عراق: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''عراق''' سرزمینى است که [[حسین بن على (ع)|سیدالشهدا(ع)]] از حجاز به سوى آنجا رفت تا به دعوت کوفیان در مبارزه با [[یزید]]، پاسخ گوید و قبل از رسیدن به [[کوفه]]،در [[کربلا]] در محاصرۀ سپاه [[عبید الله بن زیاد|ابن زیاد]] به [[شهادت]] رسید. سرزمین عراق، بخصوص منطقۀ میان دجله و فرات، حاصلخیز و پرجمعیّت است. | '''عراق''' سرزمینى است که [[حسین بن على (ع)|سیدالشهدا(ع)]] از حجاز به سوى آنجا رفت تا به دعوت کوفیان در مبارزه با [[یزید]]، پاسخ گوید و قبل از رسیدن به [[کوفه]]،در [[کربلا]] در محاصرۀ سپاه [[عبید الله بن زیاد|ابن زیاد]] به [[شهادت]] رسید. سرزمین عراق، بخصوص منطقۀ میان دجله و فرات، حاصلخیز و پرجمعیّت است. | ||
== تاریخچه == | ==تاریخچه== | ||
وقتى سرزمین عراق، پیش از خلافت امیرالمؤمنین(ع) فتح شد، با آل على(ع) آشنا گشت. کسانى همچون ابن مسعود و عمار یاسر، پیشتر در آنجا فرماندار یا امیر لشکر بودند. پس از جنگ جمل که حضرت على(ع) [[کوفه]] را مقرّ خلافت خویش قرار داد، مردم آن منطقه بیشتر با آن حضرت و دودمانش آشنا شدند. از این رو معاویه و آل مروان مى‌کوشیدند تا تشیع و ریشه‌هاى گرایش به خاندان نبوّت را در آن سرزمین بخشکانند.<ref>تاریخ الشیعة،مظفّرى،ص ۶۷.</ref> همواره میان شامیان و عراقیان، نزاع و کینه بوده است. پس از شهادت امیرالمؤمنین(ع) در دوران امام حسن مجتبى این منطقه نیز- به دنبال قرار داد صلح- در اختیار امویان قرار گرفت و آنان بشدّت، هواداران على(ع) را سرکوب مى‌کردند. | وقتى سرزمین عراق، پیش از خلافت امیرالمؤمنین(ع) فتح شد، با آل على(ع) آشنا گشت. کسانى همچون ابن مسعود و عمار یاسر، پیشتر در آنجا فرماندار یا امیر لشکر بودند. پس از جنگ جمل که حضرت على(ع) [[کوفه]] را مقرّ خلافت خویش قرار داد، مردم آن منطقه بیشتر با آن حضرت و دودمانش آشنا شدند. از این رو معاویه و آل مروان مى‌کوشیدند تا تشیع و ریشه‌هاى گرایش به خاندان نبوّت را در آن سرزمین بخشکانند.<ref>تاریخ الشیعة،مظفّرى،ص ۶۷.</ref> همواره میان شامیان و عراقیان، نزاع و کینه بوده است. پس از شهادت امیرالمؤمنین(ع) در دوران امام حسن مجتبى این منطقه نیز- به دنبال قرار داد صلح- در اختیار امویان قرار گرفت و آنان بشدّت، هواداران على(ع) را سرکوب مى‌کردند. | ||
عراق،همواره منطقه‌اى آشفته و متزلزل بوده و بین قدرتها دست به دست مى‌گشته است. مردم آن نیز از یک رفتار متذبذب و متغیّر برخوردار بودند. در عین حال، در آن روزگار، قلب کشور اسلامى و مرکزى براى نیروهاى انسانى و سربازان رزمى و ثروت و مال بود و پایگاهى براى لشکر محسوب مى‌شد.<ref>حیاة الامام الحسین بن على،ج ۳،ص ۱۱.</ref> | عراق،همواره منطقه‌اى آشفته و متزلزل بوده و بین قدرتها دست به دست مى‌گشته است. مردم آن نیز از یک رفتار متذبذب و متغیّر برخوردار بودند. در عین حال، در آن روزگار، قلب کشور اسلامى و مرکزى براى نیروهاى انسانى و سربازان رزمى و ثروت و مال بود و پایگاهى براى لشکر محسوب مى‌شد.<ref>حیاة الامام الحسین بن على،ج ۳،ص ۱۱.</ref> | ||
== مرکز مبارزاتی و کشمکش سیاسی == | ==مرکز مبارزاتی و کشمکش سیاسی== | ||
