‌سوار بن‌ منعم نهمی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''‌سوّار بن‌ منعم بن حابس بن ابی عمیر (حمیر) بن نهم همدانی نهمی،''' مردی شجاع و جنگجو و از اصحاب امام حسین (ع) بود. نهمی منسوب به نهم بن عمرو، تیره‌ای از قبیله همدان، از اعراب قحطانی جنوب شبه جزیره هستند. نام پدر سوار را ابی‌ حمیر، ابی‌ خمیر، عمیر، حمیر و ابی‌ خیر نیز نوشته‌اند. بلاذری او را سوار بن ابی‌ خمیر یکی از بنی‌ فهم جابری همدانی آورده است.<ref>- انساب الاشراف، ج3، ص198.</ref> مجلسی او را با نام سوار بن ابی‌ حُمیر فهمی همدانی ذکر می‌کند.<ref>- بحار الانوار، ج45، ص73.  </ref>
{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
| عنوان              =
| عنوان              =
| تصویر              =
| تصویر              =مزار یاران امام حسین(ع).jpg
| اندازه تصویر      =
| اندازه تصویر      =
|توضیح تصویر        =
|توضیح تصویر        =
خط ۲۳: خط ۲۱:
| شاگردان          =
| شاگردان          =
| آثار              =
| آثار              =
| نقش های برجسته              =از اصحاب امام حسین (ع)
| نقش های برجسته              =از اصحاب امام حسین (ع) و شهدای کربلا
}}
}}'''سوّار بن‌ منعم بن حابس بن ابی عمیر (حمیر) بن نهم همدانی نهمی،''' از اصحاب [[حسین|امام حسین (ع)]] بود.
 
 
 
 
 
 
 


== نسب ==
نهمی منسوب به نهم بن عمرو، تیره‌ای از قبیله همدان، از اعراب قحطانی جنوب شبه جزیره است. نام پدر سوار را ابی‌ حمیر، ابی‌ خمیر، عمیر، حمیر و ابی‌ خیر نیز نوشته‌اند. بلاذری او را سوار بن ابی‌ خمیر از قبیله بنی‌ فهم جابری همدانی آورده است.<ref>- انساب الاشراف، بلاذری، احمد بن یحیی، احمد بن محمد، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ م. ج۳، ص۱۹۸.</ref> مجلسی او را با نام سوار بن ابی‌ حُمیر فهمی همدانی ذکر می‌کند.<ref>- بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۵، ص۷۳.  </ref> سوار بن ابی عمیر نهمی<ref>- مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ، ج۴، ص۱۲۲؛ انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، ۱۳۸۷ ش.، ص۱۰۲.</ref> و سوار بن ابی حمیر نهمی<ref>- بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۵، ص۷۳. </ref>  نامهای دیگری است که به وی نسبت داده اند اگر چه آیت‌الله خویی آنان را دو نفر به حساب آورده است،<ref>- معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواه، خویی، سید ابوالقاسم، نشر توحید،۱۴۱۳ ﻫ ق. ، ج۸، ص۳۲۰. </ref> ولی ظاهراً باید یکی باشند.
==نقش در واقعه کربلا==
سوار در روزهای اول ورود امام حسین (ع) به [[کربلا]] از [[کوفه]] به [[کربلا]] رفت و به جمع یاران آن حضرت ملحق گردید و در صبح [[عاشورا]] و در حمله اول به قلب سپاه دشمن حمله کرد و در این حمله خود نیز مجروح گردید و چون از خیمه‌گاه دور بود، اسیر شد.


