عباس براتی پور: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''عباس براتی پور''' (۱۳۲۲ ه. ش) یکی از شاعران معاصر است.
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    =عباسعلی براتی پور
| نام                    =عباسعلی براتی پور
خط ۵: خط ۶:
| نام اصلی              =
| نام اصلی              =
| زمینه فعالیت          =
| زمینه فعالیت          =
| ملیت                  =
| ملیت                  =ایرانی
| تاریخ تولد            =1322 ه. ش
| تاریخ تولد            =۱۳۲۲ ه. ش
| محل تولد                =تهران
| محل تولد                =تهران
| والدین                =
| والدین                =
| تاریخ مرگ              =
| تاریخ مرگ              =اول اردیبهشت ۱۴۰۲
| محل مرگ                =
| محل مرگ                =تهران
| علت مرگ                =
| علت مرگ                =
| محل زندگی              =تهران
| محل زندگی              =تهران
خط ۲۴: خط ۲۵:
| سال‌های نویسندگی        =
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری            =کلاسیک
|سبک نوشتاری            =کلاسیک
|کتاب‌ها                =«بهت نگاه»، «غم دلدار»، «چشم بیمار»، «زمزمه‌ی مستی»- «وعده‌ی دیدار»، «بر تربت خورشید» و «زمزمه‌ی هستی»
|کتاب‌ها                =«بهت نگاه»، «غم دلدار»، «چشم بیمار»، «زمزمه‌ی مستی»- «وعده‌ی دیدار»، «بر تربت خورشید»، «زمزمه‌ی هستی» و ...
|مقاله‌ها                =
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|نمایشنامه‌ها            =
خط ۴۶: خط ۴۷:
|امضا                  =
|امضا                  =
}}
}}
==زندگینامه==
==زندگینامه==
'''عباسعلی براتی پور''' که به نام عباس براتی پور شهرت یافته به سال 1322 ه. ش در تهران متولد شد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاه خود به انجام رسانید و در رشته‌ی ریاضی دیپلم گرفت. وی به سال 1341 به استخدام نیروی هوایی در آمد.
عباسعلی براتی پورکه به نام عباس براتی پور شهرت یافته به سال ۱۳۲۲ ه. ش در تهران متولد شد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاه خود به انجام رسانید و در رشته‌ی ریاضی دیپلم گرفت. وی به سال ۱۳۴۱ ه. ش به استخدام نیروی هوایی در آمد.


براتی پور از اواخر دوران تحصیل در دبیرستان به شعر و شاعری پرداخت، و از مطالعه‌ی دواوین شعر اساتید متقدّم غافل نبود گاهی به سرودن اشعاری در مدح و منقبت خاندان رسالت می‌پرداخت.
براتی پور از اواخر دوران تحصیل در دبیرستان به شعر و شاعری پرداخت، و از مطالعه‌ی دواوین شعر اساتید متقدّم غافل نبود گاهی به سرودن اشعاری در مدح و منقبت خاندان رسالت می‌پرداخت.
خط ۷۲: خط ۵۴:
پس از پیروزی انقلاب اسلامی رسما و به طور جدّی به سرودن شعر همت گماشت و با شرکت در مجالس و محافل ادبی فعالیّت خود را گسترش داد و در حال حاضر به عنوان دبیر جلسات حوزه‌ی هنری تبلیغات اسلامی و عضو شورای شعر خدمت می‌کند.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی رسما و به طور جدّی به سرودن شعر همت گماشت و با شرکت در مجالس و محافل ادبی فعالیّت خود را گسترش داد و در حال حاضر به عنوان دبیر جلسات حوزه‌ی هنری تبلیغات اسلامی و عضو شورای شعر خدمت می‌کند.


==آثار==
براتی پور در شعر به سبک کلاسیک کار می‌کند و در قالب‌های مختلف به نظم شعر می‌پردازد. مجموعه شعرهای او عبارتند از:
براتی پور در شعر به سبک کلاسیک کار می‌کند و در قالب‌های مختلف به نظم شعر می‌پردازد. مجموعه شعرهای او عبارتند از:


