تعزیه: آیین و نمایش در ایران: تفاوت میان نسخه‌ها
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
T.ramezani (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
==درباره کتاب== | ==درباره کتاب== | ||
این | این کتاب، در بیست فصل ابعاد مختلف تعزیه را مورد بررسی قرار می‌دهد و در واقع چاپ دوم کتابی است که نزدیک به هجده سال پیش با عنوان مقاله آغازین آن، تعزیه، هنر بومی پیشرو ایران، از سوی شرکت انتشارات علمی و فرهنگی انتشار یافت و مورد پسند اکثریت قریب به اتفاق نمایش‌پژوهان شد. | ||
در آغاز سده شانزدهم میلادی، شاهان صفوی تشیع را مذهب رسمی کشور اعلام کردند: مراسم سالانه جان باختن امام حسین (ع) که نمایش تعزیه از دل آن پدید آمد، مورد حمایت دربار واقع شد. | |||
از نیم سده نوزدهم کوشش هایی برای مطالعه پدیده تعزیه، تنها نمایش بومی جهان اسلام به عمل آمد. | |||
پس از جنگ جهانی دوم، کسانی که می‌خواستند تئاتر را از تطاول مداوم سینما و تلویزیون به قلمرو آن مصون دارند، با اقتباس از شکل‌های آسیایی برای رهایی تئاتر به آسیا روی آوردند، اما در جستارشان ایران را نادید انگاشتند. تعزیه حتی در کشور خود ایران، در جریان سده بیستم از جانب بسیاری کسان مورد توجه قرار نگرفت و آیینی فاقد ارزش و نمایشی خام تعبیر شده است. | |||
جشن هنر شیراز در تابستان 1355 شمسی، به منظور جبران این نقص و در عین حال نجات تعزیه از نسیان، همایش بین‌المللی تعزیه را به مدیریت فرخ غفاری تشکیل داد. | |||
با توجه به پیچیده بودن موضوع، نه تنها دست‌اندکاران تئاتر نظیر کارگردانان، تهیه‌کنندگان، منتقدان و کارشناسان بلکه مردم‌شناسان، موسیقی‌دان، تاریخ‌نگاران، جامعه‌شناسان و نویسندگان تاریخ هنر از چندین کشور از 28 مرداد تا 2 شهریور 1355 شمسی، برای تبادل نظریات و اطلاعات گرد هم آمدند؛ این کتاب، ثمره کوشش‌های آن کنفرانس است. | |||
افزون بر مباحث و قرائت مقالات، بهترین گروه‌های تعزیه از مناطق مختلف به مدت ده روز در حسینیه مشیر و روستای کوچک کفترک، نزدیک شیراز، نمایش دادند. | |||
نمایشگاهی نیز از موضوعات مرتبط با تعزیه، نظیر طرح‌ها و عکس‌هایی از «تکایا» (نمایش‌خانه‌ها)، البسه، وسایل بازی، نسخه‌ها، فیلم‌هایی از مراسم محرم و تعزیه‌خوانی‌ها و اشیاء مختلفی که علی‌الرسم در تظاهرات محرم مورد استفاده قرار می‌گرفت نیز برپا گردید. | |||
==مقدمه== | |||
خارجیانی که طی مدت دویست سال اخیر در ایران زیسته‌‌اند یا از ایران گذشته‌اند، مجذوب شکل نمایشی فوق‌العاده تعزیه (تعزیت) یا (شبیه) بوده‌اند. این مجذوبیت در واقع، از سده شانزدهم آغاز می‌شود که سیاحان اروپایی و اروپاییان مقیم ایران، نوشتن گزارش‌های مفصل از واقعه غم‌انگیز کربلا، در محرم هر سال را آغاز کردند. | |||
==چکیده== | |||
اهمیت عمده کتاب در این است که تا این تاریخ، یگانه اثر آکادمیایی بین‌المللی در تعزیه‌شناسی است که در قالب مجموعه مقالاتی به قلم بیست تن از پژوهشگران معتبر و نامدار ایرانی و خارجی، به ابعاد مختلف و متنوع این پدیده نمایشی بی‌مانند بومی پرداخته است؛ خواننده وقتی کتاب را مرور می‌کند دامنه گسترده کار را بهتر درمی‌یابد. | |||
==فصل‌های کتاب== | |||
'''فصل اول''' | '''فصل اول''' | ||
| خط ۱۵۳: | خط ۱۶۴: | ||
کتاب‌شناسی (چلکووسکی) | کتاب‌شناسی (چلکووسکی) | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2150091&pageStatus=0&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author سازمان اسناد رسمی و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران] | * [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2150091&pageStatus=0&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author سازمان اسناد رسمی و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران] | ||
نسخهٔ ۱۳ ژوئن ۲۰۱۸، ساعت ۱۵:۵۸
تعزیه: آیین و نمایش در ایران، کتابی است درباره تعزیه که توسط پیتر جی. چلکووسکی نوشته شده است.
