حسین آهی: تفاوت میان نسخهها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۶: | خط ۶: | ||
| زمینه فعالیت = | | زمینه فعالیت = | ||
| ملیت =ایرانی | | ملیت =ایرانی | ||
| تاریخ تولد = | | تاریخ تولد =1331 ه.ش | ||
| محل تولد =تهران | | محل تولد =تهران | ||
| والدین = | | والدین = | ||
| تاریخ مرگ = | | تاریخ مرگ =1398 ه. ش | ||
| محل مرگ = | | محل مرگ = | ||
| علت مرگ = | | علت مرگ = | ||
خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
|امضا = | |امضا = | ||
}} | }} | ||
'''حسین آهی''' ( | '''حسین آهی''' (1331 ه. ش - 1398 ه. ش) شاعر و پژوهشگر معاصر ایرانی بود. | ||
==زندگینامه== | ==زندگینامه== | ||
حسین آهی که قبلا «ابن آهی» تخلص میکرد پدرش از شاعران مرثیه سراست. دوران کودکی و تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را در تهران گذراند و پس از پایان تحصیلات مقدماتی و عالی، به زبانهای عربی و انگلیسی و آلمانی آشنا شد. بعد از انقلاب اسلامی مدت چهار سال به عنوان رایزن فرهنگی از طرف وزارت امور خارجه به کشور آلمان اعزام شد. | حسین آهی که قبلا «ابن آهی» تخلص میکرد در سال 1331 ه. ش در تهران به دنیا آمد. پدرش از شاعران مرثیه سراست. دوران کودکی و تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را در تهران گذراند و پس از پایان تحصیلات مقدماتی و عالی، به زبانهای عربی و انگلیسی و آلمانی آشنا شد. بعد از انقلاب اسلامی مدت چهار سال به عنوان رایزن فرهنگی از طرف وزارت امور خارجه به کشور آلمان اعزام شد. | ||
وی از سال 1354 ه. ش به سرودن اشعار پرداخت و شعرهایش تاکنون به صورت پراکنده در بیشتر مطبوعات کشور، به ویژه مجلات گوهر و یغما، به چاپ رسیده است. آهی برای چند دیوان شعر مقدمه نوشته است. او در عروض صاحبنظر است و کتاب «درهی نجفی» را تصحیح و تعلیقات بر آن نوشته است که با مقدمهی استاد امیری فیروز کوهی و دکتر مهدی حمیدی شیرازی توسط کتابفروشی فروغی در سال 1358 ه. ش انتشار یافته است. آهی اگرچه در انواع قالبهای شعری تجربه دارد، ولی بیشتر گرایشش به غزل است، به طوری که از او چند غزل در حال و هوای شعر امروز دیده شده است. | |||
وی سرانجام در 8 مرداد 1398 دارفانی را وداع گفت. | |||
==آثار== | ==آثار== | ||
از حسین آهی بیش از بیست اثر تحقیقى در راستای احیاى متون منظوم و منثور پارسى به چاپ رسیده است. | |||
'''منظوم''' | |||
*«بحور شعر فارسی» | *«بحور شعر فارسی» | ||
خط ۸۹: | خط ۹۳: | ||
*«تصحیح کتاب کامل بهایی» | *«تصحیح کتاب کامل بهایی» | ||
'''مقالهها''' | |||
*درباره شعر و شعر [[عاشورا]]، رسالت ، 29 دی 1387 : ص 19 <ref>درباره مجموعه شعر «با کاروان شعر عاشورا»</ref> | |||
==اشعار== | |||
===خون خدا=== | |||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| میخواست | {{ب| میخواست کفر، افکند از جوش، کعبه را|تا اهل دین، کنند فراموش، کعبه را }} | ||
{{ب| بگرفت | {{ب| بگرفت جا، بهدامن کربوبلا، حسین|با درد و غم، چو کرد همآغوش، کعبه را }} | ||
{{ب| شد زنده دین حق ز | {{ب| شد زنده دین حق ز قیامش، اگرچه کرد|اندر عزای خویش، سیهپوش، کعبه را }} | ||
{{ب| خون خدا به | {{ب| خون خدا به کربوبلا موج میزند|بینم ولیک ساکت و خاموش، کعبه را }} | ||
{{ب| بوی خوشی که میوزد از تربت حسین|گویی که | {{ب| بوی خوشی که میوزد از [[تربت]] حسین|گویی که بُرده تا ابد از هوش، کعبه را }} | ||
{{ب| بنگر مقام و رتبه، که در پیش کربلا|شد حلقهی | {{ب| بنگر مقام و رتبه، که در پیش [[کربلا]]|شد حلقهی ارادتِ در گوش، کعبه را }} | ||
{{ب| از بس که اشک ریخته در ماتم | {{ب| از بس که اشک ریخته در ماتم [[حسین]]|چون زمزم است، چشمهی پرجوش، کعبه را }} | ||