بخصوص کوفه در شهرهاى عراق، موقعیّت ویژه‌ترى داشت و همواره در کشمکشهاى سیاسى و مبارزاتى، از پایگاههاى مهمّ بود.حتّى در جریانهاى سیاسى پس از [[عاشورا]] نیز، مثل | بخصوص کوفه در شهرهاى عراق، موقعیّت ویژه‌ترى داشت و همواره در کشمکشهاى سیاسى و مبارزاتى، از پایگاههاى مهمّ بود.حتّى در جریانهاى سیاسى پس از [[عاشورا]] نیز، مثل [[خروج مختار]] و بروز شورشهاى مختلف بر ضدّ امویان نقش عمده داشت. شاید به خاطر این دلایل بود که [[حسین بن على (ع)|امام حسین(ع)]] پس از اقامت چندماهه در مکّه، تصمیم گرفت به سرزمین عراق رود و نداى کوفیان را لبّیک گوید، بخصوص که شیعیان او و پدرش على(ع) در کوفه فراوان بودند و نامه‌هاى دعوت بسیارى براى امام نوشتند. در روایاتى پیشگویى شهادت آن حضرت در سرزمین عراق نیز آمده است، از جمله: رسول خدا(ص) به [[حسین بن على (ع)|حسین بن على(ع)]] فرموده بود:«انّک ستساق الى العراق و هى ارض قد التقى بها النبیّون و اوصیاء النبیّین،و هى ارض تدعى عمورا،و انّک تستشهد بها و یستشهد معک جماعة من اصحابک...». <ref>بحار الأنوار،ج ۴۵،ص ۸۰.</ref> بزودى به سوى عراق سوق داده خواهى شد،آنجا سرزمینى است که پیامبران و اوصیاء پیامبران در آن با هم برخورد کرده‌اند،و آن سرزمینى است که«عمورا»هم خوانده مى‌شود،تو در آن سرزمین شهید خواهى شد و همراه تو نیز،گروهى از یارانت به شهادت خواهند رسید. | ||
حضرت على(ع)نیز در برخى سخنان خویش،از اهل عراق،بعنوان افرادى که در حمایت حق،کوتاهى مى‌کنند،سخنان نکوهش کننده‌اى دارد. <ref>نهج البلاغه،صبحى صالح،خطبۀ ۷۱.</ref> اکنون عراق،از کشورهاى اسلامى در خاورمیانه است و مرقد شش امام شیعه در چهار شهر عراق قرار دارد:کربلا(مدفن امام حسین)نجف(مزار امیر المؤمنین)کاظمین(حرم امام کاظم و امام جواد)سامرّاء(حرم امام هادى و امام عسکرى).حوزۀ علمیۀ دیر پاى نجف اشرف نیز در این کشور است. <ref>دربارۀ تاریخ معاصر عراق ر.ک:«لمحات اجتماعیّه من تاریخ العراق الحدیث»،على الوردى(۶ جلد).</ref> | حضرت على(ع)نیز در برخى سخنان خویش،از اهل عراق،بعنوان افرادى که در حمایت حق،کوتاهى مى‌کنند،سخنان نکوهش کننده‌اى دارد. <ref>نهج البلاغه،صبحى صالح،خطبۀ ۷۱.</ref> اکنون عراق،از کشورهاى اسلامى در خاورمیانه است و مرقد شش امام شیعه در چهار شهر عراق قرار دارد:کربلا(مدفن امام حسین)نجف(مزار امیر المؤمنین)کاظمین(حرم امام کاظم و امام جواد)سامرّاء(حرم امام هادى و امام عسکرى).حوزۀ علمیۀ دیر پاى نجف اشرف نیز در این کشور است. <ref>دربارۀ تاریخ معاصر عراق ر.ک:«لمحات اجتماعیّه من تاریخ العراق الحدیث»،على الوردى(۶ جلد).</ref> | ||
== منبع == | ==منبع== | ||
* جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۳۰۹-۳۱۰. | *جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۳۰۹-۳۱۰. | ||
== پی‌نوشت == | ==پی‌نوشت== | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:جغرافیا]] | |||
[[رده:تاریخ]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۵۴
عراق سرزمینى است که سیدالشهدا(ع) از حجاز به سوى آنجا رفت تا به دعوت کوفیان در مبارزه با یزید، پاسخ گوید و قبل از رسیدن به کوفه،در کربلا در محاصرۀ سپاه ابن زیاد به شهادت رسید. سرزمین عراق، بخصوص منطقۀ میان دجله و فرات، حاصلخیز و پرجمعیّت است.