| تعزیه: آیین و نمایش در ایران
| |
|---|---|
 | |
| برگرداننده | داود حاتمی |
| به کوشش | پیتر جی. چلکووسکی |
| ناشر | سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه‌ها (سمت)، مرکز تحقیق و توسعه علوم انسانی: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی |
| محل نشر | تهران |
| تاریخ نشر | 1389 |
| شابک | 978-964-459-974-3 |
| تعداد صفحات | 375 |
| موضوع | تعزیه |
| زبان | فارسی |
درباره کتاب
این کتاب، در بیست فصل ابعاد مختلف تعزیه را مورد بررسی قرار می‌دهد و در واقع چاپ دوم کتابی است که نزدیک به هجده سال پیش با عنوان مقاله آغازین آن، تعزیه، هنر بومی پیشرو ایران، از سوی شرکت انتشارات علمی و فرهنگی انتشار یافت و مورد پسند اکثریت قریب به اتفاق نمایش‌پژوهان شد. در آغاز سده شانزدهم میلادی، شاهان صفوی تشیع را مذهب رسمی کشور اعلام کردند: مراسم سالانه جان باختن امام حسین (ع) که نمایش تعزیه از دل آن پدید آمد، مورد حمایت دربار واقع شد. از نیم سده نوزدهم کوشش هایی برای مطالعه پدیده تعزیه، تنها نمایش بومی جهان اسلام به عمل آمد. پس از جنگ جهانی دوم، کسانی که می‌خواستند تئاتر را از تطاول مداوم سینما و تلویزیون به قلمرو آن مصون دارند، با اقتباس از شکل‌های آسیایی برای رهایی تئاتر به آسیا روی آوردند، اما در جستارشان ایران را نادید انگاشتند. تعزیه حتی در کشور خود ایران، در جریان سده بیستم از جانب بسیاری کسان مورد توجه قرار نگرفت و آیینی فاقد ارزش و نمایشی خام تعبیر شده است. جشن هنر شیراز در تابستان 1355 شمسی، به منظور جبران این نقص و در عین حال نجات تعزیه از نسیان، همایش بین‌المللی تعزیه را به مدیریت فرخ غفاری تشکیل داد. با توجه به پیچیده بودن موضوع، نه تنها دست‌اندکاران تئاتر نظیر کارگردانان، تهیه‌کنندگان، منتقدان و کارشناسان بلکه مردم‌شناسان، موسیقی‌دان، تاریخ‌نگاران، جامعه‌شناسان و نویسندگان تاریخ هنر از چندین کشور از 28 مرداد تا 2 شهریور 1355 شمسی، برای تبادل نظریات و اطلاعات گرد هم آمدند؛ این کتاب، ثمره کوشش‌های آن کنفرانس است. افزون بر مباحث و قرائت مقالات، بهترین گروه‌های تعزیه از مناطق مختلف به مدت ده روز در حسینیه مشیر و روستای کوچک کفترک، نزدیک شیراز، نمایش دادند. نمایشگاهی نیز از موضوعات مرتبط با تعزیه، نظیر طرح‌ها و عکس‌هایی از «تکایا» (نمایش‌خانه‌ها)، البسه، وسایل بازی، نسخه‌ها، فیلم‌هایی از مراسم محرم و تعزیه‌خوانی‌ها و اشیاء مختلفی که علی‌الرسم در تظاهرات محرم مورد استفاده قرار می‌گرفت نیز برپا گردید.
مقدمه
خارجیانی که طی مدت دویست سال اخیر در ایران زیسته‌‌اند یا از ایران گذشته‌اند، مجذوب شکل نمایشی فوق‌العاده تعزیه (تعزیت) یا (شبیه) بوده‌اند. این مجذوبیت در واقع، از سده شانزدهم آغاز می‌شود که سیاحان اروپایی و اروپاییان مقیم ایران، نوشتن گزارش‌های مفصل از واقعه غم‌انگیز کربلا، در محرم هر سال را آغاز کردند.
چکیده
اهمیت عمده کتاب در این است که تا این تاریخ، یگانه اثر آکادمیایی بین‌المللی در تعزیه‌شناسی است که در قالب مجموعه مقالاتی به قلم بیست تن از پژوهشگران معتبر و نامدار ایرانی و خارجی، به ابعاد مختلف و متنوع این پدیده نمایشی بی‌مانند بومی پرداخته است؛ خواننده وقتی کتاب را مرور می‌کند دامنه گسترده کار را بهتر درمی‌یابد.
فصل‌های کتاب
فصل اول
تعزیه: نمایش بومی پیشرو ایران (چلکووسکی)
فصل دوم
تحلیل از تعزیه عروسی قاسم (ع) (همایونی)
فصل سوم
ابعاد فرهنگی قراردادهای نمایشی در تعزیه ایرانی (بیمن)
فصل چهارم
جنبه‌های نشانه‌شناختی تعزیه (ویرث)
فصل پنجم
دگرگونی و تحول در ادبیات و موسیقی تعزیه (شهیدی)
فصل ششم
تعزیه و هنرهای آن (پیترسون)
فصل هفتم
تعزیه و آیین‌های سوگواری در ایران قبل از اسلام (یارشاطر)
فصل هشتم
تعزیه و فلسفه آن (بکتاش)
فصل نهم
اقامه تعزیه: اطلاعاتی مقدماتی برای پژوهشی جامع (کالمار)
فصل دهم
ملاحظاتی چند در مقایسه بین مراسم تعزیه ایرانی و «نمایش مصائب و آلام مسیح» (فول کین یونی)
فصل یازدهم
تأثیر تئاتر اروپایی و نفوذ روش‌های نمایش آن در تعزیه (محجوب)
فصل دوازدهم
تعزیه از دیدگاه تئاتر غرب (ممنون)
فصل سیزدهم
منابع ادبی تعزیه (الول ـ ساتن)
فصل چهاردهم
صور خیال قالبی در تعزیه (هنوی)
فصل پانزدهم
مرثیه‌سرایی در عهد قاجار (اقبال)
فصل شانزدهم
مرثیه در اشعار سندی (شیمل)
فصل هفدهم
تعزیه‌دار در هند (جعفری)
فصل هجدهم
تشیع و مراسم عاشورا در لبنان (مزاوی)
فصل نوزدهم
آیین‌های محرم در آناتولی ترکیه (آند)
فصل بیستم
کتاب‌شناسی (چلکووسکی)