او را نزد [[عمر بن سعد|ابن‌ سعد]] بردند. ابن‌ سعد دستور قتل او را در حال اسارت داد، اما رجال قبیله‌اش نزد ابن‌ سعد شفاعت او را کردند. ابن‌ زیاد او را حبس کرد و پس از شش ماه بر اثر جراحاتی که در کربلا برداشته بود، در زندان کوفه به [[شهادت]] رسید.<ref>- ر.ک : انساب الاشراف، بلاذری، احمد بن یحیی، احمد بن محمد، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ م. ج۳، ص۱۹۸؛من لایحضره الفقیه، صدوق (ابن بابویه)، ابوجعفر محمدبن علی، چاپ حسن موسوی خرمان، بیروت: ۱۴۰۱ ﻫ ق / ۱۹۸۱ م.  ج۴، ص۲۲۶؛ رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: ۱۳۸۱ ﻫ ق.، ص۷۴؛ ؛ منتهی الآمال، قمی، شیخ عباس، تهران: انتشارات فراروی، ۱۳۸۱ ش. ، ج۱، ص۳۵۱.</ref> اگر چه شیخ طوسی<ref>- رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: ۱۳۸۱ ﻫ ق.، ص۷۴.</ref> و ابن شهر آشوب<ref>- مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ، ج۴، ص۱۲۲.</ref> شهادت او را در حمله اول می‌دانند.


در [[زیارت ناحیه مقدسه]] به اسارت و جراحت او اشاره و این‌چنین به وی سلام داده شده است: «السَّلامُ عَلَی الجَریحِ المَأسُورِ سَوّارِ بنِ اَبی حِمیرِ الفَهمِی الهَمدانی»
==منبع==


==نقش در واقعه کربلا==
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2588126&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص ۴۷۸-۴۸۰.]
سوار در روزهای اول ورود امام حسین (ع) به کربلا از کوفه به کربلا رفت و به جمع یاران آن حضرت ملحق گردید و در صبح عاشورا و در حمله اول که اصحاب امام حسین (ع) دلاورانه به جنگ پرداختند، او نیز به قلب سپاه دشمن حمله کرد و در این حمله خود نیز مجروح گردید و چون از خیمه‌گاه دور بود، اسیر گشت. او را نزد ابن‌ سعد بردند. ابن‌ سعد دستور قتل او را در حال اسارت داد، اما رجال قبیله‌اش نزد ابن‌ سعد شفاعت او را کردند. ابن‌ زیاد او را حبس کرد و پس از شش ماه بر اثر جراحاتی که در کربلا برداشته بود، در زندان کوفه به شهادت رسید.<ref>- ر.ک : انساب الاشراف، ج3، ص198؛ من لا یحضره الفقیه، ج4، ص226؛ رجال طوسی، ص74؛ ؛ منتهی الآمال، ج1، ص351؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص101؛ مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص122؛ بحار الانوار، ج45، ص73؛ اقبال الاعمال، ج3، ص80؛ مقتل الحسین مقرم، ص315-316؛ معجم رجال الحدیث، ج8، ص320؛ وسیله الدارین، ص153؛ انصار الحسین، ص102؛ قاموس الرجال، ج5، ص27-71.</ref> اگر چه شیخ طوسی<ref>- رجال طوسی، ص74.</ref> و ابن شهر آشوب<ref>- مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص122.</ref> شهادت او را در حمله اول می‌دانند.


سوار بن منعم گاهی به اشتباه سوار بن ابی عمیر نهمی<ref>- مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص122؛ انصار الحسین، ص102.</ref> و در زیارت ناحیه مقدسه با نام سوار بن ابی حمیر نهمی<ref>- بحار الانوار، ج45، ص73. </ref> ذکر شده است. اگر چه آیت‌الله خویی آنان را دو نفر به حساب آورده است،<ref>- معجم رجال الحدیث، ج8، ص320. </ref> ولی ظاهراً باید یکی باشند.
در زیارت ناحیه مقدسه به اسارت و جراحت او اشاره و این‌چنین به وی سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی الجَریحِ المَأسُورِ سَوّارِ بنِ اَبی حِمیرِ الفَهمِی الهَمدانی“
==منبع==
مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 478-480.
==پی نوشت==
==پی نوشت==
[[رده: تاریخ]]
[[رده: تاریخ]]
خط ۴۸: خط ۴۱:
[[رده: شهیدان کربلا]]
[[رده: شهیدان کربلا]]
[[رده: شهدای پس از عاشورا]]
[[رده: شهدای پس از عاشورا]]
<references />{{یاران امام حسین علیه السلام}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۲۴

مزار یاران امام حسین(ع).jpg
اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
نام کامل سوّار بن‌ منعم بن حابس بن ابی عمیر (حمیر) بن نهم همدانی نهمی
نقش های برجسته از اصحاب امام حسین (ع) و شهدای کربلا

سوّار بن‌ منعم بن حابس بن ابی عمیر (حمیر) بن نهم همدانی نهمی، از اصحاب امام حسین (ع) بود.

