زباله: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''زباله''' نام یکى از منزلگاههاى مسیر مکّه به [[کوفه]] است که [[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]] در آنجا فرود آمد. {{جعبه اطلاعات منزلگاه | '''زباله''' نام یکى از منزلگاههاى مسیر مکّه به [[کوفه]] است که [[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]] در آنجا فرود آمد. امام در این منزل خبر شهادت عبدالله بن یقطر و قیس بن مسهر را شنید و از بی وفایی کوفیان به یارانش گفت. {{جعبه اطلاعات منزلگاه | ||
| عنوان =زباله | | عنوان =زباله | ||
| تصویر = | | تصویر = | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
==روایت کاروان کربلا== | ==روایت کاروان کربلا== | ||
در همین منزلگاه بود که امام، خبر شهادت «عبد اللّه بن یقطر» را شنید. او فرستادۀ سیدالشهدا | در همین منزلگاه بود که امام، خبر شهادت «عبد اللّه بن یقطر» را شنید. او فرستادۀ سیدالشهدا به سوى کوفیان و حضرت [[مسلم بن عقبه|مسلم]] بود که همزمان با [[شهادت]] مسلم و [[هانى بن عروه|هانى]]، شهید شد. در آن محلّ قلعه و مسجدى مربوط به بنى اسد بود. محلّ به نام زباله بنت مسعر شهرت یافته است. <ref>مقتل الحسین،مقرم،ص 213 ؛الحسین فى طریقه الى الشهادة،ص 87.</ref> در همانجا نیز،خبر شهادت [[قیس بن مسهر صیداوی|قیس بن مسهر]](پیک اعزامى خود به کوفه) را شنید.آنگاه اوضاع کوفه را براى همراهان تشریح کرد و از بى‌وفایى و سست عهدى کوفیان گفت، سپس بیعت خویش را از همراهان برداشت و فرمود: «هر کس مى‌خواهد،بر گردد،پیروانمان ما را خوار ساختند.» | ||
به گفتۀ برخى مورخان جمعى از آن لحظه به بعد از چپ و راست متفرّق شدند. صبح فردا به یارانش فرمود تا آب همراه بردارند و راه را به سوى کوفه ادامه دهند.{{مسیر حرکت امام حسین}} | به گفتۀ برخى مورخان جمعى از آن لحظه به بعد از چپ و راست متفرّق شدند. صبح فردا به یارانش فرمود تا آب همراه بردارند و راه را به سوى کوفه ادامه دهند. | ||
در زباله، فرستاده محمد بن اشعث و عمر بن سعد (که به خواهش مسلم او را با نامه‌ای حاکی از پیمان‌شکنی مردم کوفه گسیل داشته بودند) رسید و چون امام حسین آن نامه را خواند به درستی خبر کشته شدن مسلم و هانی یقین کرد.{{مسیر حرکت امام حسین}} | |||
==منبع== | ==منبع== | ||
*[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، | *[http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=654837&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج1، ص 193-194.] | ||
==پی‌نوشت== | ==پی‌نوشت== | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۸: | ||
[[رده:تاریخ]] | [[رده:تاریخ]] | ||
[[رده:مسیر حرکت امام حسین (ع)]] | [[رده:مسیر حرکت امام حسین (ع)]] | ||
[[en:Zubala]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۳۶
زباله نام یکى از منزلگاههاى مسیر مکّه به کوفه است که امام حسین(ع) در آنجا فرود آمد. امام در این منزل خبر شهادت عبدالله بن یقطر و قیس بن مسهر را شنید و از بی وفایی کوفیان به یارانش گفت.
| اطلاعات جغرافیایی | |
|---|---|
| مسیر | مکه به کوفه |
| موقعیت | عربستان |
| قبل از | قاع |
| پس از | شقوق |
| وقایع تاریخی | |
معنا[ویرایش | ویرایش مبدأ]
زباله به معناى محلّى است که آب را در خود نگه مى‌دارد یعنی محلّ پرآب. روستایى آباد و مسکونى بوده که طوایفى از بنى اسد در آنجا مى‌زیستند.
روایت کاروان کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]
در همین منزلگاه بود که امام، خبر شهادت «عبد اللّه بن یقطر» را شنید. او فرستادۀ سیدالشهدا به سوى کوفیان و حضرت مسلم بود که همزمان با شهادت مسلم و هانى، شهید شد. در آن محلّ قلعه و مسجدى مربوط به بنى اسد بود. محلّ به نام زباله بنت مسعر شهرت یافته است. [۱] در همانجا نیز،خبر شهادت قیس بن مسهر(پیک اعزامى خود به کوفه) را شنید.آنگاه اوضاع کوفه را براى همراهان تشریح کرد و از بى‌وفایى و سست عهدى کوفیان گفت، سپس بیعت خویش را از همراهان برداشت و فرمود: «هر کس مى‌خواهد،بر گردد،پیروانمان ما را خوار ساختند.»
به گفتۀ برخى مورخان جمعى از آن لحظه به بعد از چپ و راست متفرّق شدند. صبح فردا به یارانش فرمود تا آب همراه بردارند و راه را به سوى کوفه ادامه دهند.
در زباله، فرستاده محمد بن اشعث و عمر بن سعد (که به خواهش مسلم او را با نامه‌ای حاکی از پیمان‌شکنی مردم کوفه گسیل داشته بودند) رسید و چون امام حسین آن نامه را خواند به درستی خبر کشته شدن مسلم و هانی یقین کرد.
 دریای سرخ |
منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
پی‌نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ مقتل الحسین،مقرم،ص 213 ؛الحسین فى طریقه الى الشهادة،ص 87.