در حال ویرایش سعید بیابانکی‌

سعید بیابانکی به سال 1346 ه. ش در خمینی شهر اصفهان به دنیا آمد، تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در آن شهر گذراند، و در رشته‌ی مهندسی کامپیوتر دانشگاه اصفهان فارغ التحصیل شد.

از سال 1364 هجری به اهالی آبادی سر سبز شعر و ادب پیوست و آثارش در صفحات ادبی مطبوعات کشور به چاپ رسیده است. خود می‌گوید: «رشد اولیه‌ی شعر را مدیون انجمن ادبی سروش خمینی شهر که محفلی سرشار از صفا و خالی از کینه بود می‌دانم و رشد ثانویه‌ی خود را در فضای دانشگاه حس می‌کنم».

وی یکی از شاعران جوان و خوش‌ذوق و غزل سرای امروز است که در قالب‌های دیگر شعری نیز طبع آزمایی کرده است. از وی تاکنون دو مجموعه شعر با نام «رد پایی در برف» و «نیمی از خورشید» چاپ و منتشر شده است.


'''اسبهای بی‌رکاب:'''
{{شعر}}


{{ب| پر برمی‌دارد امشب آفتاب از نیزه‌ها|می‌دمد یک آسمان خورشید تاب از نیزه‌ها }}

{{ب| می‌شناسی این همه خورشید خون‌آلود را|آه، ای خورشید زخمی رخ متاب از نیزه‌ها }}

{{ب| کهکشان است این بیابان چون که امشب می‌دمد|ماهتاب از خیمه‌ها و آفتاب از نیزه‌ها }}

{{ب| ریگ ریگش هم گواهی می‌دهد روز حساب‌|کاین بیابان خورده زخم بی‌حساب از نیزه‌ها }}

{{ب| یال‌هایی سرخ و تن‌هایی به خون غلطیده است‌|یادگار اسب‌های بی‌رکاب از نیزه‌ها }}

{{ب| آرزوی آب هم این جا عطش نوشیدن است‌|خواهد آمد العطش‌ها را جواب از نیزه‌ها }}

{{ب| باز هم جاری است امشب رودرود از سینه‌ها|بس که می‌آید صدای آب‌آب از نیزه‌ها }}

{{ب| گرچه این موج‌موج تشنگی‌ها جاری است‌|می‌تراود چشمه‌چشمه شعر ناب از نیزه‌ها <ref>مجموعه شعر «نیمی از خورشید»؛ ص 19 و 20.</ref> }}
{{پایان شعر}}


'''سپیدار:'''
{{شعر}}


{{ب| عشق هر روز به تکرار تو برمی‌خیزد|اشک هر صبح به دیدار تو برمی‌خیزد }}

{{ب| ای مسافر به گلاب نگهم خواهم شست‌|گرد و خاکی که ز رخسار تو برمی‌خیزد }}

{{ب| مگر ای دشت عطش نوش گناهی داری‌|کآسمان نیز به انکار تو برمی‌خیزد؟ }}

{{ب| تو به پا خیز و بخواه از دل من برخیزد|حتم دارم که به اصرار تو برمی‌خیزد }}

{{ب| شعری خوانم و یک دشت، غم و آهن و آه‌|از گلوی تر نیزار تو برمی‌خیزد }}

{{ب| مگر آن دست چه بخشید به آغوش فرات‌|که از آن بوی علمدار تو برمی‌خیزد }}

{{ب| پاس می‌دارمت ای باغ که هر روز بهار|به تماشای سپیدار تو برمی‌خیزد }}

{{ب| ای که یک قافله خورشید به خون آغشته‌|بامداد از لب دیوار تو برمی‌خیزد }} 

{{ب| کیستم من که به تکرار غمت بنشینم‌|عشق هر روز به تکرار تو برمی‌خیزد <ref>همان؛ ص 25 و 26.</ref> }}
{{پایان شعر}}


'''عصر عاشورا (1):'''
{{شعر}}


{{ب| دشت می‌بلعید کم‌کم، پیکر خورشید را|بر فراز نیزه می‌دیدم سر خورشید را }}

{{ب| آسمان گوتا بشوید با گلاب اشکها|گیسوان خفته در خاکستر خورشید را }}

{{ب| بوریایی نیست در این دشت تا پنهان کند|پیکر از بوریا عریان‌تر خورشید را }}

{{ب| چشم‌های خفته در خون شفق را واکنید|تا ببینید کهکشان پرپر خورشید را }}

{{ب| نیمی از خورشید در سیلاب خون افتاده بود|کاروان می‌برد نیم دیگر خورشید را }}

{{ب| آه اشترها چه غمگین و پریشان می‌روند|بر فراز نیزه می‌بینم سر خورشید را <ref>همان، ص 21 و 22.</ref> }}
{{پایان شعر}}


'''عصر عاشورا (2):'''
{{شعر}}


{{ب| شن بود و باد، قافله بود و غبار بود|آن سوی دشت، حادثه چشم انتظار بود }}

{{ب| فرصت نداشت جامه‌ی نیلی به تن کند|خورشید سر برهنه لب کوهسار بود }}

{{ب| گویی به پیشواز نزول فرشته‌ها|صحرا پر از ستاره‌ی دنباله‌دار بود }}

{{ب| می‌سوخت در کویر، عطشناک و روزه‌دار|نخلی که از رسول خدا یادگار بود }}

{{ب| نخلی که از میان هزاران هزار فصل‌|شیواترین مقدّمه‌ی نوبهار بود }}

{{ب| شن بود و باد، نخل شقایق تبار عشق‌|تندیس واژگون شده‌ای در غبار بود }}

{{ب| می‌آمد از غبار، تب‌آلود و شرمسار|آشفته یال و شیهه‌زن و بی‌قرار بود }}

{{ب| بیرون دوید دختر زهرا ز خیمه‌گاه‌|برگشته بود اسب، ولی بی‌سوار بود <ref>همان، ص 23 و 24.</ref> }}
{{پایان شعر}}







==منابع==

دانشنامه‌ی شعر عاشورایی، محمدزاده، ج‌ 2، ص: 1627-1628.

==پی نوشت==
[[رده:ادبیات]]
[[رده:شاعران]]
[[رده:شاعران فارسی زبان]]
[[رده:شاعران معاصر]]