عبدالله بن عروه‌ غفاری‌: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حسین
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
عبدالله و عبدالرحمن بن عُروة (عزره) بن حراق‌ غِفاری از قبیله بنی غفار منسوب به غفار بن ملیل، تیره‌ای از کنانه و از اعراب عدنانی می‌باشند که در کوفه ساکن بودند. نام عروه، عبدالعزی بن حُرّ بن حارثه بن غفار بود. آل‌غِفاری از محبین به خاندان امیرالمؤمنین علی (ع) و از منسوبین به ابوذر غفاری هستند. جدشان حراق از اصحاب و همراهان امیرالمؤمنین علی (ع) بود که در کنار امام در جنگ‌های جمل، صفین و نهروان جنگیده بود. <ref>انصار الحسین (ع)، ص110-111. </ref>
{{جعبه اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
| عنوان              =
| تصویر              =مزار یاران امام حسین(ع).jpg
| اندازه تصویر      =
|توضیح تصویر        =
| نام کامل          =عبدالله بن عُروة (عزره) بن حراق‌ غِفاری
| لقب                =
| نسب                =
| خویشاوندان سرشناس  =
| تاریخ تولد        =
| شهر تولد          =
| کشور تولد          =
| محل زندگی          = کوفه
| تاریخ وفات/شهادت  =
| شهر وفات/شهادت    =
| نحوه وفات/شهادت    =
| مدفن              =
| از یاران          =
| فعالیت‌های اجتماعی  =
| مشایخ              =
| شاگردان          =
| آثار              =
| نقش های برجسته              =از اصحاب امام حسین (ع) و شهدای کربلا
}}'''عبدالله بن عُروة (عزره) بن حراق‌ غِفاری،''' از یاران [[امام حسین(ع)]] که در [[کربلا]] و در روز [[عاشورا]] به [[شهادت]] رسید.


== تبار شناسی ==
عبدالله بن عروه از قبیله بنی غفار منسوب به غفار بن ملیل، تیره‌ای از کنانه و از اعراب عدنانی بود که در کوفه میزیست. آل‌ غِفاری از محبین به خاندان امام علی (ع) و از منسوبین به ابوذر غفاری هستند. جدشان حراق، از اصحاب و همراهان امام علی (ع) بود که در کنار امام علی (ع) در جنگ‌های جمل، صفین و نهروان جنگیده بود. <ref>انصار الحسین (ع)، ص۱۱۰-۱۱۱. </ref>


عبدالله از مردان سخاوتمند، بخشنده، دلیرو پاک‌باز، جنگ‌آزموده و فداکار، شیفته و دلباخته اهل‌بیت، زمان‌شناس و دشمن‌شناس بودند. <ref>آینه‌داران افتاب، ج2، ص763-764.</ref> این دو برادر از شجاعان کوفه بودند.
== همراهی با امام حسین(ع) ==
 
عبدالله به همراه برادرش [[عبدالرحمن‌ بن‌ عروه‌ غفاری‌|عبدالرحمن]] در نخستین روزهای حضور امام حسین (ع) در کربلا به امام پیوست.
 
==نقش در واقعه کربلا==
عبدالله در نخستین روزهای حضور امام حسین (ع) در کربلا به امام پیوستند.
صبح عاشورا نزد امام‌ حسین (ع) آمد و اظهار کرد: دشمن‌ نزدیک‌ شده‌ است‌، اجازه‌ دهید پیش‌ روی‌ شما بجنگم‌ تا کشته‌ شوم‌. امام‌ حسین (ع) فرمود: ”مَرحباً بِکم اُدنوا مِنّی‌“ <ref>انساب الاشراف، بلاذری، احمد بن یحیی، احمد بن محمد، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ م.، بلاذری، احمد بن یحیی، احمد بن محمد، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ م.، ج۳، ص۱۹۸؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ ﻫ ق / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ م.، ج۵، ص۴۴۲. </ref> خوش آمدی. نزدیک آی. جمله امام حسین (ع) نشان می‌دهد که عبدالله مقام و منزلت و قربی نزد امام حسین (ع) داشت. در میدان نبرد عبدالله این رجز را می‌خواند:
 
 
صبح عاشورا هر دو با هم‌ نزد امام‌ حسین (ع) آمدند و اظهار کردند: دشمن‌ نزدیک‌ شده‌ است‌، اجازه‌ دهید ما پیش‌ روی‌ شما بجنگیم‌ تا کشته‌ شویم‌. امام‌ فرمود: ”مَرحباً بِکم اُدنوا مِنّی‌“ <ref>انساب الاشراف، ج3، ص198؛ تاریخ طبری، ج5، ص442. </ref> خوش آمدید. نزدیک آیید. جمله امام نشان می‌دهد که آنان مقام و منزلت و قربی نزد امام داشته‌اند.
 