«بهت نگاه»، «غم دلدار»، «چشم بیمار»، «زمزمه‌ی مستی»- «وعده‌ی دیدار»، «بر تربت خورشید». <ref>سخنوران نامی معاصر ایران؛ ج 1، ص 520.</ref> و «زمزمه‌ی هستی» در سوگ امام خمینی با همکاری محمد علی مردانی و خانم سیمیندخت وحیدی.
*«چشم بیمار»
*«بر تربت خورشید»
*«غم دلدار»
*«زمزمۀ مستى»
*“بهت نگاه” ـ مجموعه شعر ـ ۱۳۶۹
*“وعده دیدار” ـ گرد آوری اشعار درباره امام زمان (ع) ـ ۱۳۷۰
*“کتیبه شکیب “ـ گرد آوری اشعار درباره جانبازان ـ ۱۳۷۴
*“سینای سبزعشق” ـ گرد آوری اشعار درباره جانبازان ـ ۱۳۷۵
*“باشقایق ها برادر” ـ گرد آوری گزیده اشعار جانبازان شاعرـ ۱۳۷۹
*“عطش عشق” ـ گرد آوری مجموعه شعر [[عاشورا|عاشورایی]] ـ ۱۳۷۶
*“داغ تشنگی” ـ گرد آوری اشعار ویژه کنگره بین المللی امام خمینی و فرهنگ عاشورا ـ ۱۳۷۴
*“سوار مشرقی” ـ گرد آوری اشعار درباره امام زمان (ع) ـ ۱۳۷۵
*“درساحل علقمه” ـ گرد آوری مجموعه رباعی درباره [[عباس ابن علی(ع)|حضرت عباس (ع)]] ـ ۱۳۷۷
*“ماه درفرات” ـ گردآوری مجموعه غزل درباره حضرت عباس (ع) ـ ۱۳۸۰ ١١) برجبین صبح ـ گردآوری اشعاردرباره غدیر ـ ۱۳۸۰
*“گزیده ادبیات معاصر ۲۴ “ـ مجموعه شعر ـ ۱۳۷۸
*“زیتون و زخم” ـ گردآوری مجموعه شعر درباره فلسطین ـ ۱۳۸۱
*“دل ودریا” ـ مجموعه شعر مستقل – انتشارات سوره مهر
*سه مجموعه شعر(چشم بیمار، غم دلدار، بر تربت خورشید) گردآوری شده درباره رحلت امام راحل( ره ) که در سال ۱۳۶۸توسط حوزه هنری چاپ و منتشر شده است.
*«زمزمه‌ی هستی» در سوگ امام خمینی(ره) با همکاری محمدعلی مردانی و خانم سیمیندخت وحیدی.
 
 
==اشعار==
==اشعار==


'''حرّ و دستار:'''
===حرّ و دستار===
{{شعر}}
{{شعر}}


خط ۱۴۶: خط ۱۴۹:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


===از [[عطش]] لبریز===
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> تو را با گل برابر آفریدند </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> ز بویت نافۀ تر آفریدند </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> براى خاطر نازکْ خیالت </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> نسیم روح‌پرور آفریدند </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> جهان شد روشن از برق نگاهت </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> تو را مهر منوّر آفریدند </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> براى کشور حُسن و ملاحت </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> امیرى ماهْ منظر آفریدند </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> شجاعت تا به عالم اوج‌ گیرد </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> تو را آیین و مظهر آفریدند </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> سپاه عاشقان کربلا را </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> سپهسالار لشکر آفریدند </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> براى روز عاشوراى خونبار </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> علمدارِ دلاور آفریدند </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> تویى سرچشمۀ ایمان و ایثار </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> تو را از روح، پیکر آفریدند </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> بنازم بازوى مردانه‌ات را </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> که چون بازوى حیدر آفریدند </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> به جاى دست‌هاى باوفایت </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> به رنگ ارغوان، پر آفریدند </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> تو را کام از عطش لبریز کردند </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> برایت حوض کوثر آفریدند </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> تو را باب‌الحوائج نام کردند </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> به عالم سَرور و سر آفریدند </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> فرات، افسوس مى‌نوشد شب و روز </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> روانش را مکدّر آفریدند </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> تو را اى شافع بشکسته بالان </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> براى روز محشر آفریدند </span><ref>ماه در فرات، به کوشش عباس براتى‌پور،ص ۱۳۶ تا ۱۳۸.</ref><span class="beyt"> </span>
|}
<br />
===ماه نو===
<br />
{| style="margin: 0 auto; "
| class="b" |<span class="beyt"> چو آتش ستم خصم دون زبانه گرفت </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> تو را نشان بلا دید و در میانه گرفت </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> شرار کین چو فتاد از جفا به خرمن دین </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> شرر به سینۀ اهل وفا زبانه گرفت </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> شمیم پاک پیامت به هر کرانه رسید </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> چمن نسیم کلام تو را،ترانه گرفت </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> به شَست خصم اگر تیر جان شکارى بود </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> جهید و از همه عالم تو را نشانه گرفت </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> شنید نغمۀ«هَلْ مِنْ مُعین؟»چو غنچه ز گل </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> چو مرغ سوخته دل پر ز آشیانه گرفت </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> به عزم یارى دین خدا فتاد به خاک </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> ولیک تشنگى خویش را بهانه گرفت </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> به عرش سینۀ تو ماه نو گرفت قرار </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> ولى ز سوز عطش سر به روى شانه گرفت </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> ز دیدگان فلک،سیل اشک شد جارى </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> گلوى خشک وِرا تا عدو نشانه گرفت </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> به خون نشسته چو ماهى به روى دوش پدر </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> ز دوست،جام شهادت چه عاشقانه گرفت </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> ز دست سبط نبى شد به عرشْ خون گلوش </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> شفق ز خون على رنگ جاودانه گرفت </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> نخفت دیدۀ شب تا سحر به سان سحاب </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> ز بس که در غم او گریۀ شبانه گرفت </span>
|-
| class="b" |<span class="beyt"> کبوتران حرم سر به کوه و دشت زدند </span>
| style="width:2em;" |
| class="b" |<span class="beyt"> به کف چو خصم فرومایه تازیانه گرفت </span><ref>بهت نگاه،عباس براتى‌پور،ص ۲۹ تا ۳۱.</ref><span class="beyt"> </span>
|}


