- مکتب سقاخانه جریانی هنری بود که در دههٔ 1340 شمسی با استفاده از عنصرهایی از هنر مدرن و برخی از عنصرهای تزیینی هنرهای سنتی و دینی، در ایران شکل گرفت.
- هوشنگ ابتهاج با تخلص سایه اشعاری درباره امام حسین (ع) سروده است.
- امامباره آصف الدوله (در تصویر) که معتبرترین بنا از نوع امام باره است از مهمترین بناهای تاریخی لکهنو به شمار میآید.
- کتاب حسین (ع) از دیدگاه مسیحیت به هفده زبان ترجمه و در پنج دانشگاه و برای دورههای تکمیلی مورد تأیید قرار گرفته است.
- در زمان ناصرالدین شاه قاجار برای ترویج تعزیه کوشش فراوانی شد.
Theological: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۵ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
__NOTOC__ | __NOTOC__ | ||
[[en:test]] | [[en:test]] | ||
<div class="first-column-container">{{Featured Index | |||
| image= | | image= | ||
| imagesize = 300px | | imagesize = 300px | ||
| text = [[ | | text = [[توسل]] توسل، اصطلاحی در فرهنگ اسلامی ناظر به جستن وسیلهای برای جلب رضای خداوند. مفهوم توسل به حسب ماهیت خود، ارتباط نزدیکی با مفهوم شفاعت دارد و به همین سبب، بسا بحث از آن با مبحث شفاعت گره خورده است. توسل در میان فِرَق و اصناف مسلمانان، طی قرون مفهومی رایج بوده است، اما به خصوص نزد شیعۀ امامیه و تا اندازهای صوفیه اهمیتی افزون یافته است. از سدۀ 8ق/ 14م، برخی از عالمان سلفگرا نسبت به توسل به تندی انتقاد کردند و همین امر نه تنها منازعاتی را میان شیعه و سلفیه، که میان گروههای معتدل اهل سنت و سلفیه را نیز برانگیخته است. به هر روی قرنها رواج توسل در جوامع اسلامی، تأثیری ماندگار در ادبیات و رسوم ملل مختلف مسلمان بر جای نهاده، و هنوز نیز رسمی زنده و پا برجا است. | ||
[[توسل|ادامه...]] | |||
[[ | |||
}}{{did you know | }}{{did you know | ||
| image = | | image =مری پت فیشر.jpg | ||
| imagesize = 300px | | imagesize = 300px | ||
| text =* [[مکتب سقاخانه|مکتب سقاخانه جریانی هنری بود که در دههٔ 1340 شمسی با استفاده از عنصرهایی از هنر مدرن و برخی از عنصرهای تزیینی هنرهای سنتی و دینی، در ایران شکل گرفت.]] | | text =* [[مکتب سقاخانه|مکتب سقاخانه جریانی هنری بود که در دههٔ 1340 شمسی با استفاده از عنصرهایی از هنر مدرن و برخی از عنصرهای تزیینی هنرهای سنتی و دینی، در ایران شکل گرفت.]] | ||
خط ۲۵: | خط ۱۶: | ||
* [https://fa.wikihussain.com/view/%D8%B4%D8%A8%DB%8C%D9%87_%D9%88_%D8%A2%DB%8C%D9%86%D9%87:_%D9%85%D8%AC%D9%85%D9%88%D8%B9%D9%87_%D8%B9%DA%A9%D8%B3_%D9%87%D8%A7%DB%8C_%D8%AA%D8%B9%D8%B2%DB%8C%D9%87_%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86_%D8%AF%D8%B1_%D8%AF%D9%88%D8%B1%D9%87_%D9%82%D8%A7%D8%AC%D8%A7%D8%B1#.DA.86.DA.A9.DB.8C.D8.AF.D9.87 در زمان ناصرالدین شاه قاجار برای ترویج تعزیه کوشش فراوانی شد.] | * [https://fa.wikihussain.com/view/%D8%B4%D8%A8%DB%8C%D9%87_%D9%88_%D8%A2%DB%8C%D9%86%D9%87:_%D9%85%D8%AC%D9%85%D9%88%D8%B9%D9%87_%D8%B9%DA%A9%D8%B3_%D9%87%D8%A7%DB%8C_%D8%AA%D8%B9%D8%B2%DB%8C%D9%87_%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86_%D8%AF%D8%B1_%D8%AF%D9%88%D8%B1%D9%87_%D9%82%D8%A7%D8%AC%D8%A7%D8%B1#.DA.86.DA.A9.DB.8C.D8.AF.D9.87 در زمان ناصرالدین شاه قاجار برای ترویج تعزیه کوشش فراوانی شد.] | ||
}}</div><div class="second-column-container">{{Featured | }}</div><div class="second-column-container">{{Featured | ||
| image = | | image =حائر حسینی.jpg | ||
| imagesize = 300 | | imagesize = 300 | ||
| text = * | | text = * | ||
خط ۳۶: | خط ۲۷: | ||
}}{{Works | }}{{Works | ||