 
خوارزمی‌ گفت‌وگوی‌ دو برادر را با امام طولانی‌تر آورده‌ است‌. آنان‌ با گریه‌ نزد آن‌ حضرت‌ آمدند. امام‌ فرمود: برای‌ چه‌ می‌گریید؟ شما تا ساعتی‌ دیگر چشمان‌تان‌ روشن‌ خواهد شد. گفتند: ما برای‌ خود گریه‌ نمی‌کنیم‌. برای‌ شما می‌گرییم‌ که‌ دشمن،‌ این‌گونه‌ شما را در محاصره‌ گرفته‌ است‌. امام‌ فرمود: ”فَجَزاکُمَا اللهُ یا بَنی اَخی بِوَجدِکُما مِن ذالِکَ وَ مُواساتِکُما اِیای بِاَنفُسِکُما اَحسَنَ جَزاءَ المُتَّقینَ“ <ref>مقتل الحسین خوارزمی، ج2، ص23-24؛ مثیرالاحزان، ص212. </ref> ای فرزندان برادرم! خدا شما را به‌خاطر این‌ همه ‌یاری‌، بهترین‌ پاداشی‌ که‌ به‌ متقین‌ می‌دهد، عطا کند! امام حسین (ع) آنان را اهل مواسات معرفی کرد و دعای محشور شدن با متقین را بدرقه راهشان ساخت.
 
 
پس‌ از حکایت‌ گریه‌ کردن‌ و پاسخ‌ امام‌، این‌ دو جوان‌ طبق‌ رسم‌ عرب‌ سلام‌ خداحافظی‌ دادند: ” السلام‌ علیک‌ یابن‌ رسول‌ الله“ امام‌ پاسخ‌ داد: ”و علیکما السلام‌ و رحمة‌ الله“ آنان‌ به‌ میدان‌ رفتند ودوشادوش هم جنگیدند. در میدان نبرد عبدالله مصرعی از یک بیت شعر را می‌خواند و برادرش مصرع دوم را پاسخ می‌داد:
 


{{شعر}}
{{شعر}}
خط ۳۱: خط ۴۶:
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


بنی‌ غفار خوب می‌دانند و اهل خندف و بنی‌ نزار هم آگاهند که با شمشیرهای جان‌شکاف و دشمن‌شکار با تبه‌کاران و ستم‌پیشه‌گان می‌جنگم. ای قوم از پاک‌سیرتان و نکوکارزیستگان دفاع کنید و با شمشیرها و نیزه‌های بیدادسوز، حریم ابرار و اخیار را پاس بدارید.


بنی‌غفار خوب می‌دانند و اهل خندف و بنی‌نزار هم آگاهند که ما با شمشیرهای جان‌شکاف و دشمن‌شکار با تبه‌کاران و ستم‌پیشه‌گان می‌جنگیم.
عبدالله پس نبردی سخت به‌ شهادت‌ رسید. <ref>انساب الاشراف، بلاذری، احمد بن یحیی، احمد بن محمد، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ م.، ج3، ص۱۹۸؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ ﻫ ق /۱۹۶۲ –۱۹۶۷ مج۵، ص۴۴۲-۴۴۳. </ref>
 
ای قوم از پاک‌سیرتان و نکوکارزیستگان دفاع کنید و با شمشیرها و نیزه‌های بیدادسوز، حریم ابرار و اخیار را پاس بدارید.
 
آنان عاشقانه و خالصانه در نبردی شکوهمند در کنار هم به‌ شهادت‌ رسیدند. <ref>انساب الاشراف، ج3، ص198؛ تاریخ طبری، ج5، ص442-443. </ref>
 
 
ابومخنف‌ این‌ حکایت‌ را برای‌ دو نفر دیگر با نام‌های‌ سیف‌ بن‌ حارث‌ همدانی‌ و مالک‌ بن‌ عبدالله بن‌ سُریع که‌ عموزاده‌ و از یک‌ مادر بودند، نقل‌ کرده‌ است‌.
 
