛ | - حلول ماه محرم و تازه شدن غم هر ساله؛ | ||
- اشاره به عمق حادثۀ کربلا و سوگ نامۀ افلاکیان و قدسیان در آن غم؛ | - اشاره به عمق حادثۀ کربلا و سوگ نامۀ افلاکیان و قدسیان در آن غم؛ | ||
- شکوه و شکایت شاعر از خویش به جهت ناتوانی در گریستن درین غم. | - شکوه و شکایت شاعر از خویش به جهت ناتوانی در گریستن درین غم. | ||
اوج احساسات و عواطف شاعر دربنـدی که با واژۀ «فریاد» آغاز شده، محسوس است. زبان شاعر در این ابیات ساده است، ولی روان نیست. | اوج احساسات و عواطف شاعر دربنـدی که با واژۀ «فریاد» آغاز شده، محسوس است. زبان شاعر در این ابیات ساده است، ولی روان نیست. | ||
==کتاب شناسی== | ==کتاب شناسی== | ||
کلیات آفرین لاهوری، اثر فقیرالله آفرین لاهوری، به اهتمام غلام ربانی. لاهور: پنجابی ادبی آکادمی، 1967 میلادی. | کلیات آفرین لاهوری، اثر فقیرالله آفرین لاهوری، به اهتمام غلام ربانی. لاهور: پنجابی ادبی آکادمی، 1967 میلادی. | ||
نسخهٔ ۲۳ ژوئیهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۱۴:۵۶
فقیر الله لاهوری متخلص به «آفرین» از شاعران سدۀ دوازدهم هجری در هند است.
| آفرین لاهوری | |
|---|---|
| پرونده:اندازه تصویر = | |
| نام اصلی | فقیر الله |
| ملیت | هندی |
| پیشه | شاعر و نویسنده |
| تخلص | «آفرین» |
دیوان
دیوانی از لاهوری به یادگار مانده است. دیوان وی مشتمل بر چهار هزار بیت و اشعارش در قالب‌های غزل، قصیده، مخمس و ترجیح بند سروده شده است. در دیوان آفرین لاهوری، قصایدی در مدح و ستایش حضرت رسول اکرم و نیز یک مرثیه در قالب ترجیع بند در مدح و رثای حسنین سروده شده است. محتوا و مضمون این ترجیح بند بلند به شرح زیر است:
- مدح و ستایش سیدالشهدا (ع) و مقام شامخ آن حضرت و برادر گرامیشان؛
- حلول ماه محرم و تازه شدن غم هر ساله؛
- اشاره به عمق حادثۀ کربلا و سوگ نامۀ افلاکیان و قدسیان در آن غم؛
- شکوه و شکایت شاعر از خویش به جهت ناتوانی در گریستن درین غم.
اوج احساسات و عواطف شاعر دربنـدی که با واژۀ «فریاد» آغاز شده، محسوس است. زبان شاعر در این ابیات ساده است، ولی روان نیست.
کتاب شناسی
کلیات آفرین لاهوری، اثر فقیرالله آفرین لاهوری، به اهتمام غلام ربانی. لاهور: پنجابی ادبی آکادمی، 1967 میلادی.