'''رباعی:'''
===رباعی===
{{شعر}}
{{شعر}}


خط ۱۵۴: خط ۲۷۱:


{{ب| چون تیر به مشک خورد و رفت آب ز دست‌|بر دست نهاد جان و تقدیم تو کرد }}  
{{ب| چون تیر به مشک خورد و رفت آب ز دست‌|بر دست نهاد جان و تقدیم تو کرد }}  
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}{{شعر}}
 
 
{{شعر}}
{{ب| تا ماه اسیر پنجه‌ی غم شده بود|خورشید، سیاهپوش ماتم شده بود }}
{{ب| تا ماه اسیر پنجه‌ی غم شده بود|خورشید، سیاهپوش ماتم شده بود }}


{{ب| طوفان زده، کشتی نجات امّت‌|بشکسته کنار نهر علقم شده بود  }}
{{ب| طوفان زده، کشتی نجات امّت‌|بشکسته کنار نهر علقم شده بود  }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==منابع==
==منابع==


دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ ص: 1394-1395.
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=700738&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ ۲، ص: ۱۳۹۴-۱۳۹۵.]
*[[کاروان شعر عاشورا|محمدعلی مجاهدی، ''کاروان شعر عاشورا''، زمزم هدایت، ج۱، ص ۵۵۲-۵۵۴.]]


==پی نوشت==
==پی نوشت==
خط ۱۷۵: خط ۲۸۶:
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران معاصر]]
[[رده:شاعران معاصر]]
<references />{{شاعران}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۴۱

عباس براتی پور (۱۳۲۲ ه. ش) یکی از شاعران معاصر است.

عباسعلی براتی پور
عباسعلی براتی پور.jpg
زادروز ۱۳۲۲ ه. ش
تهران
مرگ اول اردیبهشت ۱۴۰۲
تهران
ملیت ایرانی
محل زندگی تهران
سبک نوشتاری کلاسیک
کتاب‌ها «بهت نگاه»، «غم دلدار»، «چشم بیمار»، «زمزمه‌ی مستی»- «وعده‌ی دیدار»، «بر تربت خورشید»، «زمزمه‌ی هستی» و ...

زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

عباسعلی براتی پورکه به نام عباس براتی پور شهرت یافته به سال ۱۳۲۲ ه. ش در تهران متولد شد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاه خود به انجام رسانید و در رشته‌ی ریاضی دیپلم گرفت. وی به سال ۱۳۴۱ ه. ش به استخدام نیروی هوایی در آمد.

براتی پور از اواخر دوران تحصیل در دبیرستان به شعر و شاعری پرداخت، و از مطالعه‌ی دواوین شعر اساتید متقدّم غافل نبود گاهی به سرودن اشعاری در مدح و منقبت خاندان رسالت می‌پرداخت.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی رسما و به طور جدّی به سرودن شعر همت گماشت و با شرکت در مجالس و محافل ادبی فعالیّت خود را گسترش داد و در حال حاضر به عنوان دبیر جلسات حوزه‌ی هنری تبلیغات اسلامی و عضو شورای شعر خدمت می‌کند.

آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

براتی پور در شعر به سبک کلاسیک کار می‌کند و در قالب‌های مختلف به نظم شعر می‌پردازد. مجموعه شعرهای او عبارتند از:

  • «چشم بیمار»
  • «بر تربت خورشید»
  • «غم دلدار»
  • «زمزمۀ مستى»
  • “بهت نگاه” ـ مجموعه شعر ـ ۱۳۶۹
  • “وعده دیدار” ـ گرد آوری اشعار درباره امام زمان (ع) ـ ۱۳۷۰
  • “کتیبه شکیب “ـ گرد آوری اشعار درباره جانبازان ـ ۱۳۷۴
  • “سینای سبزعشق” ـ گرد آوری اشعار درباره جانبازان ـ ۱۳۷۵
  • “باشقایق ها برادر” ـ گرد آوری گزیده اشعار جانبازان شاعرـ ۱۳۷۹
  • “عطش عشق” ـ گرد آوری مجموعه شعر عاشورایی ـ ۱۳۷۶
  • “داغ تشنگی” ـ گرد آوری اشعار ویژه کنگره بین المللی امام خمینی و فرهنگ عاشورا ـ ۱۳۷۴
  • “سوار مشرقی” ـ گرد آوری اشعار درباره امام زمان (ع) ـ ۱۳۷۵
  • “درساحل علقمه” ـ گرد آوری مجموعه رباعی درباره حضرت عباس (ع) ـ ۱۳۷۷
  • “ماه درفرات” ـ گردآوری مجموعه غزل درباره حضرت عباس (ع) ـ ۱۳۸۰ ١١) برجبین صبح ـ گردآوری اشعاردرباره غدیر ـ ۱۳۸۰
  • “گزیده ادبیات معاصر ۲۴ “ـ مجموعه شعر ـ ۱۳۷۸
  • “زیتون و زخم” ـ گردآوری مجموعه شعر درباره فلسطین ـ ۱۳۸۱
  • “دل ودریا” ـ مجموعه شعر مستقل – انتشارات سوره مهر
  • سه مجموعه شعر(چشم بیمار، غم دلدار، بر تربت خورشید) گردآوری شده درباره رحلت امام راحل( ره ) که در سال ۱۳۶۸توسط حوزه هنری چاپ و منتشر شده است.
  • «زمزمه‌ی هستی» در سوگ امام خمینی(ره) با همکاری محمدعلی مردانی و خانم سیمیندخت وحیدی.


اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

حرّ و دستار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

من ماندم و کوه شرمساری‌ من ماندم و دشت بیقراری
من ماندم و کوله‌باری از درد من ماندم و اشک و آه و زاری
سر در قدمت نهم که «حُرّم» تا بر سر من قدم‌گذاری
شرمنده و زار و ناتوانم‌ آیا ز دلم خبر نداری؟
گر توبه‌ی من قبول افتد آسوده شوم ز شرمساری
با سرخی خون خود بشویم‌ رخسار خود از گناه‌کاری
بخشید امام و رخصتش داد شد عازم رزم و جان سپاری
جان داد به راه عشق و بگرفت‌ جا در ملکوت قرب باری
چون دید فتاده خُودَش از سر خون از سر و روی اوست جاری
بست از ره مرحمت به فرقش‌ دستار به رسم یادگاری


رفتی و از دل برون شد، صبر و قرار و توانم‌ ای روشنای دل من، تاریک شد دیدگانم
گفتم که در سایه‌سار، قدّ رسایش نشینم‌ افسوس افتاد بر خاک، آن سرو و آن سایه‌بانم
گم گشت ره پیش چشمم، آوخ کزین درد جانکاه‌ می‌سوزم و هر دم آید، دود دل از استخوانم
بگذار تا صورتم را، بر روی ماهت گذارم‌ بگذار تا اشک حسرت، بر خاک پایت فشانم
این سوی این پیکر پاک، افتاده بر بستر خاک‌ آن سوی استاده دشمن، کرده‌ست آهنگ جانم
ای سرو قامت، به پا خیز، با خصم کافر درآویز من تاب هجران ندارم، بنگر به قدّ کمانم
ای آسمان سخاوت، ای معنی استجابت‌ خاموش کن با نگاهت، در سینه آتش فشانم
بردار سر تا ببینم، چشمان خورشیدی‌ات را رحمی کن ای نور دیده، رحمی که من ناتوانم
ای شبه پیغمبر من، ای نوجوان اکبر من‌ بشکسته بال و پر من، ای مرغ بی‌آشیانم
ای غم برو از بر من، بردار دست از سر من‌ بگذار تنها بگریم، بگذار تنها بمانم [۱]


