غلامرضا آذر حقیقى (آذر): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «حاج غلامرضا آذر حقیقى فرزند محمد ولى و تخلّصش«آذر»است که به سال 1280 شمسى در قر...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
حاج غلامرضا آذر حقیقى فرزند محمد ولى و تخلّصش«آذر»است که به سال 1280 شمسى در قریۀ کاهو از دهات کوهپایۀ مشهد متولد شد.وى پس از آموختن خواندن و نوشتن به سرودن شعر و نوحه‌هاى سینه‌زنى-که در دستجات مى‌خواندند-پرداخت....وى سالها در مشهد به تعلیم و تربیت مدّاحان اهتمام ورزید و شیوۀ نوحه‌خوانى را به علاقمندان آموخت و این سنّت پسندیده را از انحصار بیرون آورد و گسترش داد.متانت،بردبارى،تواضع و اخلاص او زبانزد خاص و عام بود.او پس از عمرى عرض ارادت به ساحت مقدس اهل بیت عصمت و طهارت در سال 1358 دار فانى را وداع گفته...و در صحن نو در جوار امام على بن موسى الرضا(ع)به خاک سپرده شد.مجموعه اشعار و نوحه‌هاى آن مرحوم در 5 جلد منتشر و بارها تجدید چاپ شده است... <ref>صد سال شعر خراسان،على اکبر گلشن آزادى،به کوشش احمد کمالپور(کمال)،ص 41 تا 43.</ref>
'''غلامرضا آذر حقیقى''' (۱۲۸۰ ه. ش-۱۳۵۸ ه. ش) از شاعران آئینی ایرانی است.{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده
| نام                    =غلامرضا آذر حقیقى
| تصویر                  =
| اندازه تصویر            =
| توضیح تصویر            =
| نام اصلی              =
| زمینه فعالیت          =
| ملیت                  =
| تاریخ تولد            =۱۲۸۰ ه. ش
| محل تولد                = روستای کاهو (از توابع مشهد)
| والد                =محمد ولى
| تاریخ مرگ              =۱۳۵۸ ه. ش
| محل مرگ                =مشهد
| علت مرگ                =
| محل زندگی              =مشهد
| مختصات محل زندگی        =
| مدفن                  =
|در زمان حکومت          =
|اتفاقات مهم            =
| نام دیگر              =
|لقب                    =
|بنیانگذار              =
| پیشه                  =
| سال‌های نویسندگی        =
|سبک نوشتاری            =
|کتاب‌ها                =
|مقاله‌ها                =
|نمایشنامه‌ها            =
|فیلم‌نامه‌ها              =
|دیوان اشعار            =
|تخلص                    =آذر
|فیلم‌(های) ساخته بر اساس اثر(ها)=
| همسر                    =
| شریک زندگی            =
| فرزندان                =
|تحصیلات                  =
|دانشگاه                =
|حوزه                  =
|شاگرد                  =
|استاد                  =
|علت شهرت              =
| تأثیرگذاشته بر        =
| تأثیرپذیرفته از        =
| وب‌گاه                  =
|گفتاورد                =
|امضا                  =
}}


ازوست:
==زندگینامه==
غلامرضا آذر حقیقی فرزند محمدولى، متخلّص به «آذر»، در قریۀ کاهو از دهات کوهپایۀ مشهد متولد شد. وى پس از آموختن خواندن و نوشتن به سرودن شعر و [[نوحه|نوحه‌]]<nowiki/>هاى [[سینه زنى|سینه‌زنى]] پرداخت. آذر سال‌ها در مشهد به تعلیم نوحه‌خوانى پرداخت. آذر حقیقی در صحن نو در جوار امام على بن موسى الرضا(ع) به خاک سپرده شد.


==سفیر کوفه==
==آثار==
مجموعه اشعار و نوحه‌هاى آن مرحوم در ۵ جلد منتشر و بارها تجدید چاپ شده‌است.<ref>صد سال شعر خراسان، على اکبر گلشن آزادى، به کوشش احمد کمالپور (کمال)، ص ۴۱ تا ۴۳.</ref>


{{ب| به زیر تیغم و این آخرین سلام من است | عزیز فاطمه!سوى تو این پیام من است }}
==اشعار==


{{ب| به کوى عشق،نخستین فدایى تو منم | هزار شکر که سربازى‌ات مرام من است }}
===سفیر [[کوفه]]===
{{شعر}}
{{ب| به زیر تیغم و این آخرین سلام من است | عزیز فاطمه! سوى تو این پیام من است }}
 
{{ب| به کوى عشق، نخستین فدایى تو منم | هزار شکر که سربازى‌ات مرام من است }}


{{ب| لبم به ذکر تو گویاست تا توان دارم | که عشق روى تو کارِ علَى الدّوام من است }}
{{ب| لبم به ذکر تو گویاست تا توان دارم | که عشق روى تو کارِ علَى الدّوام من است }}
خط ۱۳: خط ۶۵:
{{ب| به جرم یارى دین گر شوم شهید چه غم | که این عقیده و این علت قیام من است }}
{{ب| به جرم یارى دین گر شوم شهید چه غم | که این عقیده و این علت قیام من است }}


{{ب| به راه عشق تو جان مى‌دهم ولى شادم | از این که قرعۀ جان باختن به نام من است <ref>همان،ص 41 و 42.</ref> }}
{{ب| به راه عشق تو جان مى‌دهم ولى شادم | از این که قرعۀ جان باختن به نام من است <ref>همان، ص ۴۱ و ۴۲.</ref> }}
{{پایان شعر}}


