حزنى بروجردى: تفاوت میان نسخه‌ها

==زندگینامه==

نامش ملا ابراهیم تخلص شعرى‌اش (حزنى) فرزند [[ملا محمد على]] از شعراى دوره ناصرى است. مؤلف [[تذکره حسین]] حزین در شرح حال او نوشته است:

«حزنى، ملا ابراهیم فرزند ملا محمد على مردى دانشمند و ادیب بود. چندى در دیار نهاوند زیستن گرفت سپس به شهر خود برگشت. او در حدود سال هزار و دویست و نود و شش در روزگار ناصر الدین شاه چشم از جهان پوشیده...»<ref>''ص 238.''</ref>

==سبک شعرى==

از تنها مثنوى ماتمى او در رثاى سالار شهیدان که در تذکره حسین حزین آمده مى‌توان دریافت که وى شاعرى فاضل، نکته‌سنج و اهل عرفان بوده و در سبک عراقى طبع‌آزمایى مى‌کرده و با روش بیانى عمان سامانى آشنا بوده است.

==دامنه تاثیر آثار عاشورایى==

حزنى بروجردى را باید از شعراى پیشگامى دانست که با «قرائت عرفانى» از [[فرهنگ عاشورا]] آفاق جدیدى را در قلمرو گسترده شعر عاشورا در زبان فارسى نشان داده‌اند. [[صفى اصفهانى]] در [[زبده الاسرار|زبدة الاسرار]] خود و [[عمان سامانى]] در [[گنجینه الاسرار|گنجینة الاسرار]] خود همین خط فکرى را ترسیم کرده و به تبین عرفانى حادثه کربلا همت گماشته‌اند. اینان بر این باورند که باید ریشه حادثه خون‌نگار عاشورا و آن چه را که در عالم ناسوت به منصه ظهور و بروز درمى‌آید در «عالم ذر» جستجو کرد و دست تواناى خداوندى و مشیت الهى را در صحنه صحنۀ کربلا به تماشا نشست.

==برگزیده آثار عاشورایى==

{{ب| بود شمشیرش عیان بر شکل «لا» | آیتى بود آن به نفى ماسوا }}

{{ب| فاش گویم: شد عیان بى‌پرده یار | سرِّ «کنتُ کنز» گردید آشکار }}

{{ب| گشت سرّ «انّى اعلم» آشکار | کشف «ما لا تعلمون» از کردگار }}

{{ب| جمله اندر قول «لا علم لنا» | «ربّنا الاّ بما علّمتنا» }}

{{ب| جذبه شوق ملاقات اله | مى‌کشیدش تا میان قتلگاه <ref>''دامنه تاثیر آثار عاشورایىهمان،ص 238 و 239.''</ref> }}