شیعۀ امام حسین «ع»: تفاوت میان نسخه‌ها

شیعه یعنى پیرو. پیروى در فکر، عمل، اخلاق، مواضع سیاسى و عقاید دینى. گرچه '''شیعه امام حسین(ع)'''، شیعه على و ائمه دیگر علیهم السلام نیز هست و تشیع، در خط ائمه و اهل بیت بودن است، اما حسین بن على(ع) در ابعاد خاصى که زندگى و جانش را بر سر آنها نهاد، حالت الگویى دارد و اسوه است.

[[امام حسین(ع)]]، براى احیاء دین قیام کرد و خود را فداى راه خدا ساخت. شیعه او نیز باید اینگونه باشد. شیعه [[سیدالشهدا (ع)|سیدالشهدا]]، باید در خصلتهایى و اعمالى چون: خودسازى، خداترسى، گناه گریزى، تقوا، اطاعت امر خدا، امر به معروف و نهى از منکر، اقامه و احیاء نماز، تلاش در مسیر رضاى حق، جود و کرامت، عزت نفس، گریز از ذلت و زبونى و سازش با طاغوتها و حکومتهاى ستم، مبارزه با باطل، جهاد و شهادت، روحیه ایثار و شهادت طلبى، قاطعیت و صلابت در راه عقیده و... به آن پیشواى شهید تاسى کند. این، راه حسین و راه پدران و فرزندان حسین است و شیعگى یعنى دین‌دارى و ورع.

<br />

{|

|

|-

|

|-

|

|-

|

|-

|

|-

|

|-

|

|شیعه یعنى تشنگى در شط آب <ref>از مثنوى بلند« شیعه‌نامه»محمد رضا آقاسى،کیهان،تاریخ ۷۱/۶/۱۲.</ref>

|}

از انبوه روایات مربوط به اوصاف شیعه،تنها به یکى اشاره مى‌کنیم، از امام صادق(ع) که به مفضل فرمود: «از فرومایگان بپرهیز، چرا که شیعه على(ع) شکم و شهوت خود را حفظ مى‌کنند و اهل جهادند و تلاش براى خدا.»  

«من کان فینا باذلا مهجته موطنا على لقاء الله نفسه فلیرحل معنا...». <ref>لهوف،ص ۵۳.</ref>

<references />