 
عبدالله به هنگام شهادت 25 سال سن داشت.‌ شیخ طوسی و سید محسن امین نام او را در شمار اصحاب امام حسین (ع) ذکر نموده‌اند. <ref>رجال طوسی، ص77؛ اعیان الشیعه، ج1، ص611.</ref>
 
 
در زیارت رجبیه و زیارت ناحیه مقدسه به او سلام داده شده است:  ”السَّلامُ عَلَی عَبدِاللهِ و عَبدِالرَّحمانِ اِبنَی عُروَةِ بنِ حَراقِ الغِفارِیین“ <ref>برای تفصیل بیشتر رک : تاریخ طبری، ج5، ص442؛ رجال طوسی، ص77؛ مقتل الحسین خوارزمی، ج2، ص23؛ اللهوف، ص137؛ جمهرة النسب، ص156؛ مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص113؛ الکامل فی التاریخ، ج4، ص72؛ البدایه و النهایه، ج8، ص184؛ نهایة الارب، ج7، ص191؛ بحار الانوار، ج45، ص71،29؛ اعیان الشیعه، ج1، ص611؛ منتهی الآمال، ج1، ص358؛ انصار الحسین (ع)، ص110-111؛ وسیله الدارین، ص179؛ تنقیح المقال، ج2، ص142؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص191؛ قاموس الرجال، ج6، ص514؛ معجم رجال الحدیث، ج10، ص254؛ جلاء العیون، ص40؛ نقد الرجال، ص186؛ نفس المهموم، ص127؛ فرسان الهیجاء، ج1، ص233.</ref>
 


عبدالله به هنگام شهادت ۲۵ سال سن داشت.‌ شیخ طوسی و سید محسن امین نام او را در شمار اصحاب امام حسین (ع) ذکر نموده‌اند. <ref>رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: ۱۳۸۱ ﻫ ق.، ص۷۷؛ اعیان الشیعه، امین، سید محسن، چاپ حسن امین، بیروت: ۱۴۰۳ ﻫ ق.، ج۱، ص۶۱۱.</ref> در [[زیارت رجبیه]] و [[زیارت ناحیه مقدسه]] به او و برادرش این چنین سلام داده شده است:  «السَّلامُ عَلَی عَبدِاللهِ و عَبدِالرَّحمانِ اِبنَی عُروَةِ بنِ حَراقِ الغِفارِیین» <ref>برای تفصیل بیشتر رک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ ﻫ ق / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ م.مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ ﻫ ق. ، ج۵، ص۴۴۲؛ رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: ۱۳۸۱ ﻫ ق.، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: ۱۳۸۱ ﻫ ق.، ص۷۷.</ref>
==منبع==
==منبع==


مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص 321-323.
* [http://opac.nlai.ir/opac-prod/search/briefListSearch.do?command=FULL_VIEW&id=2588126&pageStatus=1&sortKeyValue1=sortkey_title&sortKeyValue2=sortkey_author مرضیه محمدزاده، شهیدان جاوید، نشر بصیرت، ص ۳۲۱-۳۲۳.]


==پی نوشت==
==پی نوشت==
[[رده: تاریخ]]
[[رده: تاریخ]]
[[رده: افراد]]
[[رده: شهیدان کربلا]]
[[رده: شهیدان کربلا]]
[[رده: شهدای صبح عاشورا]]
[[رده: شهدای صبح عاشورا]]
<references />{{یاران امام حسین علیه السلام}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۰۰

مزار یاران امام حسین(ع).jpg
اطلاعات اصحاب امام حسین (ع)
نام کامل عبدالله بن عُروة (عزره) بن حراق‌ غِفاری
محل زندگی کوفه
نقش های برجسته از اصحاب امام حسین (ع) و شهدای کربلا

عبدالله بن عُروة (عزره) بن حراق‌ غِفاری، از یاران امام حسین(ع) که در کربلا و در روز عاشورا به شهادت رسید.

