زنان در نهضت عاشورا: تفاوت میان نسخه‌ها

۵ نفر زن که از خیام حسینى به طرف دشمن بیرون آمدند، عبارت بودند از: کنیز [[مسلم بن عوسجه]]، ام وهب زن عبد اللّه کلبى، مادر عبداللّه کلبى، مادر عمر بن جناده، زینب کبرى(ع). زنى که در عاشورا شهید شد، مادر وهب بود، بانوى نمیریّۀ قاسطیّه، زن عبد اللّه بن عمیر کلبى که بر بالین شوهر آمد و از خدا آرزوى شهادت کرد و همانجا با عمود غلام [[شمر]] که بر سرش فرود آورد،کشته شد.

در [[عاشورا]] دو زن از فرط عصبیّت و احساس، به حمایت از امام برخاستند و جنگیدند:

زینب کبرى و امّ کلثوم، دختران امیرالمؤمنین(ع)، همچنین فاطمه دختر امام حسین(ع) نیز جزو اسیران بودند و در کوفه و... سخنرانیهاى افشاگر داشتند. مجموعۀ این بانوان، همراه کودکان خردسال، کاروان اسراى [[اهل بیت (ع)|اهل بیت]] را تشکیل مى‌دادند که پس از شهادت امام و حملۀ سپاه [[کوفه]] به خیمه‌ها، ابتدا در صحرا متفرّق شدند، سپس بصورت گروهى و اسیر به کوفه و از آنجا به [[شام]] فرستاده شدند.

شرکت در جبهۀ پیکار و همدلى و همراهى با نهضت مردانۀ امام حسین و مشارکت در ابعاد مختلف آن از جلوه‌هاى این حضور است.چه همکارى طوعه در کوفه با نهضت مسلم،چه همراهى همسران برخى از شهداى کربلا،چه حتّى اعتراض و انتقاد برخى همسران سپاه کوفه به جنایتهاى شوهرانشان مثل زن خولى.

روحیۀ مقاومت و تحمّل زنان به شهادتها در کربلا درس دیگر نهضت بود.اوج این صبورى و پایدارى در رفتار و روحیات زینب کبرى(ع)جلوه‌گر بود.

افشاگریهاى زنان و دختران کاروان کربلا چه در سفر اسارت و چه پس از بازگشت به مدینه.پاسدارى از خون شهدا بود.سخنان بانوان،هم به صورت خطبه جلوه داشت،هم گفتگوهاى پراکنده به تناسب زمان و مکان.

در بسیارى از جنگها حضور تشویق‌آمیز زنان در جبهه،به رزمندگان روحیّه مى‌بخشید.در کربلا نیز مادران و همسران بعضى از شهدا این نقش را داشتند.

رسیدگى به بیماران و مداواى مجروحان از نقشهاى دیگر زنان در جبهه‌ها، از جمله در عاشوراست.نقش پرستارى و مراقبت حضرت زینب از امام سجاد(ع)یکى از این نمونه‌هاست. <ref>در این زمینه ر.ک:مقالۀ«درسهاى امدادگرى در نهضت عاشورا»از مؤلف(مجلۀ پیام هلال،شمارۀ ۲۶،شهریور ۱۳۶۹).</ref>

بروز صحنه‌هاى دشوار و بحرانى،استعدادهاى افراد را شکوفا مى‌سازد. نقش حضرت زینب(س) در نهضت عاشورا و سرپرستى کاروان اسرا، درس«مدیریّت در شرایط بحران»را مى‌آموزد.وى مجموعۀ بازمانده را در راستاى اهداف نهضت،هدایت کرد و با هر اقدام خنثى کنندۀ نتایج عاشورا از سوى دشمن،مقابله نمود و نقشه‌هاى دشمن را خنثى ساخت.

درس دیگر زنان قهرمان در کربلا،حفظ ارزشهاى دینى و اعتراض به هتک حرمت خاندان نبوت و رعایت عفاف و حجاب در برابر چشمهاى آلوده است.زنان اهل بیت،با آنکه اسیر بودند و لباسها و خیمه‌هایشان غارت شده بود و با وضع نامطلوب در معرض دید تماشاچیان بودند،امّا اعتراض کنان،بر حفظ عفاف تأکید مى‌ورزیدند.امّ کلثوم در کوفه فریاد کشید که آیا شرم نمى‌کنید براى تماشاى اهل بیت پیامبر جمع شده‌اید؟ وقتى هم در کوفه در خانه‌اى بازداشت بودند،زینب اجازه نداد جز کنیزان وارد آن خانه شوند.در سخنرانى خود در کاخ یزید نیز بر اینگونه گرداندن بانوان شهر به شهر،اعتراض کرد:«آمن العدل یا بن الطّلقاء تخدیرک حرائرک و امائک و سوقک بنات رسول اللّه سبایا قد هتکت ستورهنّ و ابدیت وجوههنّ یحدو بهنّ الأعداء من بلد الى بلد و یستشرفهنّ اهل المناهل و المعاقل و یتصفّح وجوههنّ القریب و البعید و الغائب و الشّهید...» <ref>عوالم(امام حسین)،ص ۴۰۳،حیاة الامام الحسین،ج ۳،ص ۳۷۸.</ref> و نمونه‌هاى دیگرى از سخنان و کارها که همه درس‌آموز عفت و دفاع از ارزشهاست.

اسارت را به آزادى بخشى تبدیل کردند و در قالب اسارت،به اسیران واقعى درس حریّت و آزادگى دادند.

گریه‌ها،شیونها،عزادارى بر شهدا و تحریک عواطف مردم،به ماجراى کربلا عمق بخشید و بر احساسات نیز تأثیر گذاشت و از این رهگذر،ماندگارتر شد.

<references />