غلامحسین (وجدی) جواهری: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
*مجموعه شعر «دیدار» (1369) | *مجموعه شعر «دیدار» (1369) | ||
== اشعار == | ==اشعار== | ||
ترکیب دوازده‌بندى در اقتفاى مرثیۀ دوازده‌بند محتشم | ترکیب دوازده‌بندى در اقتفاى مرثیۀ دوازده‌بند [[محتشم کاشانی|محتشم کاشانى]]، که به نقل دوبند آن بسنده مى‌کنیم: <ref>هر بند از این ترکیب‌بند عاشورایى در شش بیت سامان یافته و جمعا داراى ۷۲ بیت است.</ref> | ||
===بند ششم=== | ===بند ششم=== | ||
| خط ۱۰۸: | خط ۱۰۸: | ||
==پی نوشت== | ==پی نوشت== | ||
[[رده:شاعران]] | [[رده:شاعران]] | ||
<references /> | <references />{{شاعران}} | ||
[[رده:شاعران معاصر]] | [[رده:شاعران معاصر]] | ||
[[رده:شاعران ایرانی]] | [[رده:شاعران ایرانی]] | ||
[[رده:شاعران فارسی زبان]] | [[رده:شاعران فارسی زبان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۷ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۹:۱۲
غلامحسین (وجدى) جواهرى (۱۳۰۳ ه. ش) شاعر ایرانی است.
| غلامحسین (وجدى) جواهرى | |
|---|---|
 | |
| زمینهٔ کاری | شعر |
| زادروز | ۱۳۰۳ ه. ش قم |
| ملیت | ایرانی |
| سبک نوشتاری | غزل |
| دیوان سروده‌ها | «گلهاى جاویدان»، «در آسمان سخن»، «تصحیح کلیات شیخ بهایى»، «تصحیح دیوان عرفى شیرازى»، «تصحیح دیوان نظیرى نیشابورى»، «نمونه‌هاى طنز فارسى»، «نگارش پارسى»، «على در شعر و ستایش»، «تصحیح دیوان سلطان قاجار» و «تصحیح دیوان قصّاب کاشانى» و مجموعه شعر «دیدار». |
| تخلص | وجدى |
| مدرک تحصیلی | متوسطه |
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
وجدی در سال ۱۳۰۳ در قم متولد شد. وی تحصیلات ابتدایى و متوسطه را در تهران به پایان برد اما به خاطر درگذشت پدرش، از ادامۀ تحصیل بازماند و به امر تجارت و کشاورزى روى آورد سپس به تدریس پرداخت. او با نام مستعار «خروس بى‌محل» با روزنامه فکاهى «توفیق» همکارى مى‌کرد.
آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
مقاله‌ها[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- «گلهاى جاویدان»
- «در آسمان سخن»
- «نمونه‌هاى طنز فارسى»
- «نگارش پارسى»
- «على در شعر و ستایش»
ویرایش‌ها[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- «تصحیح دیوان سلطان قاجار»
- «تصحیح دیوان قصّاب کاشانى»
- «تصحیح کلیات شیخ بهایى»
- «تصحیح دیوان عرفى شیرازى»
- «تصحیح دیوان نظیرى نیشابورى»
- مجموعه شعر «دیدار» (1369)
اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
ترکیب دوازده‌بندى در اقتفاى مرثیۀ دوازده‌بند محتشم کاشانى، که به نقل دوبند آن بسنده مى‌کنیم: [۱]
بند ششم[ویرایش | ویرایش مبدأ]
| تنها نه بر تو مردم دنیا گریستند | کرّوبیان عالم بالا گریستند | |
| بر تشنه‌کامى تو در آن آفتاب گرم | مرغ هوا و ماهى دریا گریستند | |
| پروانه‌وار گِرد خیام تو کودکان | چون شمع سوختند و سراپا گریستند | |
| شد عرش و فرش لجّۀ خون از هجوم اشک | در ماتم تو خیل ملک تا گریستند | |
| تنها نشد به سوگ تو اسلام داغدار | بر ماتم تو راهب و ترسا گریستند | |
| آن کس که در عزاى تو گریان نشد، که بود؟ | چشمش چو چشم من گهر افشان نشد،که بود؟ [۲] |
بند هشتم[ویرایش | ویرایش مبدأ]
| من کیستم؟ فروغ سپهر امامتم | نور خدا و معنى سرّ ولایتم | |
| هر جا که عشق جلوه کند، حسن یوسفم | هر جا عفاف پرده کشد، راز خلوتم | |
| در بارگاه قدس نبرده‌ست هیچ‌کس | حتّى فرشته ره به حریم جلالتم | |
| از جلوۀ عفاف به گردون ندیده است | حتى ستاره پرتوى از رنگ عفّتم | |
| خوارم مبین یزید به بزمت از آنکه هست | ذرات کاینات گواه اصالتم | |
| من زینبم، سلالۀ زهراى اطهرم | دخت امام و، زادۀ پاک پیمبرم [۳] |