==شِبه احمد (ص)==
===شِبه احمد (ص)===
 
{{شعر}}
{{ب| بر زمین شیرازۀ امّ الکتاب افتاده است | یا که شبه احمد از پشت«عقاب»افتاده است؟ }}
{{ب| بر زمین شیرازۀ امّ الکتاب افتاده است | یا که شبه احمد از پشت «عقاب» افتاده است؟ }}


{{ب| این علىِّ اکبر است افتاده در دریاى خون | یا که عکسِ ماهِ غرق خون در آب افتاده است؟ }}
{{ب| این علىِّ اکبر است افتاده در دریاى خون | یا که عکسِ ماهِ غرق خون در آب افتاده است؟ }}
خط ۲۷: خط ۸۰:
{{ب| گشت ظاهر در رُخَش آثار پیرى تا که دید | نو خطش از پا در ایام شباب افتاده است }}
{{ب| گشت ظاهر در رُخَش آثار پیرى تا که دید | نو خطش از پا در ایام شباب افتاده است }}


{{ب| بر سرش بنشست و بر زانو نهاد از غم سرش | خواند نور دیده را،دید از جواب افتاده است }}
{{ب| بر سرش بنشست و بر زانو نهاد از غم سرش | خواند نور دیده را، دید از جواب افتاده است }}


{{ب| خم شد و صورت به صورت،لب به لب بنهاد و گفت: | آتش داغت على!بر جانِ باب افتاده است }}
{{ب| خم شد و صورت به صورت، لب به لب بنهاد و گفت: | آتش داغت على! بر جانِ باب افتاده است }}
 
{{ب| یا على!بعد از تو بادا خاک بر فرق جهان | بى‌تو شهد زندگانى در سراب افتاده است <ref>همان،ص 42.</ref> }}


{{ب| یا على! بعد از تو بادا خاک بر فرق جهان | بی تو شهد زندگانى در سراب افتاده است <ref>همان،ص ۴۲.</ref> }}
{{پایان شعر}}


==منابع==


==منابع==
*[[کاروان شعر عاشورا|محمدعلی مجاهدی، کاروان شعر عاشورا، زمزم هدایت، ج۱، ص ۵۲۷-۵۲۸.]]
محمد علی مجاهدی، کاروان شعر عاشورا،زمزم هدایت، ج1، ص 527-528.


==پی نوشت==
==پی نوشت==
[[رده:افراد]]
[[رده:هنرمندان]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران]]
<references />{{شاعران}}
[[رده:شاعران معاصر]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران ایرانی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۷ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۱۲

غلامرضا آذر حقیقى (۱۲۸۰ ه. ش-۱۳۵۸ ه. ش) از شاعران آئینی ایرانی است.

غلامرضا آذر حقیقى
زادروز ۱۲۸۰ ه. ش
روستای کاهو (از توابع مشهد)
مرگ ۱۳۵۸ ه. ش
مشهد
محل زندگی مشهد
تخلص آذر

زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

غلامرضا آذر حقیقی فرزند محمدولى، متخلّص به «آذر»، در قریۀ کاهو از دهات کوهپایۀ مشهد متولد شد. وى پس از آموختن خواندن و نوشتن به سرودن شعر و نوحه‌هاى سینه‌زنى پرداخت. آذر سال‌ها در مشهد به تعلیم نوحه‌خوانى پرداخت. آذر حقیقی در صحن نو در جوار امام على بن موسى الرضا(ع) به خاک سپرده شد.

آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

مجموعه اشعار و نوحه‌هاى آن مرحوم در ۵ جلد منتشر و بارها تجدید چاپ شده‌است.[۱]

اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]

سفیر کوفه[ویرایش | ویرایش مبدأ]

به زیر تیغم و این آخرین سلام من است عزیز فاطمه! سوى تو این پیام من است
به کوى عشق، نخستین فدایى تو منم هزار شکر که سربازى‌ات مرام من است
لبم به ذکر تو گویاست تا توان دارم که عشق روى تو کارِ علَى الدّوام من است
به جرم یارى دین گر شوم شهید چه غم که این عقیده و این علت قیام من است
به راه عشق تو جان مى‌دهم ولى شادم از این که قرعۀ جان باختن به نام من است [۲]

شِبه احمد (ص)[ویرایش | ویرایش مبدأ]

بر زمین شیرازۀ امّ الکتاب افتاده است یا که شبه احمد از پشت «عقاب» افتاده است؟
این علىِّ اکبر است افتاده در دریاى خون یا که عکسِ ماهِ غرق خون در آب افتاده است؟
رو عقابا در حرم آهسته با لیلا بگو: قرص ماهت در میانِ آفتاب افتاده است
سرور لب‌تشنگان از داغ جانسوز پسر در سراپاى وجودش انقلاب افتاده است
گشت ظاهر در رُخَش آثار پیرى تا که دید نو خطش از پا در ایام شباب افتاده است
بر سرش بنشست و بر زانو نهاد از غم سرش خواند نور دیده را، دید از جواب افتاده است
خم شد و صورت به صورت، لب به لب بنهاد و گفت: آتش داغت على! بر جانِ باب افتاده است
یا على! بعد از تو بادا خاک بر فرق جهان بی تو شهد زندگانى در سراب افتاده است [۳]

منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. صد سال شعر خراسان، على اکبر گلشن آزادى، به کوشش احمد کمالپور (کمال)، ص ۴۱ تا ۴۳.
  2. همان، ص ۴۱ و ۴۲.
  3. همان،ص ۴۲.