نسب[ویرایش | ویرایش مبدأ]

نهمی منسوب به نهم بن عمرو، تیره‌ای از قبیله همدان، از اعراب قحطانی جنوب شبه جزیره است. نام پدر سوار را ابی‌ حمیر، ابی‌ خمیر، عمیر، حمیر و ابی‌ خیر نیز نوشته‌اند. بلاذری او را سوار بن ابی‌ خمیر از قبیله بنی‌ فهم جابری همدانی آورده است.[۱] مجلسی او را با نام سوار بن ابی‌ حُمیر فهمی همدانی ذکر می‌کند.[۲] سوار بن ابی عمیر نهمی[۳] و سوار بن ابی حمیر نهمی[۴] نامهای دیگری است که به وی نسبت داده اند اگر چه آیت‌الله خویی آنان را دو نفر به حساب آورده است،[۵] ولی ظاهراً باید یکی باشند.

نقش در واقعه کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]

سوار در روزهای اول ورود امام حسین (ع) به کربلا از کوفه به کربلا رفت و به جمع یاران آن حضرت ملحق گردید و در صبح عاشورا و در حمله اول به قلب سپاه دشمن حمله کرد و در این حمله خود نیز مجروح گردید و چون از خیمه‌گاه دور بود، اسیر شد.

او را نزد ابن‌ سعد بردند. ابن‌ سعد دستور قتل او را در حال اسارت داد، اما رجال قبیله‌اش نزد ابن‌ سعد شفاعت او را کردند. ابن‌ زیاد او را حبس کرد و پس از شش ماه بر اثر جراحاتی که در کربلا برداشته بود، در زندان کوفه به شهادت رسید.[۶] اگر چه شیخ طوسی[۷] و ابن شهر آشوب[۸] شهادت او را در حمله اول می‌دانند.

در زیارت ناحیه مقدسه به اسارت و جراحت او اشاره و این‌چنین به وی سلام داده شده است: «السَّلامُ عَلَی الجَریحِ المَأسُورِ سَوّارِ بنِ اَبی حِمیرِ الفَهمِی الهَمدانی»

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. - انساب الاشراف، بلاذری، احمد بن یحیی، احمد بن محمد، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ م. ج۳، ص۱۹۸.
  2. - بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۵، ص۷۳.
  3. - مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ، ج۴، ص۱۲۲؛ انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، ۱۳۸۷ ش.، ص۱۰۲.
  4. - بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ ش.، ج۴۵، ص۷۳.
  5. - معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواه، خویی، سید ابوالقاسم، نشر توحید،۱۴۱۳ ﻫ ق. ، ج۸، ص۳۲۰.
  6. - ر.ک : انساب الاشراف، بلاذری، احمد بن یحیی، احمد بن محمد، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ م. ج۳، ص۱۹۸؛من لایحضره الفقیه، صدوق (ابن بابویه)، ابوجعفر محمدبن علی، چاپ حسن موسوی خرمان، بیروت: ۱۴۰۱ ﻫ ق / ۱۹۸۱ م. ج۴، ص۲۲۶؛ رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: ۱۳۸۱ ﻫ ق.، ص۷۴؛ ؛ منتهی الآمال، قمی، شیخ عباس، تهران: انتشارات فراروی، ۱۳۸۱ ش. ، ج۱، ص۳۵۱.
  7. - رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: ۱۳۸۱ ﻫ ق.، ص۷۴.
  8. - مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ، ج۴، ص۱۲۲.