{{ب| یا نیست جز خیال شه کربلا | {{ب| یا نیست جز خیال شه [[کربلا]] بهسر|یا خاطرم نموده فراموش، کعبه را }} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
خط ۱۴۸: | خط ۱۲۲: | ||
*[[کاروان شعر عاشورا|محمد علی مجاهدی، ''کاروان شعر عاشورا''، زمزم هدایت، ج1، ص 536-537.]] | *[[کاروان شعر عاشورا|محمد علی مجاهدی، ''کاروان شعر عاشورا''، زمزم هدایت، ج1، ص 536-537.]] | ||
==پی نوشت== | |||
[[رده:شاعران]] | [[رده:شاعران]] | ||
[[رده:شاعران فارسی زبان]] | [[رده:شاعران فارسی زبان]] | ||
[[رده:شاعران معاصر]] | [[رده:شاعران معاصر]] | ||
[[رده:شاعران ایرانی]] | [[رده:شاعران ایرانی]] | ||
[[رده:پژوهشگران]] | |||
[[رده:پژوهشگران ایرانی]] | |||
[[رده:پژوهشگران در گروه ادبیات]] | |||
<references />{{شاعران}} |
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۵
حسین آهی | |
---|---|
زادروز | 1331 ه.ش تهران |
مرگ | 1398 ه. ش |
ملیت | ایرانی |
تخلص | ابن آهی |
حسین آهی (1331 ه. ش - 1398 ه. ش) شاعر و پژوهشگر معاصر ایرانی بود.
زندگینامه[ویرایش | ویرایش مبدأ]
حسین آهی که قبلا «ابن آهی» تخلص میکرد در سال 1331 ه. ش در تهران به دنیا آمد. پدرش از شاعران مرثیه سراست. دوران کودکی و تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را در تهران گذراند و پس از پایان تحصیلات مقدماتی و عالی، به زبانهای عربی و انگلیسی و آلمانی آشنا شد. بعد از انقلاب اسلامی مدت چهار سال به عنوان رایزن فرهنگی از طرف وزارت امور خارجه به کشور آلمان اعزام شد.
وی از سال 1354 ه. ش به سرودن اشعار پرداخت و شعرهایش تاکنون به صورت پراکنده در بیشتر مطبوعات کشور، به ویژه مجلات گوهر و یغما، به چاپ رسیده است. آهی برای چند دیوان شعر مقدمه نوشته است. او در عروض صاحبنظر است و کتاب «درهی نجفی» را تصحیح و تعلیقات بر آن نوشته است که با مقدمهی استاد امیری فیروز کوهی و دکتر مهدی حمیدی شیرازی توسط کتابفروشی فروغی در سال 1358 ه. ش انتشار یافته است. آهی اگرچه در انواع قالبهای شعری تجربه دارد، ولی بیشتر گرایشش به غزل است، به طوری که از او چند غزل در حال و هوای شعر امروز دیده شده است.
وی سرانجام در 8 مرداد 1398 دارفانی را وداع گفت.
آثار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
از حسین آهی بیش از بیست اثر تحقیقى در راستای احیاى متون منظوم و منثور پارسى به چاپ رسیده است.
منظوم
- «بحور شعر فارسی»
- «فهرست کامل عروضی دیوان ناصر خسرو»
- «فرهنگ اصطلاحات ادبی»
- «خیام شناسی»
- «فهرست عروضی حافظ»
- «دیوان ریاضی یزدی (حواشی و تصحیح و مقدمه)»
- «تصحیح و شرح دیوان کامل بیدل»
- «تصحیح کتاب کامل بهایی»
مقالهها
اشعار[ویرایش | ویرایش مبدأ]
خون خدا[ویرایش | ویرایش مبدأ]
میخواست کفر، افکند از جوش، کعبه را | تا اهل دین، کنند فراموش، کعبه را | |
بگرفت جا، بهدامن کربوبلا، حسین | با درد و غم، چو کرد همآغوش، کعبه را | |
شد زنده دین حق ز قیامش، اگرچه کرد | اندر عزای خویش، سیهپوش، کعبه را | |
خون خدا به کربوبلا موج میزند | بینم ولیک ساکت و خاموش، کعبه را | |
بوی خوشی که میوزد از تربت حسین | گویی که بُرده تا ابد از هوش، کعبه را | |
بنگر مقام و رتبه، که در پیش کربلا | شد حلقهی ارادتِ در گوش، کعبه را | |
از بس که اشک ریخته در ماتم حسین | چون زمزم است، چشمهی پرجوش، کعبه را | |
یا نیست جز خیال شه کربلا بهسر | یا خاطرم نموده فراموش، کعبه را |
منابع[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- دانشنامهی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج 2، ص: 1473.
- محمد علی مجاهدی، کاروان شعر عاشورا، زمزم هدایت، ج1، ص 536-537.
پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]
- ↑ درباره مجموعه شعر «با کاروان شعر عاشورا»