سوزی نهان ز داغ غمت دارم ای حسین‌ باشد گواه، دیده‌ی خونبارم ای حسین
افتاده‌ام ز پا و دل از دست داده‌ام‌ دستم بگیر گرچه گنهکارم ای حسین
راهی نما به سوی خود ای قبله‌گاه عشق‌ از زندگی ز شوق تو بیزارم ای حسین
در بند غم اسیرم و راهی نمی‌برم‌ چشم انتظار لحظه‌ی دیدارم ای حسین
چشم امید سوی تو دارم به اشک و آه‌ تا جلوه‌ای کنی به شب تارم ای حسین
مگذار تا بر آب کشم نقش وصل تو بگذار سر به پای تو بگذارم ای حسین
در آرزوی روی تو از بس گریستم‌ از گیه مانده، دیده‌ی افگارم ای حسین
جانی که در تن است مرا ز اعتبار دوست‌ حاشا که جز به راه تو بسپارم ای حسین
باشد نظر به لطف تو فردای محشرم‌ کس نیست جز تو یار و مددکارم ای حسین

از عطش لبریز[ویرایش | ویرایش مبدأ]

تو را با گل برابر آفریدند ز بویت نافۀ تر آفریدند
براى خاطر نازکْ خیالت نسیم روح‌پرور آفریدند
جهان شد روشن از برق نگاهت تو را مهر منوّر آفریدند
براى کشور حُسن و ملاحت امیرى ماهْ منظر آفریدند
شجاعت تا به عالم اوج‌ گیرد تو را آیین و مظهر آفریدند
سپاه عاشقان کربلا را سپهسالار لشکر آفریدند
براى روز عاشوراى خونبار علمدارِ دلاور آفریدند
تویى سرچشمۀ ایمان و ایثار تو را از روح، پیکر آفریدند
بنازم بازوى مردانه‌ات را که چون بازوى حیدر آفریدند
به جاى دست‌هاى باوفایت به رنگ ارغوان، پر آفریدند
تو را کام از عطش لبریز کردند برایت حوض کوثر آفریدند
تو را باب‌الحوائج نام کردند به عالم سَرور و سر آفریدند
فرات، افسوس مى‌نوشد شب و روز روانش را مکدّر آفریدند
تو را اى شافع بشکسته بالان براى روز محشر آفریدند [۲]


ماه نو[ویرایش | ویرایش مبدأ]


چو آتش ستم خصم دون زبانه گرفت تو را نشان بلا دید و در میانه گرفت
شرار کین چو فتاد از جفا به خرمن دین شرر به سینۀ اهل وفا زبانه گرفت
شمیم پاک پیامت به هر کرانه رسید چمن نسیم کلام تو را،ترانه گرفت
به شَست خصم اگر تیر جان شکارى بود جهید و از همه عالم تو را نشانه گرفت
شنید نغمۀ«هَلْ مِنْ مُعین؟»چو غنچه ز گل چو مرغ سوخته دل پر ز آشیانه گرفت
به عزم یارى دین خدا فتاد به خاک ولیک تشنگى خویش را بهانه گرفت
به عرش سینۀ تو ماه نو گرفت قرار ولى ز سوز عطش سر به روى شانه گرفت
ز دیدگان فلک،سیل اشک شد جارى گلوى خشک وِرا تا عدو نشانه گرفت
به خون نشسته چو ماهى به روى دوش پدر ز دوست،جام شهادت چه عاشقانه گرفت
ز دست سبط نبى شد به عرشْ خون گلوش شفق ز خون على رنگ جاودانه گرفت
نخفت دیدۀ شب تا سحر به سان سحاب ز بس که در غم او گریۀ شبانه گرفت
کبوتران حرم سر به کوه و دشت زدند به کف چو خصم فرومایه تازیانه گرفت [۳]

رباعی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

برکَند دل از جهان و تقدیم تو کرد خون ریخت ز دیدگان و تقدیم تو کرد
چون تیر به مشک خورد و رفت آب ز دست‌ بر دست نهاد جان و تقدیم تو کرد
تا ماه اسیر پنجه‌ی غم شده بود خورشید، سیاهپوش ماتم شده بود
طوفان زده، کشتی نجات امّت‌ بشکسته کنار نهر علقم شده بود

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. تجلی عشق در حماسه عاشورا؛ ص 28 و 29.
  2. ماه در فرات، به کوشش عباس براتى‌پور،ص ۱۳۶ تا ۱۳۸.
  3. بهت نگاه،عباس براتى‌پور،ص ۲۹ تا ۳۱.