تبار شناسی[ویرایش | ویرایش مبدأ]

عبدالله بن عروه از قبیله بنی غفار منسوب به غفار بن ملیل، تیره‌ای از کنانه و از اعراب عدنانی بود که در کوفه میزیست. آل‌ غِفاری از محبین به خاندان امام علی (ع) و از منسوبین به ابوذر غفاری هستند. جدشان حراق، از اصحاب و همراهان امام علی (ع) بود که در کنار امام علی (ع) در جنگ‌های جمل، صفین و نهروان جنگیده بود. [۱]

همراهی با امام حسین(ع)[ویرایش | ویرایش مبدأ]

عبدالله به همراه برادرش عبدالرحمن در نخستین روزهای حضور امام حسین (ع) در کربلا به امام پیوست.

نقش در واقعه کربلا[ویرایش | ویرایش مبدأ]

صبح عاشورا نزد امام‌ حسین (ع) آمد و اظهار کرد: دشمن‌ نزدیک‌ شده‌ است‌، اجازه‌ دهید پیش‌ روی‌ شما بجنگم‌ تا کشته‌ شوم‌. امام‌ حسین (ع) فرمود: ”مَرحباً بِکم اُدنوا مِنّی‌“ [۲] خوش آمدی. نزدیک آی. جمله امام حسین (ع) نشان می‌دهد که عبدالله مقام و منزلت و قربی نزد امام حسین (ع) داشت. در میدان نبرد عبدالله این رجز را می‌خواند:

قَد عَلِمتُ حَقّاً بَنو غِفّارٍ
لَنَضرِبَنَّ مَعشَرَ الفُجّارِ
یا قَومُ ذودوا عَن بَنی الاَحرارِ
وَ خِندِفٌ بَعدَ بَنی نِزارِ
بِکُلِّ عَضبٍ صارَمٍ بِنّارٍ
بِالمَشرَفِی وَ القَنا الخَطّارِ

بنی‌ غفار خوب می‌دانند و اهل خندف و بنی‌ نزار هم آگاهند که با شمشیرهای جان‌شکاف و دشمن‌شکار با تبه‌کاران و ستم‌پیشه‌گان می‌جنگم. ای قوم از پاک‌سیرتان و نکوکارزیستگان دفاع کنید و با شمشیرها و نیزه‌های بیدادسوز، حریم ابرار و اخیار را پاس بدارید.

عبدالله پس نبردی سخت به‌ شهادت‌ رسید. [۳]

عبدالله به هنگام شهادت ۲۵ سال سن داشت.‌ شیخ طوسی و سید محسن امین نام او را در شمار اصحاب امام حسین (ع) ذکر نموده‌اند. [۴] در زیارت رجبیه و زیارت ناحیه مقدسه به او و برادرش این چنین سلام داده شده است: «السَّلامُ عَلَی عَبدِاللهِ و عَبدِالرَّحمانِ اِبنَی عُروَةِ بنِ حَراقِ الغِفارِیین» [۵]

منبع[ویرایش | ویرایش مبدأ]

پی نوشت[ویرایش | ویرایش مبدأ]

  1. انصار الحسین (ع)، ص۱۱۰-۱۱۱.
  2. انساب الاشراف، بلاذری، احمد بن یحیی، احمد بن محمد، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ م.، بلاذری، احمد بن یحیی، احمد بن محمد، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ م.، ج۳، ص۱۹۸؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ ﻫ ق / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ م.، ج۵، ص۴۴۲.
  3. انساب الاشراف، بلاذری، احمد بن یحیی، احمد بن محمد، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ م.، ج3، ص۱۹۸؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ ﻫ ق /۱۹۶۲ –۱۹۶۷ م.، ج۵، ص۴۴۲-۴۴۳.
  4. رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: ۱۳۸۱ ﻫ ق.، ص۷۷؛ اعیان الشیعه، امین، سید محسن، چاپ حسن امین، بیروت: ۱۴۰۳ ﻫ ق.، ج۱، ص۶۱۱.
  5. برای تفصیل بیشتر رک : تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ ﻫ ق / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ م.مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، ۱۳۶۷ ﻫ ق. ، ج۵، ص۴۴۲؛ رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: ۱۳۸۱ ﻫ ق.، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: ۱۳۸۱ ﻫ ق.، ص۷۷.