عبدالرحمن بن‌ عبدالله یزنی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۸: خط ۲۸:


==زندگینامه==
==زندگینامه==
ذی‌ یزن از نسل انوشیروان بودند که در یمن زندگی می‌کردند. در این‌ صورت او ایرانی بود. در زیارت رجبیه، او ازدی نامیده شده و به او چنین سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی عبدالرحمان‌ بن‌ عبدالله الازدی.“ در نتیجه او از نسل ازد بن غوث خواهد بود. طبری نام نیای او را کدن نقل کرده است. <ref>تاریخ طبری، ج5، ص352.</ref>
ذی‌ یزن از نسل انوشیروان بودند که در یمن زندگی می‌کردند. در این‌ صورت او ایرانی بود. در زیارت رجبیه، او ازدی نامیده شده و به او چنین سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی عبدالرحمان‌ بن‌ عبدالله الازدی.“ در نتیجه او از نسل ازد بن غوث خواهد بود. طبری نام نیای او را کدن نقل کرده است. <ref>تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص352.</ref>
==نقش در واقعه کربلا==
==نقش در واقعه کربلا==
دینوری <ref>الاخبار الطوال، ص278.</ref> ورود او را به مکه در دهم رمضان سال 60 هجری ضبط کرده است. اما طبری <ref>تاریخ طبری، ج5، ص352.</ref> ورود او را دوازدهم رمضان می‌داند که با پنجاه نامه از بزرگان و سران کوفه به مکه آمد. اما به دستور امام حسین (ع) دوباره به کوفه بازگشت تا مسلم بن عقیل را همراهی و یاری کند. او پس از شهادت مسلم، مخفیانه از کوفه خارج شد و در کربلا به امام حسین (ع) پیوست.  
دینوری <ref>الاخبار الطول، دینوری، ابو حنیفه احمد بن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره : 1960 م. الطوال، ص278.</ref> ورود او را به مکه در دهم رمضان سال 60 هجری ضبط کرده است. اما طبری <ref>تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص352.</ref> ورود او را دوازدهم رمضان می‌داند که با پنجاه نامه از بزرگان و سران کوفه به مکه آمد. اما به دستور امام حسین (ع) دوباره به کوفه بازگشت تا مسلم بن عقیل را همراهی و یاری کند. او پس از شهادت مسلم، مخفیانه از کوفه خارج شد و در کربلا به امام حسین (ع) پیوست.  
عبدالرحمان، شهیدی‌ است‌ که‌ به‌ نوشته‌ ابن‌ اعثم‌، <ref>الفتوح، ج5، ص48.</ref> صبح عاشورا و پس‌ از شهادت مسلم‌ بن‌ عوسجه‌ و نافع بن هلال با اذن امام حسین (ع) به میدان شتافت و در حالی‌ که رجز می‌خواند، دلاورانه جنگید تا به‌ شهادت‌ رسید. شعر وی‌ در میدان‌ مضمون‌ مهمی‌ در تشیع‌ او دارد: <ref>حیاة الامام الحسین بن علی (ع)، ج3، ص239. </ref>
عبدالرحمان، شهیدی‌ است‌ که‌ به‌ نوشته‌ ابن‌ اعثم‌، <ref>الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدرآباد دکن: 1395 ه ق/ 1975  م.، ج5، ص48.</ref> صبح عاشورا و پس‌ از شهادت مسلم‌ بن‌ عوسجه‌ و نافع بن هلال با اذن امام حسین (ع) به میدان شتافت و در حالی‌ که رجز می‌خواند، دلاورانه جنگید تا به‌ شهادت‌ رسید. شعر وی‌ در میدان‌ مضمون‌ مهمی‌ در تشیع‌ او دارد: <ref>الحیاة الحسین بن علی (ع)، باقر شریف قریشی، قم: مکتبه داوری، 1397 ﻫ ق. الامام الحسین بن علی (ع)، ج3، ص239. </ref>
===رجزخوانی===
===رجزخوانی===
{{شعر}}
{{شعر}}
خط ۳۹: خط ۳۹:


{{م| دِینی‌ عَلی دین‌ِ الحُسَین‌ِ وَ الحَسَن‌ْ }}
{{م| دِینی‌ عَلی دین‌ِ الحُسَین‌ِ وَ الحَسَن‌ْ }}
 
{{م| اَرْجُو بِذاک‌َ الْفَوْزَ عِندَ الْمُؤتَمَن‌ }}
{{م| اَرْجُو بِذاک‌َ الْفَوْزَ عِندَ الْمُؤتَمَن‌ }}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
خط ۴۷: خط ۴۷:
شما را با ضربه‌های شکننده و کشنده یمنی می‌زنم‌ و با این جهاد و جان‌فشانی، امید رستگاری‌ نزد پروردگار خود دارم و به لطف او امیدوار و مطمئن هستم‌.  
شما را با ضربه‌های شکننده و کشنده یمنی می‌زنم‌ و با این جهاد و جان‌فشانی، امید رستگاری‌ نزد پروردگار خود دارم و به لطف او امیدوار و مطمئن هستم‌.  