تاریخچه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
وقتى سرزمین عراق، پیش از خلافت امیرالمؤمنین(ع) فتح شد، با آل على(ع) آشنا گشت. کسانى همچون ابن مسعود و عمار یاسر، پیشتر در آنجا فرماندار یا امیر لشکر بودند. پس از جنگ جمل که حضرت على(ع) کوفه را مقرّ خلافت خویش قرار داد، مردم آن منطقه بیشتر با آن حضرت و دودمانش آشنا شدند. از این رو معاویه و آل مروان مى‌کوشیدند تا تشیع و ریشه‌هاى گرایش به خاندان نبوّت را در آن سرزمین بخشکانند.[۱] همواره میان شامیان و عراقیان، نزاع و کینه بوده است. پس از شهادت امیرالمؤمنین(ع) در دوران امام حسن مجتبى این منطقه نیز- به دنبال قرار داد صلح- در اختیار امویان قرار گرفت و آنان بشدّت، هواداران على(ع) را سرکوب مى‌کردند.
عراق،همواره منطقه‌اى آشفته و متزلزل بوده و بین قدرتها دست به دست مى‌گشته است. مردم آن نیز از یک رفتار متذبذب و متغیّر برخوردار بودند. در عین حال، در آن روزگار، قلب کشور اسلامى و مرکزى براى نیروهاى انسانى و سربازان رزمى و ثروت و مال بود و پایگاهى براى لشکر محسوب مى‌شد.[۲]
مرکز مبارزاتی و کشمکش سیاسی[ویرایش | ویرایش مبدأ]
بخصوص کوفه در شهرهاى عراق، موقعیّت ویژه‌ترى داشت و همواره در کشمکشهاى سیاسى و مبارزاتى، از پایگاههاى مهمّ بود.حتّى در جریانهاى سیاسى پس از عاشورا نیز، مثل خروج مختار و بروز شورشهاى مختلف بر ضدّ امویان نقش عمده داشت. شاید به خاطر این دلایل بود که امام حسین(ع) پس از اقامت چندماهه در مکّه، تصمیم گرفت به سرزمین عراق رود و نداى کوفیان را لبّیک گوید، بخصوص که شیعیان او و پدرش على(ع) در کوفه فراوان بودند و نامه‌هاى دعوت بسیارى براى امام نوشتند. در روایاتى پیشگویى شهادت آن حضرت در سرزمین عراق نیز آمده است، از جمله: رسول خدا(ص) به حسین بن على(ع) فرموده بود:«انّک ستساق الى العراق و هى ارض قد التقى بها النبیّون و اوصیاء النبیّین،و هى ارض تدعى عمورا،و انّک تستشهد بها و یستشهد معک جماعة من اصحابک...». [۳] بزودى به سوى عراق سوق داده خواهى شد،آنجا سرزمینى است که پیامبران و اوصیاء پیامبران در آن با هم برخورد کرده‌اند،و آن سرزمینى است که«عمورا»هم خوانده مى‌شود،تو در آن سرزمین شهید خواهى شد و همراه تو نیز،گروهى از یارانت به شهادت خواهند رسید.
حضرت على(ع)نیز در برخى سخنان خویش،از اهل عراق،بعنوان افرادى که در حمایت حق،کوتاهى مى‌کنند،سخنان نکوهش کننده‌اى دارد. [۴] اکنون عراق،از کشورهاى اسلامى در خاورمیانه است و مرقد شش امام شیعه در چهار شهر عراق قرار دارد:کربلا(مدفن امام حسین)نجف(مزار امیر المؤمنین)کاظمین(حرم امام کاظم و امام جواد)سامرّاء(حرم امام هادى و امام عسکرى).حوزۀ علمیۀ دیر پاى نجف اشرف نیز در این کشور است. [۵]
منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، قم، معارف، ج۱، ص ۳۰۹-۳۱۰.