| image = | | image =امام حسین شهید فرهنگ پیشرو انسانیت.jpg | ||
| imagesize = 200px | | imagesize = 200px | ||
| text = [[تعزیه: آیین و نمایش در ایران]]، کتابی است درباره تعزیه که توسط پیتر جی. چلکووسکی نوشته شده است. ین کتاب، در بیست فصل ابعاد مختلف تعزیه را مورد بررسی قرار میدهد و در واقع چاپ دوم کتابی است که نزدیک به هجده سال پیش با عنوان مقاله آغازین آن، تعزیه، هنر بومی پیشرو ایران، انتشار یافت و مورد پسند پژوهشگران قرار گرفت. اهمیت عمده کتاب در این است که تا این تاریخ، یگانه اثر آکادمیایی بینالمللی در تعزیهشناسی است. | | text = [[تعزیه: آیین و نمایش در ایران]]، کتابی است درباره تعزیه که توسط پیتر جی. چلکووسکی نوشته شده است. ین کتاب، در بیست فصل ابعاد مختلف تعزیه را مورد بررسی قرار میدهد و در واقع چاپ دوم کتابی است که نزدیک به هجده سال پیش با عنوان مقاله آغازین آن، تعزیه، هنر بومی پیشرو ایران، انتشار یافت و مورد پسند پژوهشگران قرار گرفت. اهمیت عمده کتاب در این است که تا این تاریخ، یگانه اثر آکادمیایی بینالمللی در تعزیهشناسی است. | ||
خط ۴۹: | خط ۴۰: | ||
| image4 = جبار رحمانی.jpg | | image4 = جبار رحمانی.jpg | ||
| title4 = [[جبار رحمانی]] | | title4 = [[جبار رحمانی]] | ||
| image5 = | | image5 = متیو هوراث.jpg | ||
| title5 = [[ | | title5 = [[تابی متیو هوارث]] | ||
}}{{Featured art | }}{{Featured art | ||
| image = اثر حسین زنده رودی.jpg | | image = اثر حسین زنده رودی.jpg |
نسخهٔ کنونی تا ۹ مارس ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۰۲
مدخل برگزیده
توسل توسل، اصطلاحی در فرهنگ اسلامی ناظر به جستن وسیلهای برای جلب رضای خداوند. مفهوم توسل به حسب ماهیت خود، ارتباط نزدیکی با مفهوم شفاعت دارد و به همین سبب، بسا بحث از آن با مبحث شفاعت گره خورده است. توسل در میان فِرَق و اصناف مسلمانان، طی قرون مفهومی رایج بوده است، اما به خصوص نزد شیعۀ امامیه و تا اندازهای صوفیه اهمیتی افزون یافته است. از سدۀ 8ق/ 14م، برخی از عالمان سلفگرا نسبت به توسل به تندی انتقاد کردند و همین امر نه تنها منازعاتی را میان شیعه و سلفیه، که میان گروههای معتدل اهل سنت و سلفیه را نیز برانگیخته است. به هر روی قرنها رواج توسل در جوامع اسلامی، تأثیری ماندگار در ادبیات و رسوم ملل مختلف مسلمان بر جای نهاده، و هنوز نیز رسمی زنده و پا برجا است. ادامه...
آیا میدانستید
اثر برگزیده
تعزیه: آیین و نمایش در ایران، کتابی است درباره تعزیه که توسط پیتر جی. چلکووسکی نوشته شده است. ین کتاب، در بیست فصل ابعاد مختلف تعزیه را مورد بررسی قرار میدهد و در واقع چاپ دوم کتابی است که نزدیک به هجده سال پیش با عنوان مقاله آغازین آن، تعزیه، هنر بومی پیشرو ایران، انتشار یافت و مورد پسند پژوهشگران قرار گرفت. اهمیت عمده کتاب در این است که تا این تاریخ، یگانه اثر آکادمیایی بینالمللی در تعزیهشناسی است.
ادامه...
نگاره برگزیده
اثر حسین زنده رودی با ترکیب شعر محتشم کاشانی متعلق به مکتب سقاخانه است. زندهرودی برای نخستین بار در آثاری که در حدود سال 8331 عرضه کرد هنر عامیانه مذهبی را بکار گرفت و امکانات بصری بـالقوه آن را نشان داد. زنده رودی در ابتدای کار سقاخانه با نقشهای متأثر از فاجعه کربلا آغاز کرد ولی پس از مدتی به «خوشنویسی» پرداخت.
نگاره برگزیده
The curtain used by murshed Khandan, is illustrated by Ostad (acknowledged master) Hossein Hamedani, and dates back more than 50 years. The length of the curtain (Parde) is about 4 metres, and is one of the largest of its kind. The Parde has many faces and gatherings painted upon it. The Darvish curtains are fixed in its generalities but may be varied in details.