پژوهشگران او را عبدالرحمان‌ بن‌ عبدالله بن الکدی ارحبی دانسته‌اند که در زیارت ناحیه مقدسه از وی یاد شده و به او سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی عَبدِالرَّحمانِ‌ بنِ‌ عَبدِاللهِ بنِ الکَدِن الاَرجی اَو الاَرحَبِّی“ <ref>برای تفصیل بیشتر رک : انساب الاشراف، ج3، ص196؛ تاریخ طبری، ج5، ص354،352؛ الفتوح، ج5، ص48؛ رجال طوسی، ص77؛ مقتل الحسین خوارزمی، ج1، ص194؛ ناسخ التواریخ، ج2، ص295؛ اللهوف، ص137؛ مناقب آل ابی‌طالب، ج4، ص113؛ بحار الانوار، ج45، ص73؛ منتهی الآمال، ج1، ص358؛ انصار الحسین (ع)، ص109؛ وسیله الدارین، ص179؛ تنقیح المقال، ج2، ص145؛ ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، ص125؛ قاموس الرجال، ج6، ص123؛ معجم رجال الحدیث، ج9، ص336؛ نقد الرجال، ج3، ص52؛ فرسان الهیجاء، ج1، ص16.</ref>
پژوهشگران او را عبدالرحمان‌ بن‌ عبدالله بن الکدی ارحبی دانسته‌اند که در زیارت ناحیه مقدسه از وی یاد شده و به او سلام داده شده است: ”السَّلامُ عَلَی عَبدِالرَّحمانِ‌ بنِ‌ عَبدِاللهِ بنِ الکَدِن الاَرجی اَو الاَرحَبِّی“ <ref>برای تفصیل بیشتر رک : انساب الاشراف، بلاذری، احمد بن یحیی، احمد بن محمد، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: 1996 – 2000 م. ج3، ص196؛ تاریخ الطبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمد بن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: 1382 – 1387 ﻫ ق / 1962 – 1967 م.، ج5، ص354،352؛ الفتوح، ابن اعثم کوفی، احمد، حیدرآباد دکن: 1395 ه ق/ 1975  م.، ج5، ص48؛ رجال طوسی، شیخ طوسی، ابوجعفر محمد بن حسن، به کوشش محمد صادق آل بحر العلوم، نجف: 1381 ﻫ ق.، ص77؛ مقتل الحسین خوارزمی، خوارزمی، حسین، به کوشش الشیخ محمد السماوی، نجف: مطبعه الزهراء، 1367 ﻫ ق. ، ج1، ص194؛ ناسخ التواریخ (دوره امام سجاد(ع))، سپهر، لسان الملک میرزامحمدتقی، تهران: کتابفروشی اسلامیه، 1398 ﻫ ق. ، ج2، ص295؛ اللهوف فی قتلی الطفوف (مقتل الحسین)، ابن طاووس، علی بن موسی بن محمد، نجف: مکتبه الحیدریه، 1385 ﻫ ق. ، ص137؛ مناقب آل ابی طالب، ابن شهرآشوب مازندرانی، ابوجعفر رشیدالدین محمدبن علی، قم: انتشارات علامه. ابی‌طالب، ج4، ص113؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار (ع)، مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، 1362 ش.، ج45، ص73؛ منتهی الآمال، قمی، شیخ عباس، تهران: انتشارات فراروی، 1381 ش. ، ج1، ص358؛ انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، ص109؛ وسیله الدارین فی انصار الحسین، موسوی زنجانی، بیروت: مؤسسه اعلمی، 1402 ﻫ ق. ، ص179؛ تنقیح المقال فی احوال الرجال، مامقانی، شیخ عبدالله، نجف: المطبعه الحیریه، 1352 ﻫ ق، ج2، ص145؛ ابصار 5. ابصار العین فی انصار الحسین (ع)، سماوی، محمد بن طاهر، تحقیق محمد جعفر طبنسی، مرکز الدراسات الاسلامیه لحرس الثوره. فی انصار الحسین (ع)، محمد مهدی شمس الدین، ترجمه سید ناصر هاشم زاده، تهران: شرکت چاپ و نشر بین الملل، 1387 ش.، ص125؛ قاموس الرجال، طوسی التستری، محمدتقی، تهران: مرکز نشر کتاب، 1379 ه ق، ج6، ص123؛ معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواه، خویی، سید ابوالقاسم، نشر توحید، 1413 ﻫ ق. ، ج9، ص336؛ نقد الرجال، حسینی تفرشی، میرمصطفی بن حسین، تهران: 1318 ش. ، ج3، ص52؛ فرسان الهیجاء، محلاتی، ذبیح الله، مرکز نشر کتاب، 1390 ه ق.، ج1، ص16.</ref>
از او در منابع با نام‌های عبدالرحمان‌ بن‌ عبدالله ازدی، عبدالرحمان‌ بن‌ عبدالله بن کدر ارحبی، عبدالرحمان‌ بن‌ عبدالله بن کدن ارحبی و عبدالرحمان‌ بن‌ عبدالله یزن حمیری یاد شده است.
از او در منابع با نام‌های عبدالرحمان‌ بن‌ عبدالله ازدی، عبدالرحمان‌ بن‌ عبدالله بن کدر ارحبی، عبدالرحمان‌ بن‌ عبدالله بن کدن ارحبی و عبدالرحمان‌ بن‌ عبدالله یزن حمیری یاد شده است.
==منبع==
==منبع==
۵۵۵

ویرایش

منوی ناوبری